ένα blog για τους αγώνες, τα όνειρα, τις ελπίδες του κόσμου της αριστεράς της αντίστασης

λόγια ποιητών ...

Αλλού αν γεννηθείς, αλλού κι αν πας,
παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς!

(από το ποίημα «Θα γεννηθώ ξανά») κώστας βάρναλης



εναντια σε ΠΟΛΕΜΟ και ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

"ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΩΣ ΝΙΚΗΤΕΣ"

"ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΩΣ ΝΙΚΗΤΕΣ"

Του ΝΙΚΟΥ ΝΟΥΛΑ* 

Το ντοκιμαντέρ « ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΩΣ ΝΙΚΗΤΕΣ», αναφέρεται στην βιωμένη Ιστορία του σ/φου Ηλία Μεταλλίδη, και τη δράση του μέσα απο τις γραμμές του ΔΣΕ. Επιλέχθηκε και θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η προβολή του γίνει τη Δευτέρα 14/3 στις 17:30 στον κινηματογράφο Ολυμπιον και την Τρίτη 15/3 στις 13:15 στην αποθήκη Δ στο λιμάνι. 
Νύχτα, παραμονές Χριστουγέννων του 1948. Ένα τμήμα επίλεκτων ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας από την Κ. και Α. Μακεδονία και τη Θράκη μετακινείται με τελικό προορισμό την Πρέσπα. Εκεί, στο χωριό Λαιμός, είναι εγκαταστημένη η Σχολή Αξιωματικών Γενικού Αρχηγείου. Σκοπός της μετακίνησης είναι η επάνδρωση της ΣΤ’ σειράς και, μέσα από τη μαθητεία στην πράξη, η ανάδειξη νέων αξιωματικών. Ένας νεαρός, ο Ηλίας Μεταλλίδης, έχει δυόμισι χρόνια να δει τους δικούς του και την κοπελιά του, τη Μαρίκα.

 Ενώ η φάλαγγα των ανταρτών βρίσκεται στα χωριά του κάμπου του Κιλκίς και σχετικά κοντά στο χωράφι της οικογένειας του Μεταλλίδη, ο νεαρός παρακαλάει επίμονα, και εν τέλει καταφέρνει να πείσει τον υπεύθυνο του τμήματος να του επιτρέψει να αποκοπεί προσωρινά από το τμήμα για να πάει στο χωράφι. Τρέχει, φορτωμένος το όπλο, τα εφόδια και την ποντιακή λύρα του. Φτάνει στο χωράφι, γράφει ένα σημείωμα, το διπλώνει, το βάζει πάνω στο μοναδικό δέντρο του χωραφιού και πάνω από το σημείωμα αποθέτει μια μεγάλη πέτρα. Η πέτρα αυτή θα προστάτευε το γράμμα και θα τραβούσε την προσοχή των συγγενών. Το γεμάτο έρωτα, αγάπη και επαναστατική φλόγα σημείωμα κατέληγε ως εξής: «ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΩΣ ΝΙΚΗΤΕΣ!»* 
*απόσπασμα απο το σενάριο 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 
Η ιδέα γεννήθηκε πριν από περίπου 10 χρόνια. Είναι μια προσπάθεια να τιμήσουμε τους εν ζωή αγωνιστές της Αριστεράς, αυτούς που λαβώθηκαν στα πεδία των μαχών, που βρισκόνταν στα ξερονήσια και τις φυλακές. Οπως είναι βασικό στοιχείο της προσωπικότητας ενός ανθρώπου ο τρόπος που συμπεριφέρεται στους ηλικιωμένους, έτσι είναι βασικό στοιχείο της «προσωπικότητας» του αριστερού κινήματος ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ιστορία του, ειδικά στα πρόσωπα της ιστορίας του που είναι ακόμη εν ζωή.
 Έτσι ξεκινήσαμε την παραγωγή, μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων που μας παραχωρήσει ο σύντροφος Ηλίας Μεταλλίδης, αγωνιστής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. 
Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στα γεγονότα του 1949. Απο τη μεγάλη μάχη της Φλώρινας και τις τελευταίες αιματοβαμμένες μάχες για την ανακατάληψη του Γράμμου, μέχρι τελευταίες μάχες τον Αύγουστο του ’49 και την επίθεση του μονραχοφασιστικού στρατού στο Βίτσι (ύψωμα Λέσιτς) και το Γράμμο. 
Αυτά τα γενονότα, ιστορικά καταγραμμένα σε διάφορα ντοκουμέντα, αποδίδονται από τον Η.Μεταλλίδη μέσα από τη βιωμένη ιστορία. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι ο σύντροφος δε μιλάει για τον εαυτό του, αλλά για τους αγώνες του κινήματος που υπηρέτησε, και γι αυτό συνήθως χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Ενώ θαυμασμό προκαλούν οι πολύ συγκινητικές στιγμές που αφηγείται, όπως αυτή του τραυματισμού του φίλου του, Θανάση, που τον φωνάζανε «Αθάνατο», όταν η σφαίρα πέρασε από το στόμα του και βγήκε από το σβέρκο, χωρίς να τον σκοτώσει, αλλα και η συγκλονιστική αφήγηση για τους δυο τραυματισμούς του, στις μάχες στο Κάντσκο (Δροσοπηγή) και στα Πατώματα. τη μεταφορά του σε νοσοκομεία της Αλβανίας, και την επάνοδό του στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. 

Η «παραγωγή» του ντοκιμαντέρ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καταγραφή των διηγήσεων του συντρόφου Μεταλλίδη στο σαλόνι ενός σπιτιού, με μια απλή και μάλιστα αναλογική βιντεοκάμερα, με φόντο το σκουρόχρωμο ριχτάρι του καναπέ, και με το φωτισμό μιας σόμπας αλογόνου, που φώτιζε το πρόσωπο του πρωταγωνιστή.Το μοντάζ και η τεχνική επιμέλεια έγιναν αποκλειστικά εθελοντικά, με τις λίγες ερασιτεχνικές γνώσεις που είχαμε. Αυτά είναι τα μέσα που είχαμε στη διαθεσή μας, για να φτιάξουμε ένα ντοκιμαντέρ που τελικά επιλέχθηκε για το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η προβολή του θα γίνει στην Αίθουσα Παύλος Ζάννας- Ολύμπιον στις 14/3/2016, 17:30 και στην Αίθουσα Φρίντα Λιάππα- Αποθήκη Δ Λιμάνι στις 15/3/2016, 13:15. 

Όπως αναφέρθηκε, το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε για να τιμήσουμε έναν αγωνιστή της Αριστεράς, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Θα θέλαμε όμως να αποτελέσει και μια συμβολή στο άνοιγμα της συζήτησης γύρω από την ιστορία του εμφυλίου πολέμου, της δεκαετίας του ’40-’50, και ευρύτερα γύρω από την ιστορία του αριστερού κινήματος . Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι λοιπόν κατ επέκταση ένα κομμάτι του αριστερού κινήματος, και αυτό είναι ο μόνος ιδιοκτήτης του, γι αυτό και μετά την προβολή του θα διατεθεί ελεύθερα στο διαδίκτυο. 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΩΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 
Είναι σημαντικό η αριστερά να έχει επίγνωση της Ιστορίας . Απλοί αγωνιστές κι αγωνίστριες έζησαν τρομερές εμπειρίες, αγωνίστηκαν κάτω απο τις πιο δύσκολες συνθήκες και βρέθηκαν μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας κυνηγημένοι, ως κοινοί εγκληματίες. 

Ο Ηλίας Μεταλλίδης, κλείστηκε στις φυλακές του Παύλου Μελά και κατάφερε να δραπετεύσει. Στη συνέχεια σε εφαρμογή των αποφάσεων του κόμματός του, του ΚΚΕ, 19 χρονών παιδί, επιχείρησε να εκτελέσει τραμπούκο της περιοχής Κιλκίς , ο οποίος τον τραυμάτισε πυροβολώντας τον. Πολέμησε τους Έλληνες ταγματασφαλίτες οι οποίοι υποχωρούσαν μαζί με τους Γερμανούς Ναζί το Νοέμβρη του 1944. Στο τέλος έζησε την εκδικητική μανία από τη ντόπια άρχουσα τάξη (που εκείνη την περίοδο «είδε το χάρο με τα μάτια της») και τους συμμάχους της και κατηγορήθηκε ως κοινός εγκληματίας. 

Ένα σημαντικό δίδαγμα απο τις διηγήσεις του σ/φου Ηλία είναι ότι μόνο με σκληρούς λαϊκούς αγώνες μπορούν να υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές ανατροπές και ό,τι φαντάζει αδύνατο για τα φτωχά λαϊκά στρώματα να γίνει δυνατό. Ωστόσο, όταν η Αριστερά συνθηκολογεί με τους εχθρούς της οδηγείται σε πανωλεθρίες κι οδηγεί το κίνημα στην ήττα. 

Τα σύγχρονα λαϊκά κινήματα αντλώντας ιστορική πείρα, θετική και αρνητική, πρέπει να είναι κινήματα δημοκρατικής σύνθεσης ταυτοτήτων που θα αγωνίζονται στις σύγχρονες συνθήκες ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τον καπιταλισμό, τους οργανισμούς του και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. 
Kαλή αντάμωση στους αγώνες, και σύντομα ως νικητές! 

*Νίκος Νούλας (σενάριο/σκηνοθεσία), Μίτσος Γκάζης (τεχνική επιμέλεια/ μοντάζ), Τάσος Γκούβας (μοντάζ/ υπότιτλοι/ σπικάζ), Αθηνά Τέσκου (σπικάζ) 

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.