Το δάκρυ του Ελασίτη
Η Αθήνα κοιμόταν. Κι η κάθε μια ελεύτερή της γειτονιά είχε γύρει αποσταμένη το κεφάλι.
Η Γκύζη είχε ακουμπήσει το κεφάλι στα φαλακρά Τουρκοβούνια, τα Εξάρχεια και η Νεάπολη έκλειναν τα μάτια τρομαγμένα κάτω απ’ το βαρύ ίσκιο του Λυκαβηττού.
Το Μεταξουργείο είχε στηρίξει το κεφάλι στο οδόφραγμα της Λευτεριάς.
Οι γειτονιές της Αθήνας πέσανε αποβραδίς μεθυσμένες από δόξα και καπνό και το πρωί τις βρήκε άψυχες, νεκρές, σκλάβες…
