Ο ρόλος της ΟΝΝΕΔ θα είναι πάντα ο ίδιος!

Ο ρόλος της ΟΝΝΕΔ θα είναι πάντα ο ίδιος!

Σε κάθε επέτειο της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα γράφονται αρκετά σε σχέση με το ρόλο της ΟΝΝΕΔ στη δολοφονία. Οργάνωσης νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας του βασικότερου κόμματος της αστικής τάξης της χώρας μας και με πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Με αφορμή αυτές τις αναφορές αναδημοσιεύουμε εδώ το άρθρο "Η ΟΝΝΕΔ «ξαναχτυπά»... αυτή τη φορά στα λεωφορεία των ΜΑΤ!" που δημοσιεύτηκε στη τελευταία Προλεταριακή Σημαία στη στήλη "Αντιλήψεις".

Με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη και τα γεγονότα που ακολούθησαν στην προγραμματισμένη πορεία, με την αστυνομοκρατία και την καταστολή να κυριαρχούν, η νεολαία της ΝΔ πραγματοποίησε μία «συμβολική» και προκλητική επίσκεψη σε λεωφορεία των ΜΑΤ (καλή επιλογή για να τιμήσουν τον Αλέξη, που δολοφονήθηκε από τον συνάδελφό τους). Εξέφρασε την αμέριστη αλληλεγγύη και τον σεβασμό της στις δυνάμεις που τόσα χρόνια «αγωνίζονται» και «διακινδυνεύουν» τις ζωές τους, χτυπώντας, συλλαμβάνοντας, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας τον νούμερο ένα εχθρό του συστήματος, τον αγωνιζόμενο λαό.

Η αλληλεγγύη της ΟΝΝΕΔ προς τα ΜΑΤ, τόσα χρόνια, είναι αρκετά έμπρακτη, μιας και, όπως κάνει σαφές ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ με το παρακάτω παράθεμα, ο «αγώνας» της αστυνομίας συγκλίνει με τον «αγώνα» της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ μες στις σχολές(!):

«Αντιμετωπίζετε, στη χειρότερη εξέλιξή τους, αυτούς που εμείς αντιμετωπίζαμε στα πανεπιστήμια. Αυτούς που σκοτώνουν τον χρόνο τους, καταστρέφοντας και βανδαλίζοντας, με τις πλάτες των ιδεολογικών τους συμμάχους που σήμερα κυβερνούν. Ως ΟΝΝΕΔ, τιμάμε τον καθημερινό αγώνα σας, ενώ σκοπεύουμε να κάνουμε τα πάντα για να προβάλουμε τα αιτήματά σας. Δεν φοβόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με το κατεστημένο των ιδεοληψιών. Με τις δυνάμεις μας, δεν θα επιτρέψουμε κανένα άβατο στην Ελλάδα που μας αξίζει».

  Ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ υπερασπίζεται, λοιπόν, με κάθε τρόπο, όπως και η αστυνομία, τη δημοκρατία της… εκμετάλλευσης, των πολέμων, των μνημονίων, της φασιστικοποίησης. Και προφανώς, δεν το εκφράζει μόνο με τα λόγια αλλά και με έργα. Το ιστορικό της ΟΝΝΕΔ είναι γεμάτο με αντιδημοκρατικές και φασιστικές ενέργειες, όπως μπραβιλίκια, τραμπουκισμούς, ξύλο δια ροπάλων και μαχαιριών, με κορυφαίο έργο την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από τον Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, Καλαμπόκα, και τους παρατρεχάμενούς τους.

  Ο στόχος, λοιπόν, της ΟΝΝΕΔ, δεν είναι η προστασία του λαού από τους «βάνδαλους και κουκουλοφόρους» αλλά η διατήρηση και η αναπαραγωγή αυτού του σάπιου συστήματος, με κάθε μέσο. Μέσω της ιδεολογικής της παρέμβασης, προασπίζεται την κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως την κατάργηση του Ασύλου, τη θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας, την κατάργηση των συλλόγων και των σωματείων, αλλά και την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη και ασφάλιση.

  Προσπαθεί να πείσει τη νεολαία ότι αυτό το σύστημα είναι μονόδρομος και άρα οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής του είναι ατελέσφορη. Όταν όμως οι φοιτητές πολιτικοποιούνται και οργανώνονται στους συλλόγους, δηλαδή γυρνάνε τη πλάτη τους στις συστημικές αντιλήψεις, που εκφράζονται από τους πρυτάνεις, τους μεγαλοκαθηγητάδες, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τότε σύσσωμοι οι προασπιστές του κράτους χρησιμοποιούν τα πιο δραστικά μέσα καταστολής απέναντί τους.

Όταν, λοιπόν, η ΟΝΝΕΔ εκφράζει την αλληλεγγύη της στα ΜΑΤ και στήριξη στο «κράτος δικαίου», ταυτόχρονα στηρίζει τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα hot-spot, την ανεργία και την περαιτέρω φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Όταν η ΟΝΝΕΔ χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως σταλινικό, ακροαριστερό κτλ, θέλει να αμαυρώσει την έννοια της αριστεράς και να βάλει στο ίδιο τσουβάλι εκείνους που φέρνουν τα μνημόνια και στηρίζουν το σύστημα με εκείνους που παλεύουν εναντίον τους. Όταν η ΟΝΝΕΔ δεν θέλει άβατο στην Ελλάδα, θέλει τις απαγορεύσεις συναθροίσεων, τα λοκ άουτ στις σχολές, τις επιστρατεύσεις και τις απαγορεύσεις απεργιών. Όταν, τέλος, η ΟΝΝΕΔ μιλάει για την Ελλάδα που «μας αξίζει», αναφέρεται σε έναν λαό απογυμνωμένο από δικαιώματα και κατακτήσεις, έρμαιο των ντόπιων και ξένων αφεντικών, εξαθλιωμένο και πειθήνιο και σε ένα κράτος που θα λύνει και θα δένει χωρίς παρεκτροπές και αντιστάσεις, με ακόμη περισσότερα ΜΑΤ και ακόμη μεγαλύτερη τρομοκρατία!

Επομένως, κοινός αγώνας ΜΑΤ-ΟΝΝΕΔ για τα κοινά αιτήματα… πείνα-εκμετάλλευση-καταστολή, κόντρα στον εχθρό λαό, στο πλάι του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής!

Δ.Β.