Ο αγώνας στα χέρια των αγροτών, για πραγματικά μπλόκα στην αντιαγροτική πολιτική

Ο αγώνας στα χέρια των αγροτών, για πραγματικά μπλόκα στην αντιαγροτική πολιτική

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που γίνονται τις μέρες αυτές και προβάλλονται από κανάλια και εφημερίδες, είναι ακόμα στην αρχή. 

Θα λέγαμε, όμως, ότι έχουμε να κάνουμε με μια προβολή που μάλλον είναι αναντίστοιχη με τη μαζικότητα και την έκταση των κινητοποιήσεων, αφού μέχρι στιγμής μιλάμε για ελάχιστα μπλόκα που συσπειρώνουν ελάχιστους αγρότες και μάλιστα σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας.

 Ακόμα και στη Θεσσαλία, που παραδοσιακά ήταν το «επίκεντρο» των κινητοποιήσεων, η εικόνα είναι πολύ πίσω από πέρυσι. Μικρότερη η συμμετοχή, πολύ λιγότερα τα τρακτέρ και έντονος ο προβληματισμός ανάμεσα στους αγρότες.

Δεν είναι ότι λείπουν τα προβλήματα. Ίσα-ίσα, οι φτωχομεσαίοι αγρότες, όπως και συνολικά ο λαός και οι εργαζόμενοι, είναι αντιμέτωποι με τη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων, που τους οδηγεί στη φτώχεια, το ξεκλήρισμα και την εξαθλίωση.

Από φέτος (1/1/2017), με τον νέο ασφαλιστικό νόμο, επιβαρύνονται με δυσβάστακτες ασφαλιστικές εισφορές, που κλιμακωτά θα αυξάνονται κάθε χρόνο, ώστε σε βάθος 5ετίας (μέχρι το 2022) να φτάσουν στο τριπλάσιο από τις σημερινές. Κι αυτό σε μια περίοδο που ήδη χιλιάδες αγρότες αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στον ΟΓΑ (310.591 αγρότες με 821,8 εκατομμύρια ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές, στις 31/12/2016), που σχεδόν το 50% των αγροτών είναι ανασφάλιστοι και χιλιάδες από αυτούς είναι αντιμέτωποι με κατασχέσεις.

Το ίδιο δυσβάστακτη είναι και η φορολογική επιβάρυνση των φτωχομεσαίων αγροτών. Η κυβέρνηση βέβαια περηφανεύεται ότι φέτος η κατάσταση βελτιώθηκε, αφού από το «13% από το πρώτο ευρώ» που είχαμε για τα εισοδήματα του 2015, για τα εισοδήματα του 2016 οι αγρότες φορολογούνται μεν με 22% (με την ίδια κλίμακα με μισθωτούς, συνταξιούχους και ατομικές επιχειρήσεις) αλλά έχουν αφορολόγητο στα 8.630 ευρώ, που -κατά τον Αποστόλου- σημαίνει ελαφρύνσεις για την πλειοψηφία των αγροτών.

 Κυβέρνηση και Αποστόλου, όμως, παραπλανούν. Κρύβουν ότι το αφορολόγητο ισχύει μόνο για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες, δηλαδή μόνο για αυτούς που τηρούν λογιστικά βιβλία, που το αγροτικό τους εισόδημα είναι πάνω από το 50% του συνολικού τους εισοδήματος, που είναι ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ κλπ. 

Ευνοούνται έτσι οι μεγαλοαγρότες, ενώ αντίθετα υπερφορολογούνται χιλιάδες μικροαγρότες που εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγροτική παραγωγή. Από την άλλη, η κυβερνητική προπαγάνδα μιλάει για «επιστροφή φόρου» που θα έχουν φέτος οι αγρότες λόγω της μεγάλης περσινής προκαταβολής (λόγω του «13% από το πρώτο ευρώ»). 

Ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» των αγροτών, ωραιοποιώντας την κατάσταση, προβάλλοντας ένα συγκυριακό γεγονός και συγκαλύπτοντας τα βάρβαρα φορομπηχτικά μέτρα που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και που γονατίζουν χιλιάδες αγροτικές οικογένειες. Αλλά και αυτή -η όποια και εάν- «επιστροφή» υπάρξει, δεν θα προλάβει καν να φτάσει στις τσέπες των αγροτών, αφού θα συμψηφιστεί με τα βουνά από ληξιπρόθεσμα χρέη που έχουν συσσωρευτεί. Από την άλλη, ακόμα και αν δεν έχεις αγροτικό εισόδημα ή αν «μπήκες μέσα» από μια κακή σοδειά, πλημμύρα, παγετό κλπ, πάλι θα πληρώσεις φόρο, αφού σε περιμένουν τα κακόφημα «τεκμήρια».

Και να ήταν μόνο αυτά; Το αυξημένο κόστος παραγωγής, τα πανάκριβα καλλιεργητικά εφόδια, η δυσβάστακτη έμμεση φορολογία, το 24% στο ΦΠΑ, η κερδοσκοπία των εμπόρων και των μεσαζόντων, η τραπεζική τοκογλυφία, η εισφορά αλληλεγγύης, ο ΕΝΦΙΑ στα χωράφια, η αντιαγροτική ΚΑΠ, οι μειώσεις-τσεκούρωμα των επιδοτήσεων κλπ φέρνουν σε απόγνωση χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά.

Έχουν λόγους λοιπόν που κινητοποιούνται οι αγρότες. Και αυτό το ξέρει καλύτερα απ’ όλους η ίδια η κυβέρνηση, που από πολύ νωρίς έχει ξεδιπλώσει την προπαγάνδα της, για να προλάβει-αποτρέψει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Έτσι, είχαμε τη συζήτηση στη Βουλή, τις δηλώσεις Τσίπρα, τις περιοδείες Αποστόλου ανά την Ελλάδα και την ενεργοποίηση του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοινώσεις, άρθρα τοπικών βουλευτών σε επαρχιακές εφημερίδες κλπ, σε μια κεντρικά καθοδηγούμενη επιχείρηση υπεράσπισης της κυβερνητικής πολιτικής και αποπροσανατολισμού των αγροτών.

 Από την άλλη, η κυβέρνηση «στο παρά πέντε» προωθεί δευτερεύουσες ρυθμίσεις (π.χ. νομοθετική ρύθμιση για την έγκαιρη εξόφληση των παραγωγών από βιομηχανίες και εμπόρους), με στόχο να εκτονώσει την αγανάκτηση των αγροτών και να μείνει αλώβητος ο πυρήνας της αντιαγροτικής πολιτικής. Ακόμα και κονδύλια επιδοτήσεων, αποζημιώσεων κλπ που καθυστερούσαν για μήνες και χρόνια, «ξεκλείδωσαν» και πληρώθηκαν παραμονές των κινητοποιήσεων! Προσπαθεί από τη μια να καλοπιάσει τους αγρότες («είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο») και από την άλλη να τους φέρει σε αντίθεση με τα άλλα κομμάτια του λαού, παρουσιάζοντάς τους ως «προνομιούχους» και «ευνοούμενους» έναντι των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση βέβαια «τη δουλειά της κάνει». Το ερώτημα είναι τι κάνει το αγροτικό κίνημα. Και εδώ δυστυχώς η κατάσταση είναι και άσχημη και πολύ πίσω από τις ανάγκες της περιόδου. Όπως επίσης είναι και πίσω από τις περσινές κινητοποιήσεις, τόσο σε έκταση και μαζικότητα όσο και σε στόχους πάλης.

 Ενώ πέρσι δόθηκε ένας μεγάλος αγώνας για ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ τα αντιαγροτικά μέτρα, φέτος δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο κεντρικό αίτημα-στόχος πάλης που να εκφράζει και να συνενώνει τη πλειοψηφία των αγροτών. Αντίθετα, βλέπουμε τα γνωστά «κατεβατά» με αιτήματα, άλλα σωστά-άλλα λαθεμένα, που όμως δεν αποτελούν στόχο πάλης. Η κυβέρνηση κατάφερε και πέρασε τα μέτρα και σήμερα οι συσχετισμοί είναι χειρότεροι, πιο δυσμενείς για το αγροτικό κίνημα. Βοήθησαν βέβαια σ’ αυτό και οι αγροτοπατέρες, δεξιοί και «αριστεροί», που για το μόνο που κόπτονταν ήταν να βγουν φωτογραφία στους στημένους «διαλόγους» της κυβέρνησης και να γίνουν αποδεκτοί ως συνομιλητές του Τσίπρα. 

Τα διάφορα «πανελλαδικά» «συντονιστικά», «επιτροπές» κλπ, που είναι κομματικά παραμάγαζα, το ξεπούλημα του αγώνα με «αγωνιστικές» κλιμακώσεις (η παρέλαση 17 τρακτέρ στο Σύνταγμα «κατόπιν αστυνομικής αδείας»!), τα πεσκέσια τσίπουρο στον πρωθυπουργό… οι «κατακτήσεις» για τις οποίες πέρυσι κάποιοι πανηγύριζαν, οδήγησαν στη σημερινή χειρότερη κατάσταση.

Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, παρά τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις, οι αγωνιστές αγρότες οφείλουν να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα. Να παλέψουν για να εκφραστεί η οργή και η αγανάκτηση του αγροτόκοσμου, κόντρα στον υπονομευτικό-διαλυτικό ρόλο των αγροτοπατέρων. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να περάσει ο αγώνας στα χέρια των αγροτών. Από τα κάτω, μέσα από αγροτικούς συλλόγους, επιτροπές, να στηθούν πραγματικά όργανα πάλης των φτωχομεσαίων αγροτών.

 Και παράλληλα, συγκρότηση εκείνων των δυνάμεων που θα παλέψουν με τη γραμμή της αντίστασης και της διεκδίκησης, με τη γραμμή της αναμέτρησης. Κόντρα στους στημένους «διάλογους» της κυβέρνησης, κόντρα στη γραμμή του συμβιβασμού και του «εικονικού» κινήματος. Για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής, για την επιβίωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Προλεταριακή Σημαία - http://www.kkeml.gr/