Οι νεοναζιστές δεν εκδημοκρατίζονται!

Οι νεοναζιστές δεν εκδημοκρατίζονται!

 Επικίνδυνα για το λαό τα παιχνίδια του ΣΥΡΙΖΑ!

  Πρώτα τους είδαμε όλους μαζί στο Καστελόριζο, και στ’ άλλα ακριτικά νησιά, Ρω και Στρογγύλη, στις 5/12, μετά από πρόσκληση του υπουργού Άμυνας Καμμένου, να φωτογραφίζονται από κοινού και να συμμετέχουν σε εθνικιστικές φιέστες. Τους Χρυσαυγίτες Κασιδιάρη, Παππά και Αϊβατίδη, μαζί με τα άλλα μέλη της «Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της βουλής» απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ (Αυλωνίτου, Δέδε, Κασιμάτη, Ντζιμάνη, Ρίζο), απ΄ τους ΑΝΕΛ (Κατσίκη) κι απ΄ την Ένωση Κεντρώων (Σαρίδη). Την κίνηση αυτή μάλιστα «εθνικής ομοψυχίας» έσπευσε να τη χαιρετίσει… η «Αυγή» («Παραπολιτικά», 6/12) αναφέροντας πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά απ΄ την επίσκεψη της «αντιπροσωπίας» στο Καστελλόριζο, ο Ερντογάν σταμάτησε τις προκλητικές του δηλώσεις!

Ακολούθησαν οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Νίκου Παρασκευόπουλου, πως «η Χρυσή Αυγή πρέπει ν’ αποδεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Κι όταν εκδηλωθεί αυτό, θα πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα (sic)». 

Τόνισε επίσης πως αντί για τη γραμμή της διαρκούς ρήξης με το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα, πρέπει να επιλεγεί η… σύγκλιση! Εφόσον βέβαια «συνετιστεί» και ενταχθεί στο λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο». 

Οι «διευκρινιστικές» του δηλώσεις που ακολούθησαν μετά τις αντιδράσεις, που δεν αναφέρονται όπως είπε, στο «παρελθόν της Χρυσής Αυγής, (μήπως, άραγε στο μέλλον της;) συνέχισαν τη λογική των αρχικών, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κόσμου: «Κάθε άνθρωπος ατομικά έχει το δικαίωμα να αλλάξει, να μεταμεληθεί"." 

Ο ναζισμός δεν είναι γονιδιακός και όποιος τελικά τον αρνηθεί και μετανιώσει για τις πράξεις του, τότε αυτό θα είναι κέρδος για τη δημοκρατία». «Συγχέοντας» εσκεμμένα μια πιθανή «ατομική» αλλαγή άποψης και στάσης… ενός ανθρώπου (αναφερόμαστε σε κάποιον απλό άνθρωπο του λαού;) με την… αλλαγή ενός συνειδητού, οργανωμένου και συγκροτημένου δολοφονικού πολιτικού υποκειμένου του συστήματος, με παρελθόν, παρόν και μέλλον και κυρίως με ρόλο στην υπηρεσία του συστήματος αυτού.

Όλα αυτά δεν αποτελούν «ιδιαιτερότητες» του Παρασκευόπουλου, του Καμμένου ή «φάλτσα» κάποιων Συριζαίων βουλευτών. Αλλά μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική στάση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, και συνολικότερα του συστήματος που υπηρετούν, του εξαρτημένου καπιταλισμού «μας», απέναντι στο φασιστικό μόρφωμα. 

Μια στάση που προσβλέπει στην αξιοποίηση της «Χρυσής Αυγής» ή όποιας μετάλλαξής της, ή άλλου ανάλογου μορφώματος, στο πλαίσιο του επίσημου πολιτικού σκηνικού διαχείρισης στο μέλλον.

 Μια τέτοια εξέλιξη απαιτεί «προσαρμογές» τέτοιων μορφωμάτων μέσα στα όρια του αστικού κοινοβουλευτισμού και του «συνταγματικού τόξου», αλλά ταυτόχρονα βαδίζει χέρι-χέρι και με τη φασιστικοποίηση της πολιτικής του συστήματος, η οποία εκπορεύεται πάντα απ την επίσημη διαχείριση. 

«Εκκρεμεί» βέβαια και η ανάγκη μιας συνολικής αναδιαμόρφωσης όλου του πολιτικού σκηνικού διαχείρισης του συστήματος, το οποίο έχει δεχθεί πλήγματα τα τελευταία χρόνια.

Δεν είναι όμως μόνο εγχώρια η προσπάθεια ώστε οι νεοναζί και οι φασίστες να θεωρηθούν μέρος του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Ιμπεριαλιστικές χώρες σαν τη Γαλλία (Λεπέν) και άλλες χώρες της Ε.Ε. (Αυστρία) έχουν υιοθετήσει μια ανάλογη λογική. Εκεί βέβαια έχει άλλη βαρύτητα ο ρόλος των φασιστών στην όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. 

Ο παράγοντας λαοί ωστόσο, ο παράγοντας εργατική τάξη, εργαζόμενοι και το κίνημα τους αποτελεί τη βασική στόχευση τέτοιων εξελίξεων.

Υπάρχει βέβαια και η πλευρά οι κινήσεις αυτές να προσβλέπουν στο να «κοπούν ψήφοι» απ΄ τη ΝΔ σε μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, για να συνεχίσει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο διαχειριστής του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η ακόμα και για ν’ αξιοποιηθεί μια μεταλλαγμένη «Χρυσή Αυγή» στην κατεύθυνση πυροδότησης του εθνικιστικού μίσους προς τον τουρκικό λαό, στο πλαίσιο της παραπέρα όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όταν το σύστημα επιλέξει πιο κεντρικά αυτή την κατεύθυνση.

Οι εξελίξεις αυτές είναι πολύ επικίνδυνες για το λαό μας και δεν είναι ξεκομμένες απ΄ τη συνολικότερη κατάσταση. Ούτε της κρίσης του συστήματος και της αντιλαϊκής επίθεσης, ούτε τις «γεωπολιτικές». 

O φασισμός κι ο νεοναζισμός δεν εκδημοκρατίζονται! Ούτε «συνετίζονται». Ούτε περιμέναμε βέβαια απ΄ την κυβέρνηση να κάνει αντιφασιστικό αγώνα! Αυτό είναι υπόθεση του λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας.

 Η συγκρότηση και ανάπτυξη δηλαδή ρωμαλέου λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος που θα φράξει το δρόμο στο φασιστικό φίδι και θα βάλει τη λογική της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης μαζί του και όχι της… σύγκλισης, που επιδιώκουν οι θιασώτες του «δημοκρατικού τόξου».

Προλεταριακή Σημαία