Συνεργασία επίθεσης στο λαό αναγγέλλουν ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και Σία!

Συνεργασία επίθεσης στο λαό 

αναγγέλλουν ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και Σία!

Να ενισχυθεί και στις εκλογές 

η γραμμή της Αντίστασης και του Αγώνα

Πιο ωμά από κάθε άλλη φορά, τα κόμματα του συστήματος «ενημερώνουν» προεκλογικά το λαό πως οι εκλογές γίνονται για να αναδειχθεί μια κυβέρνηση που με αποφασιστικότητα, σταθερότητα και ει δυνατόν με διάρκεια 4ετίας, θα προωθήσει μια άγρια επίθεση ενάντια του!

Έχουν έτοιμο το πλαίσιο αυτής της επίθεσης, το τρίτο Μνημόνιο που ψήφισε παραμονή του Δεκαπενταύγουστου η γνωστή «πεντακομματική» της εξάρτησης και του κεφαλαίου. Πλαίσιο που οφείλουν –σε αυτούς που υπηρετούν- να το μετατρέψουν σε «εφαρμοστικά μέτρα», αλλά και να το εμπλουτίσουν και να το διευρύνουν. Έχουν επίσης και τα «έκτακτα» αλλά αναμενόμενα. Αυτά που προδιαγράφονται από την ένταση των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και των πολεμικών κινδύνων στην ευρύτερη περιοχή, από τη Συρία και συνολικά τη Μ. Ανατολή και την Α. Μεσόγειο ως τα Βαλκάνια. 

Είναι και αυτά ζητήματα που θα αναδείξουν σοβαρές «υποχρεώσεις» της χώρας στους Αμερικανονατοϊκούς αφέντες –και τα οποία επιμελώς απουσιάζουν από την επίσημη προεκλογική συζήτηση. Και για αυτά λοιπόν θα χρειαστεί μια «σταθερή και αποφασιστική» (σε υποτέλεια και αντιδραστικότητα) κυβέρνηση. Ας μην παραβλέπουμε την πολιτική κρίση στον άλλο, γειτονικό, αμερικανονατοϊκό πυλώνα της περιοχής, την Τουρκία, που κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να δημιουργηθούν-επιβληθούν στην Ελλάδα όροι «σταθερότητας».

Τα παραπάνω (Μνημόνιο και επίθεση στο λαό και χώρα-πλατφόρμα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή) αποτελούν την κοινή πολιτική βάση συμφωνίας των κομμάτων που στις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη διεκδικούν είτε κεντρικό είτε συμπληρωματικό ρόλο στην κυβέρνηση που αυτές οι εκλογές θα αναδείξουν. Στη βάση αυτής της συμφωνίας και των οξυμένων απαιτήσεων που θέτουν τα ζητήματα αυτά για το σύστημα, και με δεδομένη την κατάσταση του πολιτικού συστήματος, στην προεκλογική περίοδο επικράτησε σχεδόν από την αρχή μια λέξη: συνεργασία!

 Συνεργασία για να προωθηθεί η επίθεση στο λαό, συνεργασία για να αντιμετωπιστούν και να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις που θα διαμορφώνει η ιμπεριαλιστική «εισβολή» (και εισβολή) στην περιοχή. Αυτό είναι το –απροκάλυπτα αντιδραστικό- κυρίαρχο στίγμα που ο λαός αντιμετωπίζει σε αυτή την εκλογική μάχη. Αυτή την κατεύθυνση καλείται να αποδεχτεί και να επικυρώσει με την ψήφο του στις κάλπες της 20ης του Σεπτέμβρη, εκβιαζόμενος πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη προοπτική.

Το χορό αυτής της πορείας, με το τιμόνι όλο δεξιά σέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πατώντας στην πορεία διαστροφής και συντριβής των λαϊκών ελπίδων που επέλεξε από το 2012 και ιδιαίτερα στο τελευταίο κυβερνητικό του 7μηνο, ζητάει από το λαό τη στήριξή του για να αναλάβει κεντρικό ρόλο στην επίθεση ενάντιά του! Αλλά ακόμα και σε σχέση με αυτό το στόχο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται ολοένα πιο δεξιά στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. 

Στο διάγγελμα του Αυγούστου με το οποίο ο Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε να εφαρμόσει αυτός και με «ευαισθησία για τους πιο αδύναμους» το τρίτο Μνημόνιο. Τώρα –λιγότερο από τρεις βδομάδες μετά- η φιλολογία της «ευαίσθητης επίθεσης» έχει δώσει τη θέση της στην επιδίωξη κοινής κυβέρνησης με ΠΟΤΑΜΙ και ΠΑΣΟΚ. Ακόμα περισσότερο, υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη (Φλαμπουράρης) αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας και με τη ΝΔ, ενώ ο ίδιος ο Τσίπρας διαβεβαιώνει πως ακόμα και από θέση αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει την προώθηση και εφαρμογή των μέτρων και του τρίτου Μνημονίου που έφερε και ψήφισε η κυβέρνησή του.

Είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε την ευθύνη να «σπάσει» τις υποτιθέμενες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων που διεκδικούν ρόλο κυβερνητικού διαχειριστή και να αναδείξει την «εθνική γραμμή συνεννόησης», δηλαδή τη γραμμή της συμμόρφωσης στις απαιτήσεις της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και του ντόπιου κεφαλαίου. 

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κατεξοχήν «αρμόδιος» στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, να περάσει μέσα από αυτή τη γραμμή το μήνυμα-απαίτηση στο λαό για παράδοση και υποταγή άνευ όρων. Και είναι προφανές ότι ο εγκλωβισμός του σε αυτή την αντιδραστική κατεύθυνση και πορεία θα συνεχίσει και θα βαθύνει. Είτε καταφέρει να κρατήσει και να διευρύνει την «βραχεία κεφαλή» που εμφανίζουν για τα ποσοστά του τα γκάλοπ, είτε όχι. Ενώ είναι επίσης φανερό ότι σε κάθε περίπτωση η ηγεσία Τσίπρα θα επιδιώξει μετεκλογικά την ολοκλήρωση αυτής της πορείας μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, (επανα)συγκροτώντας έναν «άλλο» ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δρόμος αυτός που ανοίγει ο ΣΥΡΙΖΑ για το σύστημα αποτελεί και τη βάση επαναφοράς και δικαίωσης των παραδοσιακών κομμάτων του συστήματος. Η Ν.Δ. –αν και με «μεταβατικό» αρχηγό και ανοιχτά πολλά ζητήματα στο εσωτερικό της- βρήκε έδαφος για να επαναφέρει την ανάγκη συνέχισης του “success story” του Σαμαρά, να πιέζει και να απαιτεί στην κατεύθυνση στοίχισης στις απαιτήσεις του συστήματος. Εμφανίζεται ως ισότιμος διεκδικητής και διαμορφωτής της νέας κυβερνητικής λύσης και σε κάθε περίπτωση είναι βασικός πολιτικός πυλώνας του συστήματος. Νεκρανάσταση προσφέρει η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, που «επιστρέφει» ακόμα και για κυβερνητικό ρόλο, ενώ το ΠΟΤΑΜΙ «τρέχει» όλο και πιο δεξιά και αντιδραστικά για να κατοχυρώσει παρουσία στις μετεκλογικές εξελίξεις.

«Κυβέρνηση με κάθε τρόπο και με όποιον αναγκαίο συνδυασμό» είναι σε κάθε περίπτωση το σύνθημα των κέντρων του συστήματος μέσα και έξω από τη χώρα ενόψει της Κυριακής 20 του Σεπτέμβρη. Κυβέρνηση με προδιαγεγραμμένα τα καθήκοντά της, και με πρώτιστο αυτό της καθυπόταξης του λαού. Σε αυτή τη βάση σκέφτονται να αντιμετωπίσουν στην πορεία και τα πολλά και μεγάλα προβλήματα του πολιτικού συστήματος, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να λυθούν όλα στις εκλογές. Στη βάση αυτής της κατεύθυνσης, ενόψει των εκλογών το σύστημα «δεν πετάει» καμιά προσφορά και υπηρεσία. Και γι’ αυτό κρατάει και τη ναζιστική εφεδρεία της «Χ.Α.» αλλά και αναδεικνύει άλλα αντιδραστικά συμπληρώματα τύπου Λεβέντη.

Απέναντι σε αυτήν την κατεύθυνση του συστήματος πρέπει και στις εκλογές να σταθούν ο λαός και η νεολαία. Να μη σκύψουν το κεφάλι στην αντιδραστική αναμόρφωση που εξελίσσεται. Να μην εισπράξουν τη χρεοκοπία της πολιτικής των κομμάτων του συστήματος ως χρεοκοπία της πολιτικής κατεύθυνσης και της πολιτικής οργάνωσης που έχουν ανάγκη τα δικά τους συμφέροντα, η δική τους ζωή και προοπτική. Αλλά και να μην αναζητήσουν απάντηση σε αυτή τη χρεοκοπία στις νέες αυταπάτες και στις εκδοχές της υποταγής που σερβίρονται από τις μικροαστικές και ρεφορμιστικές δυνάμεις της ΛΑΕ, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η πολιτική κατεύθυνση που αντιστοιχεί στα δικαιώματα και τις ελπίδες του λαού και της νεολαίας δεν χρεοκόπησε! Αντίθετα, μπορούν να αγωνιστούν και να νικήσουν! Στους δρόμους του αγώνα, στο δρόμο της Αντίστασης, της Διεκδίκησης, της Αναμέτρησης. Αυτήν την κατεύθυνση και αυτόν το δρόμο καλούμε να υπερασπιστούν και εκλογικά με τα ψηφοδέλτια της εκλογικής συνεργασίας του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ.