ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΔΥΟ….

ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΔΥΟ….

Αντιστροφή των προεκλογικών συνθημάτων της 25ης του Γενάρη με την αριστερά στο και… πέντε να υποχρεώνεται σε άλλου είδους μεταβάσεις… 

Η χρονική περίοδος από τις εκλογές του Γενάρη είναι μικρή. Και από τη μνήμη δεν μπορεί να σβηστεί το μεγάλο επιχείρημα της λαϊκής ψήφου «από τα δέκα να κάνουν τα δύο… θα είναι κάτι». Τότε αυτό αφήνονταν στον… αυτόματο πιλότο της από τα… κάτω διαμόρφωσης των όρων για την υποκλοπή της λαϊκής ψήφου και της ενσωμάτωσης της στο περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έστω και κουτσουρεμένου κατά τα δύο τρίτα! Τυπικά βέβαια κανένα επίσημο στέλεχος του Σύριζα δεν έβγαινε να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Όπως στο «παραμάθημα», στα «πίσω καθίσματα» » που λέμε και εμείς οι εκπαιδευτικοί, παράλληλα με το επίσημη «παράδοση διακινούνταν το «σκονάκι» του «από τα δέκα να κάνουν τα οκτώ». Αυτά βέβαια όσο ο Σύριζα είχε το ρεύμα που είχε…

Η απότομη μνημονιακή και αστική μετάλλαξη του Σύριζα δεν έχει πια αφήσει καθόλου περιθώρια για «σκονάκια». Επίσημα πια τα στελέχη που είναι επιφορτισμένα με την υποστήριξη των νέων του θέσεων έχουν αντιστρέψει τελείως τη ροή αυτής της προσμονής: «Από τα δέκα -σχήμα λόγου τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν υποσχεθεί και υπογράψει είναι πολλά περισσότερα- να μην κάνουν τα δύο ή έστω να λειάνουν το ένα κάτι θα είναι…».

Είναι αλήθεια πως αυτά που ακολουθούν είναι μια ατέλειωτη κοιλάδα δακρύων για τα λαϊκά δικαιώματα: το 2017 καταργείται ΕΚΑΣ και κάθε φορολογική απαλλαγή (ακόμα και ιατρικές δαπάνες), σε 1,8 δις υπολογίζονται οι περικοπές στο ασφαλιστικό (στο ένα τρίτο της σημερινής δαπάνης), συνέχιση του «έργου» της κινητικότητας και των απολύσεων, ομαδικές απολύσεις, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ.

Το μόνο που έχουν να υποσχεθούν είναι κάποια μείωση φορολογίας στο βαθμό που ο υπάκουος λαός αποδεχτεί να περάσει από αυτή την κοιλάδα των «αναδιαρθρώσεων».

Ηρακλειδείς του κατά…. τα δύο τρίτα μειωμένου προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι η κίνηση των 53 συν… Δρίτσας κίνηση εντός του Σύριζα και της καθαρής υπεράσπισης του η νεογέννητη από τα… πολύ παλιά του ρεφορμισμού Λαϊκή Ενότητα.

Ποιος θα μείνει να υπερασπιστεί τα περίφημα «μεταβατικά προγράμματα» όπου το κίνημα με την πίεση που θα ασκούσε θα υποχρέωνε -τάχα- την κυβέρνηση Σύριζα σε σημαντικές υποχωρήσεις και θα άνοιγε το δρόμο για βαθύτερους «μετασχηματισμούς»;

Οι κλασσικοί. Το φάσμα των δυνάμεων που υποστηρίζει την Ανταρσία και που με την… άκρη του ματιού χαιρετίζουν την αριστερή διαφοροποίηση της Λαϊκής Ενότητας ποντάροντας σε καλύτερους όρους για την πραγματοποίηση της λαϊκής συμμαχίας μετά τις εκλογές. Μην βιάζεστε! Δεν μιλάμε για τίποτε συσχετισμούς στο κίνημα αλλά για εκλογικά ποσοστά και αθροίσεις εκλογικών αποτελεσμάτων…

Όσο για το ΚΚΕ αφού έπαιξε όλο αυτό το ιδιόμορφο επτάμηνο τον συνεπή… Σύριζα προτείνοντας νομοθετήματα για κατάργηση των μνημονίων με παμίτικη λαϊκή υποστήριξη περιγράφει την…. απευθείας μετάβαση στη «λαϊκή εξουσία». Χωρίς τη μεσολάβηση της λαϊκής αντίστασης, διεκδίκησης, αυτοοργάνωσης σε παρόντα χρόνο και τόπο. Με αυτό τον «λάθος» λαό και σε αυτή τη χώρα. Η σωστή κατεύθυνση για δημιουργία λαϊκών επιτροπών σε γειτονιές και εργασιακούς χώρους υπονομεύεται τελικά από αυτή την κεντρική πορεία και θα κριθεί στο κρίσιμο μετεκλογικό διάστημα στο πεδίο της ταξικής και λαϊκής πάλης.

Για την αριστερά η «μετάβαση» σε μια άλλη κατάσταση και κατεύθυνση έπρεπε να συντελεστεί από καιρό.

Γιατί η αριστερά έπρεπε να είχε μεταβεί από… χτες, στη θέση του οργανωτή, εμπνευστή και καθοδηγητή των λαϊκών αντιστάσεων.

Έπρεπε να ματώσει πραγματικά - πρωθυπουργική ρήση ευρείας χρήσεως τελευταία - για να εξυψώσει αυτές τις αντιστάσεις στο επίπεδο της λαϊκής αυτοοργάνωσης και ανασυγκρότησης. Έπρεπε να αποτελεί από χθες τη ραχοκοκαλιά και τον κινητήρα της αναμέτρησης με τις πολιτικές συστήματος και να μην δραπετεύει σε «μεταβατικά προγράμματα», «αριστερούς κυβερνητισμούς» επικλήσεις κυβερνητικών ανατροπών και εφευρέσεις υποτιθέμενων νικών ή ανώδυνες ενατενίσεις του υποτιθέμενου μέλλοντος….

….Την ίδια στιγμή που θα άνοιγε τη μεγάλη συζήτηση για τις αιτίες της υποχώρησης και της ήττας που δεν περιορίζεται στην περίοδο των μνημονίων και πάει πολύ βαθιά στον χρόνο και διαπερνά τις σημερινές της θέσεις. Κάθε συμβολή στο μεγάλο αυτονόητο που… λείπει σήμερα, δηλαδή στην συγκρότηση και ανασύνθεση της αριστεράς σε αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο (ιμπεριαλισμός, κεφάλαιο) αλλά και με τον ίδιο της τον… εαυτό έχει να προσθέσει στην βασανιστική αλλά αναγκαία πορεία.

Η ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης και στις εκλογές που έρχονται - με πλήρη συνείδηση ότι αυτό δεν αρκεί - αποτελεί αναγνώριση της πολιτικής άποψης που με τον πιο σταθερό τρόπο αποκάλυψε ιδεολογικά και πολιτικά τις αυταπάτες του δήθεν αριστερού κυβερνητισμού. Που δεν χάιδεψε αυτιά, δεν έκανε εκπτώσεις και ανώδυνες υποδείξεις. Που διακήρυξε με τον πιο ρητό και κατηγορηματικό τρόπο πως δεν υπάρχει σήμερα από τη μεριά του κινήματος απάντηση σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.

Πως για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να διανυθούν πολλές άλλες αποστάσεις και στάδια συγκρότησης. Και που όσοι την επικαλούνται ότι τις διαθέτουν στην αριστερά, εκόντες άκοντες, συμβάλλουν και βάζουν πλάτη σε αυτόν που έχει τις λύσεις σε κεντρικό επίπεδο: Στο σύστημα του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Που προετοίμασε - στο πλαίσιο των δυνάμεων που είχε και αυτό είναι δική της ευθύνη φυσικά - τον λαό και τους ανθρώπους της αριστεράς για το αδιέξοδο που σήμερα διαπιστώνεται με τον πιο κραυγαλέο και επώδυνο τρόπο. Που επιχειρεί να περιγράψει και την δυνατότητα μιας πραγματικά άλλης διεξόδου. Ενός άλλου «αφηγήματος» που αυτοί που το περιγράφουν το διαμορφώνουν πραγματικά… 

Δημήτρης Μάνος εκπαιδευτικός, μέλος της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) & Μ-Λ ΚΚΕ. 

http://mlekloges2015.blogspot.gr/