ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ...

ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Το ΕΑΜ ήταν ένα παλλαϊκό κίνημα. Σε αυτό συμμετείχε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, συγκρότησε τα ένοπλα τμήματά του, τον ΕΛΑΣ πρώτ' απ' όλα, το ΕΛΑΝ και την ΟΠΛΑ. Παράλληλα συγκρότησε και οργανώσεις αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Ήταν από τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία αυτού του λαού. 

Δημιουργήθηκε σαφώς με πρωτοβουλία του ΚΚΕ που έπιασε το σφυγμό του κόσμου όσο ποτέ άλλοτε ίσως. Ο λαός προερχόμενος από τη διαλυτική ως προς όλα μεταξική δικτατορία απελευθέρωσε τις αστείρευτες δυνάμεις του με αφορμή την γερμανική κατοχή. Και εκτός από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ μαζικοποίησε και το ΚΚΕ. Ένα κόμμα διαλυμένο ουσιαστικά που όμως σε πολύ δύσκολες συνθήκες κατόρθωσε να ανασυγκροτηθεί και να οδηγήσει, εκείνα τα χρόνια, το λαό σε σωστή ρότα. Η σχέση λαού, κόμματος και μετώπου τα πρώτα χρόνια ήταν αλληλοτροφοδοτούμενη, διαλεκτικά δεμένη. Μια σχέση που οδήγησε στην απελευθέρωση του μεγαλύτερου κομματιού της χώρας πριν ακόμη αρχίσουν να ηττώνται οι Γερμανοί, πριν αναγκαστούν να αποχωρήσουν υπό το βάρος της γενικότερης ήττας τους.

Το ΕΑΜ δε δίστασε να οργανώσει απεργίες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τη μεγαλύτερη και δυνατότερη πολεμική μηχανή της εποχής, ακόμη και όταν οι συσχετισμοί δεν ήταν ευνοϊκοί όχι μόνο στη χώρα αλλά και διεθνώς. Διαδήλωνε στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα, παρά τις απαγορεύσεις και το ακολουθούσαν χιλιάδες λαού.

Ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε μεγάλα κομμάτια της χώρας όπου ο λαός γινόταν αφέντης του τόπου του και της ζωής του. Έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του.

Και στις ελεύθερες περιοχές και στις ακόμη υπό κατοχή ο λαός δημιούργησε εκείνα τα όργανα πάλης και εξουσίας που του ήταν αναγκαία για τον αγώνα του. Όργανα που πατούσαν στην πραγματικότητα και ήταν αδιάσπαστα συνδεδεμένα με την πάλη για εθνική ανεξαρτησία και λαοκρατία. Όργανα που δεν ήταν κατ' επίφαση "λαϊκά" αλλά επί της ουσίας.

Όργανα που έλαμψαν ιδιαίτερα στις απελευθερωμένες περιοχές και αφορούσαν τα λαϊκά δικαστήρια, την εκπαίδευση, την υγεία και τη διοίκηση του τόπου όπου λειτουργούσαν. Σε αυτά διεξαγόταν ακόμη και ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Όπως για παράδειγμα για το αν θα έπρεπε να απαλλοτριωθούν μια και καλή τα τσιφλίκια ή να αλλάξουν ιδιοκτησία τα εργοστάσια πριν την οριστική απελευθέρωση.

Αποτέλεσμα, όχι προϋπόθεση, της πάλης του λαού ήταν η εκλογή της κυβέρνησης του βουνού, της ΠΕΕΑ, εκλογή που έγινε σε όλη την Ελλάδα. Είτε υπήρχαν είτε όχι Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι κατακτητές.

Και εδώ θα μπορούσε κανείς να σταματήσει και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι! Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, η αρνητική, αυτή που οδήγησε στην ήττα του '49 (γιατί η αντίσταση δεν τέλειωσε το '44).

Η ίδια ηγεσία που κατόρθωσε να ανασυγκροτήσει το Κόμμα, που προχώρησε στην δημιουργία του ΕΑΜ και έδωσε στο λαό ελπίδα και αποκούμπι για να μεγαλουργήσει και να απειλήσει την αστική εξουσία έδειξε πολύ νωρίς τα όριά της.

Τα έδειξε όταν το λαό, σε περιοχές που είχε τον απόλυτο έλεγχο, τον εμπόδιζε να καταλάβει τα τσιφλίκια και τα όποια εργοστάσια στο όνομα της "εθνικής συνεννόησης". Με ποιους άραγε με αυτούς που, αν δεν συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, την κοπάνισαν στο Κάιρο για να συνωμοτούν ενάντιά του; Με αυτούς που φυλάκισαν, έσφαξαν και διέλυσαν τον ελληνικό στρατό στην Αίγυπτο επειδή η πλειοψηφία του ήταν με το ΕΑΜ; Που η μόνη τους στήριξη ήταν οι Άγγλοι του Τσώρτσιλ, ενίοτε και με τη συνεργασία των κατακτητών;

Τα όριά της η ηγεσία τα έδειξε και με την εμμονή της για "ισότιμη" συνεργασία με τους "συμμάχους" ενώ τα δείγματα των προθέσεών τους τα είχαν δώσει από πολύ νωρίς. Όπως στη Σάμο τον Οκτώβρη του '43 που όταν παραδόθηκε η Ιταλική φρουρά αυτοί έδιωξαν τον ΕΛΑΣ, αιχμαλώτισαν τους αγωνιστές του και τους έστειλαν στην έρημο, για να την ...ξαναπαραδώσουν μετά από λίγο ξανά στους Γερμανούς! 

Τα όριά της αυτή η ηγεσία τα έδειξε με τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτα και της Βάρκιζας. Στα δεκεμβριανά που αντί να στείλει τον ΕΛΑΣ στην Αθήνα τον έστειλε στην ...Ήπειρο! Που επιδίωκε την εθνική συμφιλίωση με τους λακέδες των Άγγλων, που τα βρήκαν μια χαρά με τους αντίστοιχους των Γερμανών, και που όλοι μαζί δε θα μπορούσαν να σταθούν ούτε λεπτό χωρίς τα όπλα των ιμπεριαλιστών. Που συμμετείχε σε εκλογικές διαδικασίες και κυβερνήσεις αντί να αφήσει το λαό να τους πετάξει όλους αυτούς. Αλλά και όταν εκ των πραγμάτων άρχισε να νοιώθει την ανάγκη της πραγματικής αντίστασης, αντί της συνδιαλλαγής, καθυστέρησε τόσο ώστε να κερδίσει έδαφος ο εχθρός.

Τα όριά της αυτά τα καθόριζε η έλλειψη εμπιστοσύνης στο λαό, ο φόβος απέναντί του, η μη πίστη της στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, στο ότι ο λαός πραγματικά μπορεί να είναι εξουσία, και τον ανάγκασε να παραδώσει τα όπλα του.

Προδότες; Αυτές ήταν οι προθέσεις τους; Ότι απάντηση και να δώσει κανείς το αποτέλεσμα πάντως δεν είναι διαφορετικό! 

Αυτό λοιπόν ήταν το ΕΑΜ. Ένα παλλαϊκό κίνημα που όταν αφέθηκε ελεύθερο έκανε "θαύματα" που όμως η "υπεύθυνη" ηγεσία του το οδήγησε στην ήττα. Δυστυχώς ο λαός, αυτός που είχε κάθε λόγο και δικαίωμα, τότε δεν μπόρεσε, παρά το ότι έβλεπε που πάει το πράγμα, να ξεπεράσει αυτήν την ηγεσία, ακόμη και όταν εμφανίστηκαν φωνές, όπως του Άρη, που έβλεπαν που πάει το πράγμα. Κακή σχέση ηγεσίας και λαού; Κακώς εννoούμενη σχέση κόμματος και λαού, καθοδήγησης και βάσης; 

Πολλά είναι τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς από όλη την ιστορία του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και φυσικά της συνέχειάς τους του ΔΣΕ. Όπως και του ΚΚΕ που είναι αναπόσπαστη από αυτά. Αρκεί να δει κανείς την ιστορία στο σύνολό της και όχι κατά πως μας βολεύει στη πολιτική συγκυρία, όπως κάνουν οι απόγονοι της ήττας, του συμβιβασμού και της διάλυσης του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος παριστάνοντας τους συνεχιστές του μεγάλου εκείνου αγώνα για να καταδικάσουν τη σύγκρουση και να εκθειάσουν τον συμβιβασμό. Για να υποτιμήσουν την πάλη για ανεξαρτησία στο όνομα, δήθεν, της ταξικότητας.

Δεν περίμεναν τότε οι κομμουνιστές να ισχυροποιηθούν πρώτα με κάποιο μαγικό (εκλογικό) τρόπο για να γίνουν η ...δύναμη του λαού, το έκαναν παράλληλα και σε μια αμοιβαία σχέση μαζί του, ως κομμάτι του! Το έκαναν στο δρόμο και με συμμαχίες με όλο το λαό και όχι με τον ...εαυτό τους! Σχέση που όταν έπαψε να υπάρχει οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα.

Δεν μεγαλούργησε το ΕΑΜ από μόνο του ή γιατί οι ηγέτες του ανακάλυψαν τη φαεινή και το καταπληκτικό πρόγραμμα για να ξεσηκωθεί ο κόσμος. Μεγαλούργησε γιατί ήταν πραγματικά του λαού, γιατί όταν δημιουργήθηκε υπήρχαν ήδη σοβαρές εστίες αντίστασης που έπρεπε να ενωθούν, γιατί έκφρασε πραγματικά την ανάγκη του να παλέψει, να συγκρουστεί, να ανατρέψει, γιατί έδωσε όραμα. Δεν ήταν κατασκεύασμα εγκεφαλικό κάποιων προχωρημένων ηγεσιών στη ρίζα του πολιτικού συστήματος για να κάνει ανταρσίες εκλογικές και λαϊκές εξουσίες φανταστικές! Ούτε ηττήθηκε από μόνο του ή γιατί δεν ήταν δυνατό, ίσα ίσα, ηττήθηκε γιατί έπαψε από κάποια στιγμή και μετά να είναι του λαού. Γιατί το γύρισε από τη σύγκρουση στη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές.

Ας δουν οι σημερινοί αγωνιστές της αριστεράς τι απ' όλα αυτά, τα θετικά και τα αρνητικά, που έκανε το ΕΑΜ τότε, κρατά η αριστερά σήμερα και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ποια προτιμά! 

http://antigeitonies.blogspot.gr/2015/09/blog-post_813.html