ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ!

 Περί «Βάρκιζας»

Από τα πιο εξοργιστικά που εκφέρονται από υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο παραλληλισμός της στάσης των «άλλων» με τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για έκφραση απύθμενου θράσους ή απροσμέτρητης βλακείας. Ας εξηγηθώ όσο πιο σύντομα γίνεται.

Στα 1944, για την ηγεσία του Λαϊκού κινήματος τέθηκαν δύο επιλογές. Της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας ή της αναζήτησης δρόμων συμβιβασμού με την Αστική Τάξη και τους (Άγγλους τότε) ιμπεριαλιστές.

Η τότε ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος - Παρτσαλίδης) έκανε με τη συμφωνία της Βάρκιζας τη δεύτερη επιλογή. Η μετέπειτα ηγεσία (Ν. Ζαχαριάδης) έκανε την πρώτη, με την κήρυξη του αντάρτικου επαναστατικού αγώνα.

Το ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα στο οποίο ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την ιστορική συνέχεια εκείνης της τάσης που επέλεξε το συμβιβασμό (τη Βάρκιζα). Η κριτική του στο ΚΚΕ (για την επαναστατική επιλογή) κινήθηκε – σε όλη την ιστορική του διαδρομή από τότε μέχρι και σήμερα – στην ίδια τροχιά. Το ίδιο και οι πολιτικές του επιλογές.

Από πού πηγάζει λοιπόν αυτή η απροκάλυπτη θρασύτητα; Θα πρέπει μάλλον να τη συνηθίσουμε ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι και για τα πιο απίθανα. Να δούμε λ.χ. τον Άδωνι να κριτικάρει την πορεία του ΚΚΕ από τα … αριστερά.

Εκτός κι αν υποθέσουμε ότι συμβαίνει κάτι που εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε αντιληφθεί. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκηρύξει όλη την προηγούμενη ιστορική ιδεολογική πολιτική του διαδρομή (από Βάρκιζα μέχρι συγκυβέρνηση κ.α.).

 Ότι στα πλαίσια των νέων και επαναστατικών του προσανατολισμών έχει αποφασίσει την έξοδο από ΟΝΕ – ΕΕ – ΝΑΤΟ, τη σύγκρουση με την Αστική Τάξη και τους ιμπεριαλιστές και (με τη Γιάννα ζωσμένη στ’ άρματα) να ξεκινήσει τον 4ο γύρο.

Μη γελάτε σας παρακαλώ, το θέμα είναι σοβαρό.

ΒΣ