Κοιτάσματα Αιγαίου: εμίρηδες ή κακομοίρηδες και συφοριασμένοι κιόλας;
Μιλούν, γράφουν και παραμυθιάζουν έγκριτοι ειδικοί και ενθουσιώδεις πολιτικάντες για πακτωλούς υδρογονανθράκων που κρύβονται στα σπλάχνα της ηπειρώτικης γης και στου βυθούς του ιόνιου, λιβυκού και παραπέρα πελάγους. Τεχνηέντως και με πανουργία (τη γνωστή καπιταλιστική) καλλιεργείται η αίσθηση (ψευδαίσθηση δηλαδή) πως με την πλήρη αξιοποίηση των αποθεμάτων του μαύρου χρυσού αίφνης θα ξεχρεώσουμε, θα ξελασπώσουμε από τη μνημονιακή εξαθλίωση και ένας ούριος αγέρας ανάπτυξης θα αναζωογονήσει το πλέον πιο καχεκτικό από παλιότερα ελληνικό γκουβέρνο. Συνδυαστικά δε (και δεν) η μετατροπή της χώρας μας σε νευραλγικό ενεργειακό δρόμο και διαμετακομιστικό κόμβο θα δώσει έναν ακόμη μεγαλύτερο δυναμισμό και προοπτική σε ετούτη την θρυλούμενη κοσμογονία.