ένα blog για τους αγώνες, τα όνειρα, τις ελπίδες του κόσμου της αριστεράς της αντίστασης

λόγια ποιητών ...

Αλλού αν γεννηθείς, αλλού κι αν πας,
παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς!

(από το ποίημα «Θα γεννηθώ ξανά») κώστας βάρναλης



εναντια σε ΠΟΛΕΜΟ και ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Σχόλια 3ο μέρος...




Γ.Α.Π.

Ο Γ. Παπανδρέου «απειλεί» να μας «ξανασώσει».
Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Για τον ιερό αυτό σκοπό ζητάει την ψήφο μας.
Δώσαμε, δώσαμε.

  
Προτάσεις διαρκείας

Το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ διακόπηκε -μέσα σε πανηγυρικούς τόνους το Σάββατο βράδυ. Όσοι είχαν ετοιμάσει ομιλίες και προτάσεις για την επόμενη μέρα, θα τις καταθέσουν μετά το πάρσιμο των αποφάσεων.


 Παρτάκηδες

«Το πάρτυ τελείωσε» διακήρυξε ο Τσίπρας αναφερόμενος στις μίζες και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Δηλαδή τζάμπα προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ τόσα «δοκιμασμένα» στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Να το δω και ας χάσω.


«Ντροπολογίες»

Στο ίδιο διαρκές συνέδριο ο Π. Λαφαζάνης θέλησε να καταθέσει τροπολογία που να αφορά τις υποψηφιότητες προσώπων που έρχονται από κόμματα που στήριζαν το Μνημόνιο. Μετά από προτροπή του Τσίπρα την απέσυρε. Μα είναι τώρα ώρα για τέτοιες «ευαισθησίες»;

  
Από την πόλη έρχομαι…
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και δημόσια (κατ’ ιδίαν ακόμη πιο έντονα) δηλώνουν ότι παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες και προβλήματα η αντιμετώπιση της κατάστασης στη χώρα μας. Έχουν όμως την λύση. Θα αλλάξουν λέει την …Ευρώπη. Και αφού αλλάξει η Ευρώπη, ε δεν μπορεί, θα αλλάξει και η Ελλάδα. Φοβερό σχέδιο!
  

Κορίτσια, ο στόλος

Κι αν δεν τα καταφέρουν με την Ευρώπη, να που είναι και η Αμερική. Πληθαίνουν οι αναφορές στην «θετική» στάση των ΗΠΑ όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης. Κάποιοι μπερδεύουν (και μπερδεύονται) τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με τους άλλους ιμπεριαλιστές (ιδιαίτερα με Γερμανία) στην εναγώνια προσπάθειά τους να συντηρήσουν τις αυταπάτες τους. Το να τους θυμίσεις τι λέγανε για τον Ολάντ και τόσα άλλα είναι μάλλον μάταιος κόπος.
  
Διαπραγματεύσεις

Θα διαπραγματευτεί σκληρά με τους δανειστές διακηρύσσει ο Τσίπρας. Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα τον μικρούλη Πέπε (από το «Αστερίξ στην Ισπανία») που όταν δεν του δίναν αυτό που ήθελε «απειλούσε» πως «τότε κι εγώ θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω».
  


Υπάρχει κάποια κάλπη που άμα ρίξω εκεί την ψήφο μου θα μου λύσει τα προβλήματα.
Που θα φράζει το δρόμο στην επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της δουλειάς;
Που θα ανακόψει την επιδρομή του ιμπεριαλισμού ενάντια στους λαούς;
Που θα κατοχυρώσει αυτά που δικαιούμαι;
Που θα αναδείξει το δικαίωμά μου στη ζωή;
Υπάρχει.
Μόνο που δεν είναι κάλπη. Είναι το κίνημα που πρέπει να οικοδομήσουμε.


Άποψη


Δεν θα μας χαρίσει κανείς εκείνα που δεν μπορούμε να κατακτήσουμε με τους αγώνες μας. 
ΒΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.