Μόνο δύο τάξεις.
Και όποιος δεν είναι με τη μία, σημαίνει ότι είναι με την άλλη αναφερόταν μέσα σε έναν πολύ ενδιαφέρων διάλογο στο βιβλίο του John Reed «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο».
Με αυτά τα τόσο απλά λόγια θα μπορούσε κανείς να ξεμπροστιάσει, όσους νομίζουν, ότι υπάρχει γέφυρα, που να συνδέει τις δύο πλευρές (τις δύο τάξεις δηλαδή).Και η αλήθεια είναι, πως τέτοια γέφυρα δεν υπάρχει, μια που η αντιπαράθεση των δύο τάξεων δεν μπορεί παρά να είναι ανειρήνευτη και αδιαμεσολάβητη.
Πολύ απλά γιατί αυτές οι δύο τάξεις έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα. Και η αντιπαράθεση τους δεν μπορεί να λυθεί με ψίχουλα και ψεύτικες υποσχέσεις.
Μα ακόμα και αληθινές να είναι, η αντιπαράθεση συνεχίζεται και δεν έχει καιρό για «ανάσες». Γιατί ακόμα και αν για λίγο κάποιες υποσχέσεις βγουν αληθινές, οι από πάνω δεν είναι κορόιδα. Συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να ξεζουμίζουν τους από κάτω, μέχρι οι από κάτω να αποφασίσουν να ξεζουμίσουν τους από πάνω.
«Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μας γαμάνε που μας γαμάνε, πόσο ακόμα να μας γαμήσουν;»
«Έλα μωρέ, ένα να κάνει από όσα λέει»
«Ας φύγουν τώρα αυτοί, να δούμε μπας και κάνουν κάτι οι άλλοι»
Διάφορες εκφάνσεις μια κοινής συνισταμένης: της λαϊκής αγανάκτησης, που εκφράστηκε βέβαια και στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Αυτό κάνουν εξάλλου οι εκλογές. Αποτυπώνουν μια ευρύτερη κατάσταση, που υπάρχει στην κοινωνία. Η οργή απέναντι στα κυρίαρχα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) είναι βασικό στοιχείο αυτής της ευρύτερης κατάστασης, γι’ αυτό και αποτυπώθηκε αρκετά έντονα και στις εκλογές. Όσο αποτυπώθηκαν και άλλα στοιχεία, τα οποία ωστόσο δεν θα πιάσουμε εδώ.
Οι παραπάνω εκφάνσεις (που βρίσκονται στα εισαγωγικά) θέλουν επί της ουσίας να πουν ένα πράγμα: λύση τώρα. Αυτό ζητάει ο κοσμάκης και με το δίκιο του. Κάποιος βέβαια πρέπει να του πει, ότι λύση «τώρα» δεν μπορεί να έρθει, μια που η λύση θέλει πολύ δρόμο, γεμάτο εμπόδια και δυσκολίες, για να γίνει πράξη. Ποιος να του το πει όμως, όταν σχεδόν όλοι διατυμπανίζουν, πως έχουν τη λύση «τώρα»;!
Ή τώρα ή ποτέ αναγραφόταν συχνά πυκνά σε σλόγκαν αριστερών χώρων, λες και μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω «τώρα», λες και δεν χρειάζεται μια μακροχρόνια πορεία αγώνων και αντιστάσεων, για να έρθουν οι αληθινές ανατροπές και όχι οι εναλλαγές διαχειριστών (για να μη χρησιμοποιήσω κάποια πιο βαριά έκφραση) μιας πολιτικής, που δεν καθορίζεται από το διαχειριστή, αλλά από το ίδιο το σύστημα.
Διαβάζοντας και ακούγοντας δηλώσεις της νεοσύστατης κυβέρνησης (όχι και τόσο αριστερής τελικά), μπορεί να ψαρώσει και ο πιο αψάρωτος. Οι υποσχέσεις είναι πολλές και αν σκεφτεί κανείς το τι έχει βιώσει ο λαός μας τα τελευταία χρόνια, είναι εύκολο ο καθείς να «λυγίσει» και να εφησυχαστεί. Έλα μου όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
«Αλλάζει» λέει η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Φεύγουν οι νόμοι, οι διαγραφές και αού. Τρέλανε μας. Άντε τώρα να είσαι «αιώνιος» και να μην ψαρώσεις έστω και λίγο με τέτοιες δηλώσεις. Άντε να κοντεύεις το όριο σπουδών σου, να ακούς για κατάργησή του και να μην κρυφοχαίρεσαι λίγο. Τι πιο λογικό; Παίζει όντως τέτοιο σενάριο; Το αν τελικά οι διαγραφές εφαρμοστούν ή όχι είναι συνάρτηση τίνος παράγοντα; Του «αριστερού» υπουργού; Και άντε, πες ρε αδερφέ ότι παίρνουν μια μικρή αναβολή. Κλείνουν οριστικά; Μάλλον όχι.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν νομίζει κανείς, ότι θα τη σκαπουλάρει, γελιέται. Γιατί τελικά το αν θα περάσουν οι διαγραφές ή αν θα ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο είναι συνάρτηση μονάχα ενός παράγοντα: του κινήματος της νεολαίας. Εάν αυτός ο παράγοντας δεν μεσολαβήσει, ας μην επαναπαύεται κανείς στις δηλώσεις του νέου υπουργού, που αργά ή γρήγορα ίσως αλλάξουν και μη σοκαριστείτε.
Γραφικούς θα μπορούσαν να μας χαρακτηρίσουν κάποιοι. Και αν γραφικότητα είναι το να είμαστε ειλικρινείς, τότε είμαστε μετρ της γραφικότητας. Ναι ρε παιδάκι μου δε λέω, φυσιολογικό να χαίρεται κανείς, που έφυγαν οι βασικοί εκφραστές της πολιτικής, που βιώσαμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια. Καλά κάνει και χαίρεται στην τελική, αλλά πρέπει να καταλάβει, ότι η ζωή μας δεν αλλάζει με τις εκλογές και με τις εναλλαγές προσώπων.
Συνολική είναι η πολιτική, που βιώσαμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε (ανεξάρτητα από την όποια περίοδο χάριτος μας δώσουν), άρα συνολική οφείλει να είναι και η απάντησή μας. Μια απάντηση, την οποία μόνο σε αυτή την ανειρήνευτη και αδιαμεσολάβητη αντιπαράθεση, που αναφέραμε και πριν, θα βρούμε.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Γιατί είναι σαφές πως «η επόμενη μέρα», και με τη νέα κυβέρνηση, βρίσκει το λαό αντιμέτωπο ξανά με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, για την υπεράσπιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων του. Και σε αυτό δεν χωρά καμία καθυστέρηση και καμία αυταπάτη. - από την ανακοίνωση του ΚΚΕ(μ-λ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.