Από το "ΟΧΙ" στο "ΝΑΙ" !!

Από το "ΟΧΙ" στο "ΝΑΙ"

Ορισμένες σκέψεις του Γρ. Κωνσταντόπουλου

Το παλιό πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης και της υποτέλειας ηττήθηκε για δεύτερη φορά σε διάστημα 5-6 μηνών. Την πρώτη στις 25 Γενάρη στις βουλευτικές εκλογές και τη δεύτερη στο δημοψήφισμα στις 5 Ιούλη. Βέβαια, για το ΠΑΣΟΚ ήταν η τέταρτη σφαλιάρα.

Η ήττα του παλιού προσωπικού στο δημοψήφισμα υπήρξε συντριπτική και πιθανότατα θα ήταν ακόμη χειρότερη αν το δημοψήφισμα διεξαγόταν μέσα σε διαφορετικό κλίμα, ας πούμε το συνηθισμένο. Ακούγονταν, από το πρωί μέχρι τη νύχτα, από τα ΜΜΕ τα πιο τρομακτικά σενάρια για όλα αυτά που θα συμβούν στο λαό και τη χώρα αν ο κόσμος ψηφίσει όχι. 

Συνασπίστηκε όλο το παλιό προσωπικό, από τον Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Βενιζέλο, Σαμαρά, Ντ. Μπακογιάννη και Φ. Γεννηματά, καθώς και το νέο τσιράκι του Ποταμιού μ’ ένα και μοναδικό στόχο: Να τρομοκρατήσουν το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους. Ανοικτά και καθαρά όλοι τους, χωρίς ίχνος ντροπής, υπεράσπιζαν μέρα νύχτα μέσα από τα κανάλια τους, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες κ.α. τους ξένους δυνάστες του λαού και όλους εκείνους που χρόνια τώρα λεηλατούν τον πλούτο της χώρας. 

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι, ως μισθοφόροι του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, βρέθηκαν στην εμπροσθοφυλακή να σπέρνουν τον τρόμο στον εργαζόμενο λαό, με τον πιο αισχρό και ξεδιάντροπο τρόπο. Οι μάσκες έπεσαν. 

Ο λαός τους άκουσε και τους είδε κατάματα και ούτε θέλει και ούτε πρέπει να τους ξεχάσει. Βέβαια θα φορέσουν νέες φορεσιές και θ’ αλλάξουν τα πρόσωπά τους, θα μεταμφιεστούν τόσο οι ίδιοι όσο και τα κόμματά τους για να συνεχίσουν την επίθεση στο λαό και να υπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων αφεντάδων. 

Θα επιχειρήσουν, μεταμφιεσμένοι, να ξανάρθουν στα πράγματα, αφού οι κοινωνικές τάξεις που τους στηρίζουν, ξένες και ντόπιες, παραμένουν στα πόστα τους. Το παλιό πολιτικό προσωπικό δεν πρόκειται να παραιτηθεί από το ρόλο που έπαιζε μέχρι τώρα, θα ανασυνταχθεί, θα μεταμφιεστεί και θα κάνει τα πάντα για να έρθει ξανά στα πράγματα, γιατί στην πράξη είναι στα πράγματα. 

Το νέο πολιτικό προσωπικό που ήρθε στην κυβερνητική εξουσία το Γενάρη του 2015, και με το δημοψήφισμα ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, έχει αρχίσει και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς να δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις. 

Οι διαθέσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερές και δε μπορούν να κρυφτούν, αφού τα μέτρα που παίρνει για να έρθει σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές «είναι αρκετά επώδυνα για το λαό». Αυτή είναι δήλωση του Τσίπρα. Και να είμαστε βέβαιοι, και πάνω απ’ όλους ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία, ότι η αντιλαϊκή πολιτική του παλιού προσωπικού θα συνεχιστεί με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το εάν μετριάσει την ακραία φτώχεια σε κάποιες κοινωνικές ομάδες σε τίποτα δε μπορεί ν’ αλλάξει την ουσία της σημερινής κατάστασης της ζωής του λαού μας. Η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία θα συνεχιστούν. Θα συνεχιστεί επίσης η πολιτική της υποτέλειας στους ξένους ιμπεριαλιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Εάν κάτι μπορεί ν’ αλλάξει στο κάδρο, είναι να προστεθούν κι άλλες φωτογραφίες. Θα συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

 

Ο λαός, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του, δεν ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτά που έλεγε να κάνει για τους εργαζόμενους και για όλο το λαό. Ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν άντεχε άλλο το παλιό πολιτικό προσωπικό, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δεν άντεχε βεβαίως τη φτώχεια και την ανεργία. Πολλά δεν άντεχε!

Για ένα πράγμα είμαστε βέβαιοι: ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πολύ σύντομα θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Τίποτα το ουσιαστικό για το λαό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Όσο περισσότερο ισχυροποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, όσο περισσότερο διευρύνει τη σχέση του με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τόσο περισσότερο θα επιτίθεται στους αγώνες και στις αντιστάσεις του λαού και της νεολαίας. 

Με μια τέτοια αντιλαϊκή πολιτική που αναγκαστικά θα ακολουθήσει, δε θα του είναι εύκολο να ισχυροποιήσει τις θέσεις του και τους δεσμούς του με τις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία. Ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου έχει σήμερα και στο εξής απέναντί του την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή έχει αναλάβει να υπηρετήσει τις ανάγκες και απαιτήσεις του συστήματος, τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών. Αυτός είναι ο βασικός ρόλος της.

Πολύς κόσμος, εργαζόμενοι, νεολαίοι, αγανακτισμένοι από την παρατεταμένη επίθεση που δέχτηκε κυρίως τα τελευταία 5-6 χρόνια, πίστεψαν ότι μπορούν κάποια πράγματα ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο. Τίποτα δε φαίνεται να κινείται σε μια τέτοια κατεύθυνση, το αντίθετο θα λέγαμε.

Η παλιά Αριστερά, το 1981, είτε σαν ενωμένη Αριστερά είτε ως διασπασμένη ως ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού, διεκδικούσε και εκλιπαρούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί μαζί τους για να έρθει στη χώρα η «πραγματική αλλαγή». Η ζωή έδειξε σε όλο της το μεγαλείο τη βάναυση αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του Αν. Παπανδρέου. 

Όσον αφορά τις σημερινές δυνάμεις της Αριστεράς, όσες βρίσκονται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξαν στο δημοψήφισμα την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοφάνερα ήταν «όχι» στην πρόταση της τρόικα και νομιμοποίηση της δικής του πρότασης, που όπως δήλωσε ξεδιάντροπα ο Τσίπρας, «θα είναι επώδυνη για το λαό». Αυτή την επώδυνη πρόταση στην ουσία ψήφισαν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ το ΚΚΕ ψήφισε το δικό του «άκυρο», τη δική του πρόταση γι’ αυτά που θα κάνει στο μέλλον εάν ο λαός του δώσει τη δύναμη. Οι λαϊκοί αγώνες αναβάλλονται για το μέλλον.

Άλλος θα πρέπει να είναι ο δρόμος της Αριστεράς, της επαναστατικής Αριστεράς, αυτής που κάποτε έκανε τη μεγάλη έφοδο στους ουρανούς, αυτής που απελευθέρωσε εκατομμύρια προλετάριους από την καπιταλιστική σκλαβιά. Αυτής που άνοιξε μέσα από τους αγώνες το δρόμο της ελπίδας, των αντιστάσεων και που πάλευε για το λαό, μαζί με το λαό. 

Σήμερα, τα πράγματα για τις καταπιεζόμενες και εκμεταλλευόμενες μάζες και για τη νεολαία είναι δύσκολα, όμως ποτέ δεν ήταν εύκολα. Οι συσχετισμοί δύναμης παραμένουν αρνητικοί. Σήμερα, οι λαοί αγανακτισμένοι από τη μακρόχρονη βάναυση επίθεση που δέχονται από τις δυνάμεις του συστήματος, έχουν αρχίσει να μην αποδέχονται τους από πάνω, να αναζητούν διέξοδο και να βγαίνουν στους δρόμους. Εδώ και κάποια χρόνια βλέπουμε σημαντικά κομμάτια των λαών ν’ αγωνίζονται. Και αυτό το κάνουν σε όλο και πιο ευρεία κλίμακα.

 Αγώνες που δίνουν κουράγιο σε αυτούς που παλεύουν, αλλά και σε όλους εκείνους που ακόμα δεν έχουν βρει τη δύναμη να το κάνουν. Αγώνες που δημιουργούν εμπειρίες, αγώνες που μετασχηματίζονται σε επαναστατικά υποκείμενα. Ο δρόμος των μαζών είναι ένας ιστορικός δρόμος, αυτόν τον ανεξάρτητο δρόμο των μαζών οφείλουν οι αριστερές επαναστατικές δυνάμεις ν’ ανοίξουν με τη συμμετοχή τους και να τον ενισχύσουν. 

Να δημιουργηθεί στη χώρα μας και σε κάθε γωνιά του πλανήτη μια πρωταρχική συσσώρευση, μια κρίσιμη μάζα. Μια ανεξάρτητη πολιτική δύναμη ικανή να μετασχηματίζεται σε επαναστατική, ισχυρή για να δημιουργεί γεγονότα τέτοια που να οδηγούν σε μεγάλα άλματα το μαζικό κίνημα. 

Κλείνοντας αυτές τις λίγες γραμμές, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι: το πρόσφατο δημοψήφισμα είχε σαν κύριο στόχο να ενισχύσει την πρόταση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και να τη νομιμοποιήσει.

 Με δυο λόγια: να απορρίψει τα πολλά επώδυνα μέτρα των Ευρωπαίων και των λεγόμενων δανειστών, ή πιο σωστά των διεθνών τοκογλύφων, και από την άλλη να περάσουν τα «λιγότερα επώδυνα» μέτρα, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Η συμμετοχή σε τέτοιου τύπου δημοψηφίσματα έρχεται να νομιμοποιήσει δύο πράγματα. Την υποτέλεια της χώρας στους ιμπεριαλιστές, καθώς και τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Η Αριστερά «δε φτάνει να είναι πραγματική, αλλά και να φαίνεται».

Προλεταριακή Σημαία