Και από τους προστάτες μας ποιος θα μας προστατέψει;

Και από τους προστάτες μας ποιος θα μας προστατέψει;

Με μια ανιστόρητη και αηδιαστική επίδειξη ραγιαδισμού και υποτέλειας, σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό πολιτικό της χώρας έχει σκύψει το κεφάλι και παρακαλάει τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές να διαιτητεύσουν στο Αιγαίο, για να προστατευτούν έτσι, τάχα, τα «κυριαρχικά δικαιώματα μας». Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι μια στρατιωτική απόβαση του ΝΑΤΟ με χαρακτηριστικά εισβολής, που μαζί με τις ήδη υπάρχουσες βάσεις, μετατρέπει την χώρα μας σε μια στρατιωτικοποιημένη ζώνη.

Την ίδια στιγμή, η τουρκική αστική τάξη, νιώθοντας την αδυναμία και την υποβάθμιση της ελληνικής πλευράς, σέρνει τον χορό της πολεμικής αντιπαράθεσης στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενη κάθε αφορμή, όπως η πτώση του ελικοπτέρου και το σχέδιο πτήσης του πρωθυπουργικού αεροσκάφους. Πίσω από τα λεγόμενα δικαιώματα «έρευνας και διάσωσης», πίσω από τα απαγορευτικά και τις «περιοχές ευθύνης», βρίσκεται η πάγια επιδίωξη της Τουρκίας για «συνδιοίκηση στο Αιγαίο», δηλαδή την επαναχάραξη των θαλάσσιων συνόρων.

Η κατάσταση που δημιουργείται μέσα στα πλαίσια της… «συμμαχίας του ΝΑΤΟ», στην οποία μάλιστα ακούμε συχνά ότι έχουμε… υποχρεώσεις για την ασφάλεια μας (!), ουσιαστικά έχει ρευστοποιήσει τον έλεγχο των συνόρων στο Αιγαίο με αφορμή το προσφυγικό, δημιουργώντας ένα έδαφος ανοιχτό σε κάθε είδους επεισόδια.

Όλα αυτά σε μια περίοδο και σε μια ευρύτερη περιοχή όπου ο παγκόσμιος ανταγωνισμός υποδαυλίζει τις αντιθέσεις και οδηγεί σε μια γενικευμένη αναμέτρηση «όλων εναντίων όλων» που δεν περιορίζεται μόνο στην Συρία και στην Μ. Ανατολή. Το σύννεφο του πολέμου πλησιάζει ξανά απειλητικά πάνω από τα Βαλκάνια.

Ειδικά η περιοχή του Αιγαίου, έχει αποκτήσει de facto στρατηγική σημασία σε σχέση με το συριακό, αφού είναι με βάση τις διεθνείς συνθήκες η δίοδος της Ρωσίας προς την βάση της στην Συρία. Η περιοχή των στενών και το Αιγαίο είναι πιθανά εστίες αντιπαράθεσης αν οι ΗΠΑ επιχειρήσουν να αποκόψουν τον ρωσικό ανεφοδιασμό. Η παρουσία λοιπόν των Αμερικάνικων πλοίων σε μια περιοχή που εφάπτεται του ρωσικού δρόμου, μόνο κινδύνους και ανησυχία μπορεί να προκαλέσει το λαό και τη νεολαία, αφού μας εμπλέκει με τον πλέον ανοιχτό τρόπο στην αντιπαράθεση.

Ταυτόχρονα, μόνο πικρά ειρωνικά χαμόγελα ή καλύτερα οργή μπορεί να προκαλέσει η προσπάθεια των νο1 δολοφόνων, των σημαιοφόρων του πολέμου, να εμφανιστούν ως «παράγοντες λύσης της προσφυγικής κρίσης», την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν με τις βόμβες τους.

Η ξενόδουλη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εφαρμόζοντας στην εξωτερική πολιτική της τον άξονα με Ισραήλ και Αίγυπτο, στρώνοντας κόκκινο χαλί στον πραξικοπηματία Σίσι και σαλιαρίζοντας με τους σιωνιστές χασάπηδες, ντροπιάζει τον ελληνικό λαό στο εξωτερικό και μας κάνει συνυπεύθυνους και συνεργάτες των πιο απαίσιων δυνάμεων στην περιοχή.

Ταυτόχρονα, οι εθνικιστικές κραυγές σκοταδισμού και ψευτοπροφητειών, κοιμίζουν κομμάτια του λαού και καλλιεργούν το κάδρο του "μεσσία Πούτιν", λες και σωτηρία αποτελεί να αλλάξουμε αφέντη, λες και ο ρόλος μας ως λαό είναι να μας "σώζει κάποιος". Και από εκείνον ύστερα ποιος θα μας σώσει;

«Μα έτσι εξασφαλίζονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα απέναντι στους Τούρκους! Τι προτείνετε, την απομόνωση;», θα αναφωνήσουν οι κάθε λογής φασουλήδες της υποταγής, οι «πατριώτες» της φακής, που δεν αγαπούν καθόλου την πατρίδα μας, αλλά κυρίως μισούν όλους τους λαούς και γλύφουν το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Χρειάζονται μερικές κάθετες, κοφτές απαντήσεις σε αυτούς τους κυρίους.

Πρώτα από όλα τα σύνορα παραβιάζονται και από τους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες τους! Πρώτοι και κύριοι εχθροί της παρτίδας και του λαού, είναι εκείνοι που κόβουν και ράβουν τα μνημόνια της εξαθλίωσης, που βυθίζουν τον λαό στην απόγνωση. Είναι οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, που καταπίνουν με χίλιους δυο άμεσους και έμμεσους τρόπους τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Από κοντά και κάτω από την φούστα των μεγάλων, κρύβεται η αστική μας τάξη, παρασιτώντας, με τις πλάτες των έξω, πάνω στο λαό.

Καμία εξασφάλιση για την ειρήνη δεν φέρνει η ένταξη μας στο ΝΑΤΟ! Ποτέ κανείς λαός δεν εξασφαλίστηκε από τις λεγόμενες «εγγυήτριες και προστάτιδες» δυνάμεις . Μήπως δεν ήτανε υπό την κηδεμονία πέντε δυνάμεων η Κύπρος (τόσοι πολλοί «νοιάζονταν»), μήπως δεν ήμασταν μαζί με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ; Εξασφαλίστηκαν λοιπόν τα «σύνορα μας», εμπόδισε αυτό με κάποιον τρόπο την εισβολή του Αττίλα το 1974; Ή μήπως μπορεί να ξεχαστεί το επεισόδιο των Ιμίων και το «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους; 20 χρόνια μετά το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους», τι εξασφάλιση υπάρχει σήμερα στο Αιγαίο;

Να προειδοποιήσουμε έγκαιρα το λαό και τη νεολαία!

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, κρίσιμο χαρακτήρα αποκτά η καμπάνια της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ, μέσα στον Μάρτη, για την ανάπτυξη του αντιϊμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού κινήματος και της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Το κρίσιμο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, πρέπει να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά, ως ζήτημα ζωής του λαού και της νεολαίας. Γιατί ο λαός και η νεολαία είναι εκείνοι που όταν χτυπήσουν τα τύμπανα, θα κληθούν να πολεμήσουν για να σώσουν τα τομάρια εκείνων που τάχα μας «εξασφαλίζουν» -σέρνοντας μας με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό!