Για την αναστολή της δεκαήμερης απεργίας στα ΕΛΠΕ

Για την αναστολή της δεκαήμερης απεργίας στα ΕΛΠΕ

Αναστολή των κινητοποιήσεων για τα ζητήματα της ασφάλειας αποφάσισε το ΔΣ του πανελλαδικού σωματείου στα Ελληνικά Πετρέλαια. Μετά τις δύο συνεχόμενες 48ωρες απεργίες, η προηγούμενη απόφαση προέβλεπε 10ήμερη απεργία από το πρωί της Παρασκευής 12 Φλεβάρη, με παύση της διακίνησης πρώτων υλών και προϊόντων και σταμάτημα της λειτουργίας όλων των παραγωγικών μονάδων στα διυλιστήρια σε Ασπρόπυργο, Ελευσίνα και Θεσσαλονίκη. 

Στο παρά πέντε κυριολεκτικά, ανατράπηκε αυτός ο σχεδιασμός, ύστερα από διαβουλεύσεις του προεδρείου με τη διοίκηση των ΕΛΠΕ. Παρά τον κρίσιμο χαρακτήρα του ζητήματος της ασφάλειας και τη φαινομενικά έντονη αντιπαράθεση που είχε ανοίξει με πρωτοβουλία του σωματείου, οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους ήταν προβληματισμένοι για τις κινητοποιήσεις και επιφυλακτικοί για τις πραγματικές προθέσεις της ηγεσίας, καθώς η ίδια έχει χρεωθεί μια σειρά υποχωρήσεων ακριβώς σε αυτά τα ζητήματα. Αποκορύφωμα ήταν η στάση της μετά το έγκλημα της 8 Μάη 2015 στον Ασπρόπυργο, που κατέληξε στο θάνατο 4 εργαζομένων και τον τραυματισμό 2 ακόμα.

Το προεδρείο του σωματείου εκτίει τη δεύτερη κατά σειρά τριετή θητεία του, ενώ οι επόμενες εκλογές προβλέπονται στο τέλος της φετινής χρονιάς. Στο διάστημα των τελευταίων 5 χρόνων, το προεδρείο, στο οποίο κυριαρχεί μια παράταξη συνδικαλιστών που προέρχονται από τη ΔΑΚΕ σε συνδυασμό με μια παράταξη συνδικαλιστών που προέρχονται από την ΠΑΣΚΕ με τη συμμετοχή συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, έχει τηρήσει μια ιδιαίτερα προβληματική στάση. Παρά τις αρχικές κινητοποιήσεις το 2011, συνολικά έχει υπογράψει 2 τριετείς επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν χειροτερέψει σημαντικά τους όρους δουλειάς, ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Παράλληλα, σε δύο φάσεις συνυπέγραψε τις μειώσεις θέσεων στα οργανογράμματα, αρχικά με κατάργηση σχεδόν του συνόλου του υποστηρικτικού προσωπικού και στη συνέχεια με κατάργηση δεκάδων θέσεων βάρδιας σε κρίσιμα για την ασφάλεια πόστα της παραγωγής και της συντήρησης.

 Στήριξε ένθερμα τα προγράμματα εθελούσιας που προώθησε η εργοδοσία, με αποτέλεσμα τη μαζική αποχώρηση εργαζόμενων με εμπειρία. Χαρακτηριστικά, το 2010 το σωματείο αριθμούσε 2.213 μέλη ενώ το 2015 έφτασε στα 1.664, παρά τις προσλήψεις στο μεσοδιάστημα. Τις μέρες μετά το εργοδοτικό έγκλημα του Μάη, που ανέδειξε με το χειρότερο τρόπο τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας μείωσης προσωπικού και εντατικοποίησης, το προεδρείο στήριξε τη διοίκηση των ΕΛΠΕ, καλώντας από κοινού τους εργαζόμενους να «βάλουν πλάτη» και να συνεχίσουν κανονικά τη δουλειά, με τους ίδιους ακριβώς όρους που οδήγησαν στην έκρηξη.

Επόμενο είναι λοιπόν το γεγονός ότι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ δεν έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στην ηγεσία τους. Έκφραση αυτής ήταν η παντελής απουσία από τις πύλες των εγκαταστάσεων ακόμα και την πρώτη μέρα της πρόσφατης απεργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας οι λειτουργίες των διυλιστηρίων πρακτικά δεν επηρεάστηκαν. Μετά την κατάπνιξη των αγωνιστικών διαθέσεων που επιβλήθηκε το Μάη, η ανάδειξη του ζητήματος της ασφάλειας από την ηγεσία του σωματείου περισσότερο προκάλεσε ερωτηματικά στους εργαζόμενους παρά τους ενέπνευσε σε έναν αγώνα που παραμένει πραγματικά αναγκαίος. Η τακτική των «κρυφών» συναντήσεων με τη διοίκηση, των θολών αιτημάτων και της μηδενικής επικοινωνίας με τα μέλη του σωματείου υπονόμευσε ακόμα περισσότερο τον αγώνα.

 Η διατύπωση των αιτημάτων («ασφαλή οργανογράμματα, προσλήψεις, ολοκληρωμένα προγράμματα εκπαίδευσης, επικαιροποίηση και αναβάθμιση διαδικασιών, πλήρεις και αναλυτικές περιγραφές θέσεων εργασίας») ήταν αρκετά ασαφής ώστε να επιτρέπει στο προεδρείο να μη δεσμεύεται σε συγκεκριμένο στόχο και να μπορεί να εμφανίσει οποιαδήποτε έκβαση ως «νίκη». Επιπλέον, άφησε μεγάλα περιθώρια στην εργοδοσία, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει προσλήψεις χωρίς να υποχωρεί ούτε στην κατεύθυνση μείωσης του προσωπικού ούτε στην ολοένα αυξανόμενη αξιοποίηση της εργολαβοποίησης και της ενοικίασης εργαζομένων. Χαρακτηριστικό των διαστάσεων που έχει πάρει αυτό το καθεστώς είναι ότι ακόμα και για το ασφαλές σταμάτημα των μονάδων στα πλαίσια της 10ήμερης απεργίας απαιτείται η συνδρομή εργολαβικών εργαζομένων. Καθεστώς που συντηρείται από όλες τις μεριές, καθώς εκτός από την εργοδοσία εξυπηρετεί και τις κυρίαρχες δυνάμεις του σωματείου που τροφοδοτούνται από τις πελατειακές σχέσεις στις οποίες οδηγεί η χρόνια ομηρία των εργολαβικών εργαζομένων.

Τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν από τη συμφωνία που οδήγησε στην αναστολή της απεργίας. Σε αυτή, η διοίκηση επαναλαμβάνει τις κατευθύνσεις που είχε δηλώσει μετά το περιστατικό του Μάη, υπερτονίζοντας το ζήτημα της εκπαίδευσης. Ζήτημα που αξιοποιείται για να κρύψει τις πραγματικές ευθύνες της εργοδοσίας για το έγκλημα και να τις φορτώσει στα ίδια τα θύματα-τους εργαζόμενους. Οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις περιορίζονται στην επαναφορά ελάχιστων από τις θέσεις βάρδιας που κόπηκαν το 2014, ενώ το καθεστώς ενοικίασης ουσιαστικά δεν αγγίζεται.

Και οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ βρίσκονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα που προκαλεί η χρόνια αποσυγκρότηση του κινήματος. Παρά τα θετικά που έχει αφήσει μια προηγούμενη κατάσταση, όπως η σχεδόν καθολική συμμετοχή στις απεργίες, ο συσχετισμός χειροτερεύει διαρκώς. Οι τραγικές συνέπειες προς το παρόν οδηγούν στην απομάκρυνση από το σωματείο, οι διαδικασίες του οποίου είναι έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Ειδικά σε αυτή την περίοδο, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να είναι νέοι και στο χώρο δουλειάς και στην ηλικία, οι νοοτροπίες που καλλιεργούν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο στο ξεκαθάρισμα του ρόλου του σωματείου, των χαρακτηριστικών της εργοδοσίας, των δυνατοτήτων που υπάρχουν στη συλλογική δράση των εργατών σε μια μαζική βιομηχανία τέτοιας κρισιμότητας.

 Μόνο η ενεργή εμπλοκή των ίδιων των εργαζομένων στη ζωή του σωματείου μπορεί να το μετατρέψει σε πραγματικό δικό τους όπλο απέναντι στην εργοδοσία. Ειδικά στο θέμα της ασφάλειας, πρέπει να γίνει καθαρό ότι αποτελεί ζήτημα αγώνα που δεν μπορεί να λυθεί με λογικές συνδιοίκησης. Ενός αγώνα που δεν θα ασχολείται με τα οικονομικά-λογιστικά θέματα που εμφανίζει η εταιρία και αναπαράγει η σημερινή ηγεσία του σωματείου αλλά θα απαιτεί προσλήψεις που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες σε κάθε ειδικότητα, τήρηση του οχταώρου σε κάθε περίσταση και πλήρη κατάργηση του καθεστώτος της ενοικίασης εργαζομένων με όποια μορφή, με ενιαίους όρους δουλειάς για κάθε εργαζόμενο στο χώρο, ενιαία συλλογική σύμβαση και ενιαίο σωματείο.

Προλεταριακή Σημαία