Αγρότες και εργαζόμενοι,
με Μέτωπο Αντίστασης και Πάλης,
να μπλοκάρουν την αντιλαϊκή πολιτική!
Κλείνει λοιπόν κι αυτός ο κύκλος των αγροτικών κινητοποιήσεων. Με μια "αγωνιστική" κινητοποίηση-μνημόσυνο στο μνημείο του Κιλελέρ και με πορείες των τρακτέρ στις πόλεις. Παρά τα σημάδια κόπωσης των αγροτών και παρά τις ανοιξιάτικες εργασίες που αρχίζαν σιγά-σιγά στα χωράφια, ούτε τα μπλόκα φυλλορροούσαν ούτε τα τρακτέρ έφευγαν από την εθνική.
Αλλά για άλλη μια φορά φρόντισαν αυτοί, που εκ του υποτιθέμενου ρόλου τους θα έπρεπε να ενισχύουν τις τάσεις αγώνα, να σταθούν "ρεαλιστές", να εκτιμήσουν ότι οι αγρότες "κουράστηκαν", να δηλώσουν ότι περίπου κάτι πήραν και να τους προτείνουν άλλες μορφές πάλης χωρίς όμως να προσδιορίζονται ποιες ακριβώς είναι αυτές.
Εκτός κι αν είναι μορφή συνέχισης της πάλης η αναμονή για το αν η κυβέρνηση θα περάσει τις προτάσεις εξωραϊσμού της έτσι κι αλλιώς αποφασισμένης πολιτικής της από το ...Κουαρτέτο ώστε κάποτε να γίνουν νομοσχέδιο! Ή η αναμονή για το πότε θα αποφασίσουν απεργία η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ για να συγκροτηθεί επιτέλους η αναγκαία λαϊκή συμμαχία και όλοι μαζί να απεργήσουν τη μέρα που θα κατατεθεί το νομοσχέδιο και αν δεν κατορθώσουν να αποτρέψουν τη ψήφισή του να μην επιτρέψουν την ...εφαρμογή του!!!
Είναι φανερό ότι αυτή η πρωτόγνωρη κινητοποίηση δεν ανέδειξε απλά και μόνο τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος. Κυρίως ανέδειξε τον θυμό και την αγανάκτηση που έχει συσσωρευτεί στους αγρότες από μια πολιτική που τους φτωχοποιεί και τους ξεκληρίζει. Μαζί ανέδειξε την υποκρισία και τον εμπαιγμό του συστήματος και των διάφορων μηχανισμών του (κόμματα, ΜΜΕ κλπ.), που ενώ καιρό τώρα προβάλλουν την «επιστροφή στο χωριό» και τη στροφή προς την πρωτογενή παραγωγή ως την απάντηση στη κρίση και την ανεργία, από την άλλη υλοποιούν μια πολιτική που κάνει ασύμφορες τις καλλιέργειες, φτωχοποιεί τους αγρότες, ξεκληρίζει τους φτωχομεσαίους, ερημοποιεί τα χωριά και την ύπαιθρο. Δεν είναι μόνο τα δεκάδες μπλόκα και τα χιλιάδες τρακτέρ που στρίμωξαν την κυβέρνηση. Είναι και η μεγάλη υποστήριξη που είχε αυτός ο αγώνας από τους εργαζόμενους και την κοινωνία, όπως φάνηκε με διάφορες ευκαιρίες αλλά και στα μεγάλα ποσοστά (70% και πάνω) που καταγράφονται στα διάφορα γκάλοπ.
Βέβαια, ο Καρτερός και άλλες κυβερνητικές γραφίδες και φωνές, στην Αυγή, στο Κόκκινο και αλλού, «άκουσαν ήχο κατσαρόλας» και προπάθειες υπονόμευσης της ..."αριστερής" κυβέρνησης.
Βεβαίως και η ΝΔ επιδιώκει τη φθορά της κυβέρνησης αλλά είναι ξεκάθαρο ότι οι αγρότες υποκινούνται από τα προβλήματα και όχι από κάποιες κομματικές ντιρεκτίβες.
Το μέγεθος αλλά και η διάρκεια των κινητοποιήσεων, οι χιλιάδες αγρότες και τα δεκάδες μπλόκα που στήθηκαν από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη έδειξαν ότι υπάρχουν πραγματικοί λόγοι και υπαρκτά προβλήματα που έβγαλαν τους αγρότες στα μπλόκα. Άλλωστε, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση που στριμώχτηκε απ’ αυτόν τον αγώνα αλλά είναι και η ΝΔ που νοιώθει άβολα, με τον Μητσοτάκη, κάθε τόσο, με δηλώσεις του, να φροντίζει να κρατάει αποστάσεις από αυτές τις κινητοποιήσεις.
Ο «διάλογος», στον οποίο η κυβέρνηση επένδυσε πολλά, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα 25 μέτρα που ανακοινώθηκαν μετά τις συσκέψεις στο Μαξίμου δεν είναι καν μέτρα. Τα 9.500 ευρώ αφορολόγητο, η διατήρηση του ΟΓΑ ως χωριστού ταμείου ως το 2021, η σταδιακή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κλπ. δεν είναι καν δεσμεύσεις της κυβέρνησης αλλά απλά προτάσεις που θα τις διαπραγματευτεί με τους «θεσμούς» στα πλαίσια της αξιολόγησης. «Το διεκδικητικό πλαίσιο της κυβέρνησης έναντι των δανειστών», όπως διευκρίνιζε η Αυγή της 23/2. Και «πακέτο» ο εμπαιγμός με τα χιλιοειπωμένα για περιορισμό της ασυδοσίας των μεσαζόντων, χτύπημα των καρτέλ, στήριξη των νέων αγροτών, υγιή συνεργατισμό, έγκαιρες πληρωμές των επιδοτήσεων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλα τέτοια που έχουμε βαρεθεί να τα ακούμε και από αυτήν αλλά και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων κατέφυγε η κυβέρνηση στο «διάλογο» επιδιώκοντας με ελιγμούς, αοριστολογίες και δευτερεύουσες ψευτοβελτιώσεις να εκτονώσει την αντίδραση των αγροτών, να σπάσει τα μπλόκα και να περάσει τη βάρβαρη αντιλαϊκή και αντιαγροτική πολιτική. Κυρίως επιδίωξε – και εν πολλοίς τα κατάφερε – να ακυρώσει και να παραμερίσει το αίτημα για απόσυρση του ασφαλιστικού-φορολογικού. Πρόκειται για το «πάρτε τα πίσω» που έλεγαν οι αγρότες στα μπλόκα, που το ανέδειξαν από τα κάτω, παραμερίζοντας τα διάφορα κατεβατά με «αιτήματα» που βραχυκυκλώνουν, διασπούν και αποπροσανατολίζουν τους αγρότες.
Ένας στόχος πάλης που στρίμωχνε την κυβέρνηση, γιατί συνένωνε πολιτικά σε ενιαίο μέτωπο όχι μόνο τους αγρότες αλλά συνολικά το λαό. Έτσι, μετά από ένα μήνα στα μπλόκα, με το δόλωμα του διάλογου-απάτη αλλά και με τη «πλάτη» που έβαλαν οι διάφοροι αγροτοπατέρες, η κυβέρνηση κατάφερε και επανέφερε τη συζήτηση στα «αγροτικά»: 35%, 51% ή 61% αγροτικό εισόδημα για τον κατά κύριο επάγγελμα αγρότη; 3, 4 ή 5 οι ασφαλιστικές κατηγορίες στον ΟΓΑ; Ξεχωριστό ταμείο ο ΟΓΑ ή με ενισχυμένη αυτονομία στα πλαίσια του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης;
Σε 3 ή σε 5 χρόνια η προσαρμογή των ασφαλιστικών εισφορών; Μια συντεχνιακή αντίληψη που διασπά το κοινό μέτωπο που είναι αναγκαίο για να μην περάσουν τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα. Και επειδή ο προσχηματικός διάλογος και οι προτάσεις- κοροϊδία της κυβέρνησης δεν έπεισαν τους αγρότες, δυνάμωσε η κυβερνητική προπαγάνδα για την οικονομία που έχει εκτροχιαστεί, για την αξιολόγηση που καθυστερεί, για τη ρύθμιση του χρέους που κινδυνεύει, για τη χώρα που θα πέσει στα βράχια, για την πιθανότητα ενός grexit και τα δισεκατομμύρια επιδοτήσεων που θα χάσουν οι αγρότες… Ακόμα και το ζήτημα των προσφύγων χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να λήξει τα μπλόκα.
Το σίγουρο είναι ότι ο αγροτικός ξεσηκωμός έμπλεξε περισσότερο το κουβάρι και πρόσθεσε ένα επιπλέον μέτωπο δίπλα στα πολλά ανοιχτά μέτωπα της κυβέρνησης (προσφυγικό, αξιολόγηση κλπ). Οι κινητοποιήσεις αυτές όχι μόνο μπλόκαραν τα κυβερνητικά σχέδια και καθυστέρησαν τη μνημονιακή επίθεση αλλά έφεραν και νέα αδιέξοδα στην κυβερνητική πολιτική. Την ίδια στιγμή που οι δανειστές-ιμπεριαλιστές απαιτούν «αγελάδα», η κυβέρνηση δεν μπορεί να περάσει ούτε τη «γάτα». Από τη μια ήθελε να κλείσει το αγροτικό μέτωπο αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να δώσει ούτε κάποια ψίχουλα στους αγρότες χωρίς να κινδυνέψει η αξιολόγηση ή χωρίς να πυροδοτηθούν ανάλογες απαιτήσεις από άλλες κοινωνικές ομάδες.
Και όσο οι μέρες περνούσαν και τα αδιέξοδα παραμέναν, τόσο η κυβέρνηση θα ξεχνούσε το διάλογο και θα κατέφευγε σε παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους για το χτύπημα του αγροτικού αγώνα. Ήδη η Αυγή (24/2) έγραφε για «παντελώς παράνομο και εθνικά επικίνδυνο» κλείσιμο δρόμων, για «ομηρεία της κοινωνίας», για αγρότες που εκβιάζουν κλπ., ενώ ανέλαβε δράση και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που έδωσε παραγγελία στους εισαγγελείς για «αυτεπάγγελτες» διώξεις σε αγρότες που συμμετέχουν στα μπλόκα. Ήδη το είχαμε δει με τον τρόπο που αντιμετώπισε τους αγρότες τη πρώτη μέρα της κινητοποίησής τους στο Χαϊδάρι, στη Βάθης, στα Μεσόγεια και με την προβοκατόρικη ταύτισή τους με τη Χρυσή Αυγή.
Ούτε για τη ΝΔ ήταν βέβαια εύκολα τα πράγματα. Τα αγροτικά μπλόκα δημιούργησαν πραγματικό πρόβλημα στη μνημονιακή πολιτική και δεν προσφέρονται για ανέξοδη αντιπολίτευση από ένα κόμμα που ψήφισε και στηρίζει αυτή την πολιτική. Μπορεί η φθορά της κυβέρνησης να βολεύει τη ΝΔ, μπορεί να αξιοποίησε αυτές τις κινητοποιήσεις για να ανασυγκροτηθεί σε έναν ευνοϊκό γι' αυτήν χώρο, αλλά αυτό που ιεραρχεί, πάντα και παντού ως πρώτο, είναι η υλοποίηση των μνημονιακών επιταγών. «Εξετάσεις» στη Μέρκελ και τον Ολάντ δίνει ο Μητσοτάκης όταν με κάθε ευκαιρία (στη Βουλή, στον Χατζηνικολάου κλπ.) δηλώνει «δεν είμαι με τα τρακτέρ», «δεν είμαι με τα μπλόκα». Όπως και με καμιά κινητοποίηση. Στρίμωξαν λοιπόν και τη ΝΔ τα μπλόκα που δυσκολεύτηκε να πείσει τους δικούς της αγροτοσυνδικαλιστές να γυρίσουν με άδεια χέρια στα χωριά.
Με το δικό του κατεβατό αιτημάτων (από τα 30.000 αφορολόγητο, μέχρι… αρδευτικά έργα και αγροτοδικεία!) μπήκε το ΚΚΕ σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις, που όμως πολύ γρήγορα, κάτω από την πίεση του κόσμου, τα παραμέρισε και έβγαλε μπροστά το «πάρτε πίσω το νόμο-λαιμητόμο». Ένας σωστός στόχος πάλης που όμως στην πράξη δεν τον πάλεψε αλλά αντίθετα τον υπονόμευσε.
Ανέσυρε κάθε τόσο επιμέρους αιτήματα και ανακάλυπτε διαφοροποιήσεις και διαχωριστικές γραμμές οι οποίες στην πράξη ακυρώνανε κάθε συνένωση των αντιστάσεων, κάθε κοινό μέτωπο που θα στρίμωχνε την κυβέρνηση και θα την ανάγκαζε σε υποχώρηση. Ένας «αγωνιστικός σεχταρισμός» που εξυπηρετούσε κομματικούς σχεδιασμούς και που σε τελική ανάλυση βοηθούσε την κυβέρνηση. Και ενώ μέχρι τη προηγούμενη βδομάδα κατήγγειλλε το διάλογο, σχεδίαζε δήθεν κλιμακώσεις, κατήγγειλε όσους προειδοποιούσαν για προσπάθεια αποκλιμάκωσης και χαρακτήριζε «λαγούς της κυβέρνησης» όσους πήγαν στο Μαξίμου, άρχισε να ζητάει και αυτό διάλογο και συνάντηση με τον πρωθυπουργό ενώ τα 30.000 αφορολόγητο έγιναν 12.000 και τα αιτήματα περιορίστηκαν σε πέντε. Και μετά τους χαριεντισμούς με τα τσίπουρα και τον ήλιο ανακοινώθηκαν, οι άλλες μορφές πάλης, οι ετοιμότητες για να μείνει ο αναμενόμενος νόμος στα χαρτιά και τα ..."όπλα παρά πόδα"!
Οι δε προαναφερόμενες προτάσεις της κυβέρνησης χαρακτηρίστηκαν ως περίπου θετικές, ως κάτι που κέρδισαν οι αγρότες αντί να καταγγελθούν στα ίσα ως παραπλανητικές για κέρδισμα χρόνου. Μια στάση που κρύβεται πίσω από την υποτιθέμενη θέληση των αγροτικών συνελεύσεων αλλά στο ερώτημα τι προτείνει το ίδιο για τη πραγματική ενίσχυση και συνέχιση του αγώνα ανατροπής των σχεδίων ιμπεριαλιστών και κυβέρνησης δεν απαντά. Όσο για τη «λαϊκή συμμαχία» που επικαλείται, τη βλέπει στενά και μόνο στα πλαίσια των μετωπικών του σχημάτων (ΠΑΜΕ, ΟΓΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ κλπ.) αρνούμενο να συμβάλει σ’ ένα πραγματικό και πλατύ λαϊκό μέτωπο αντίστασης και πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής και αντιαγροτικής πολιτικής.
Οι αγρότες δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έχουν και όλα τα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ κ.ά.), που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα φανερά ή στα κρυφά, εναντιώθηκαν στον αγώνα τους. Αντίθετα, είχαν στο πλευρό τους το λαό και τους εργαζόμενους. Οι αγρότες αντιπάλεψαν την ίδια πολιτική που χτυπά, φτωχοποιεί και εξαθλιώνει όλα τα κομμάτια του εργαζόμενου λαού. Και με την έννοια αυτή, η διέξοδος, η κλιμάκωση και η προοπτική αυτού του αγώνα, όπως και κάθε αγώνα, βρίσκεται στη συνένωσή του με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού.
Όχι μόνο με την έννοια της αλληλεγγύης αλλά της συμπαράταξης, του κοινού αγώνα, σε κοινό μέτωπο ενάντια στον κοινό εχθρό. Έστω και τώρα, ένα μήνα μετά, ο αγώνας θα έπρεπε να ανοιχτεί συνολικά στο λαό. Όχι μόνο στα μπλόκα αλλά και στις πόλεις. Με κλιμάκωση, με μπλόκα και απεργιακές κινητοποιήσεις. Κόντρα στους κάθε απόχρωσης αγροτοπατέρες και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ξεπερνώντας την ηττοπάθεια και την απογοήτευση. Ενάντια στα αντιασφαλιστικά και φορομπηχτικά μέτρα αλλά και ενάντια σε λογικές συμβιβασμού, εκτόνωσης και συντεχνιακών «εξαιρέσεων».
Τα αγροτικά μπλόκα, όπως βοήθησαν στη μαζικοποίηση της απεργίας της 4 Φλεβάρη και στο αγωνιστικό «ξεμούδιασμα» ενός κόσμου, έτσι θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο και για να έχουν συνέχεια και κλιμάκωση οι αγώνες. Αρκεί να μη κατόρθωναν να τους "κουράσουν" μπλε, κόκκινοι και ...άχρωμοι αγροτοπατέρες. Εργάτες, αγρότες, τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού και των εργαζόμενων να συνενωθούν σε ένα Μέτωπο Αντίστασης και Πάλης, για να αποκρουστεί η αντιλαϊκή επίθεση και να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Μόνο που κάτι τέτοιο απαιτεί άλλη πολιτική γραμμή και άλλους συσχετισμούς τόσο μέσα στους αγρότες όσο και συνολικά στο λαϊκό κίνημα.
Είναι το μεγάλο κενό που χάσκει. Και που μένει να καλυφτεί για να έχουν οι αγώνες νίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.