Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες: σε αντιιμπεριαλιστική βάση ή «αγώνας» για μια άλλη Ευρώπη… των λαών;

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες: σε αντιιμπεριαλιστική βάση 

ή «αγώνας» για μια άλλη Ευρώπη… των λαών;

Την Παρασκευή 18 Δεκέμβρη, Παγκόσμια ημέρα του ΟΗΕ(!) για τους μετανάστες, επέλεξαν μια σειρά οργανώσεις, για να καλέσουν σε Πανευρωπαϊκή και Πανελλαδική ημέρα δράσης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Το τελικό πολιτικό πλαίσιο που κατέληξαν, μετά από 2 συναντήσεις στις οποίες «ξέχασαν» να καλέσουν κάποιες οργανώσεις, οι συνυπογράφοντες το αφήνουν ανοιχτό για συνυπογραφή σε όποιον συμφωνεί ακριβώς με αυτό, πάντα στο πλαίσιο της «κοινής δράσης». 

Το πρόβλημα όμως, δεν ξεκινάει από τα καλέσματα, ούτε από την επιλογή της ημερομηνίας του ΟΗΕ (λες και δεν απαρτίζουν τον ΟΗΕ οι δυνάμεις που βομβαρδίζουν την Μ. Ανατολή και δημιουργούν τα καραβάνια των μεταναστών), αλλά κυρίως στην λογική πάνω στην οποία γίνεται το κάλεσμα. 

Μια λογική που θέλει την αλληλεγγύη να περιορίζεται στο πρακτικό κομμάτι και αυτό αφού οι πρόσφυγες και μετανάστες περάσουν στην «από δω μεριά» του Έβρου. 

Βλέπουν σαν κύριο ζήτημα την αντιμετώπιση της Ευρώπης- Φρούριο (που δεν ταιριάζει με την ΕΕ των λαών) και το ρίξιμο του φράχτη του Έβρου, λες και με αυτόν τον τρόπο οι πρόσφυγες θα περνάνε με ευκολία και ασφάλεια. Απαιτούν μάλιστα, να μην ανατεθεί η συγκράτηση της προσφυγιάς στο καθεστώς του Ερντογάν, αλλά να μεταφέρονται απευθείας οι αιτούντες άσυλο σε ευρωπαϊκό έδαφος, αφήνοντας κάποια ερωτήματα ανοιχτά. 

Ερωτήματα που δεν έχουν να κάνουν με το τι χαρακτηριστικά έχει το καθεστώς του Ερντογάν, αλλά με το τι χαρακτηριστικά πιστεύουν ότι έχουν η ελληνική και οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το πόσο δημοκρατική ή ακόμα και φιλολαϊκή είναι η ελληνική κυβέρνηση το έχει αποδείξει πολλές φόρες και στο ζήτημα των μεταναστών με πρόσφατο παράδειγμα την Ειδομένη, αλλά και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις καθ’ όλο το πέρασμα των προσφύγων και μεταναστών εντός των ευρωπαϊκών συνόρων.

Παράλληλα όμως, αφήνουν σε δεύτερη μοίρα το ζήτημα της πολιτικής αλληλεγγύης και της ανάδειξης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Δεν βλέπουν ως βασικό ζήτημα την ανάπτυξη του κινήματος ενάντια στον Ιμπεριαλισμό που βομβαρδίζει χώρες2 ολόκληρες, φτωχοποιεί και εξαθλιώνει λαούς και τους ετοιμάζει ως κρέας στα κανόνια της πολιτικής του για να ξεπεράσει την κρίση του το σύστημα. Δεν σπουδαιολογούν την αιτία που δημιουργεί τα καραβάνια των μεταναστών, αφαιρώντας τη διάσταση της πολιτικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που το λαϊκό κίνημα οφείλει να αναπτύξει. 

Μπορεί βέβαια να έχουν «διεμβολίσει» το κείμενο αναφορές στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (μιας και κάποιες από τις δυνάμεις που είχαν αποκηρύξει τον ιμπεριαλισμό, αναγκάστηκαν από την ίδια την πραγματικότητα να τον ξαναθυμηθούν, μόνο βέβαια στην πολεμική του διάσταση), αλλά αυτές δεν αλλάζουν τη βασική πολιτική στόχευση που κινείται το κάλεσμα. 

Το παραπάνω γίνεται όσο πιο ξεκάθαρο μπορεί και από τον ΑΚΡΙΒΗ προσδιορισμό της διαδρομής που θα ακολουθήσει η πορεία. ΟΜΟΝΟΙΑ-ΒΟΥΛΗ-Ε.Ε. και τέρμα η συζήτηση. Μην τυχόν και περάσει σε κανενός το μυαλό κάποια άλλη διαδρομή. ΟΜΟΝΟΙΑ-ΒΟΥΛΗ-Ε.Ε. και για όποιον δεν κατάλαβε στην αμερικάνικη πρεσβεία η πορεία δε θα πάει. 

Ως εκεί φτάνει το αντιιμπεριαλιστικό και φροντίζουμε να περιοριστεί και εκεί για να μην υπάρξει καμιά πρωτοβουλία όπως στην προηγούμενη πορεία που είχε καλέσει ο σύλλογος «Αριστοτέλης» και κάπου εκεί «ξέχασαν» να καλέσουν και το ΚΚΕ(μ-λ) οι «κοινοδρασίτες». 

Είναι η ίδια λογική των δυνάμεων αυτών που είδαν την πορεία για την έλευση του Κέρυ στην καλύτερη ως αγγαρεία, ενώ δεν ήταν διατεθειμένοι να καλεστεί πορεία σαν πρώτη απάντηση για την εκκαθάριση στην Ειδομένη τις επόμενες μέρες από την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. 

Δυστυχώς όμως η αλληλεγγύη με τον τρόπο που μπαίνει από το κάλεσμα δε μπορεί να περάσει το επίπεδο του «να σ’ αλείψω λάδι», ενώ αφοπλίζει το κίνημα απέναντι στην πολιτική μάχη που θα πρέπει να δώσει και τους κινδύνους που επιφυλάσσει η όξυνση των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

http://www.kkeml.gr/