Εκλογές. Τι κάνουμε;

Εκλογές. Τι κάνουμε;

Εκλογές ξανά λοιπόν. Στο όνομα του λαού και της κυριαρχίας του. Ενός λαού που ξεπουλιέται όσο όσο και από τους παλιούς πολιτικούς ηγέτες του ντόπιου κεφαλαίου αλλά και από τους "νέους" που θα κάνουν τα πάντα και θα φανούν ακόμη πιο σκληροί για να πάρουν τα εχέγγυα ότι μπορούν να το εκπροσωπήσουν επάξια. Εξετάσεις δίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο ντόπιο κατεστημένο και πολύ περισσότερο στους ιμπεριαλιστές πάτρωνές του που πλέον τη θαυμάζουν για το θάρρος της. Και δεν θα διστάσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να τις περάσει με άριστα.

Το γαμώτο στην υπόθεση είναι ότι τις καλύτερες επιδόσεις σε αυτές τις εξετάσεις της είχε στο μάθημα του αφοπλισμού του λαού, της ύπνωσης του λαϊκού κινήματος. Ένας λαός που επί δύο και βάλε χρόνια ήταν στους δρόμους, που απεργούσε, διαδήλωνε και συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής, που με τη στάση του μπόρεσε και διέλυσε το παλιό πολιτικό σύστημα που κυριαρχούσε με διάφορες μορφές επί δεκαετίες, έγινε κατορθωτό να πεισθεί στο να εναποθέσει τις ελπίδες του, τις αγωνίες του και τους αγώνες του σε μια ομάδα αχρείων που παρίσταναν τους αριστερούς και να μπει στη γωνιά. Από πρωταγωνιστής έγινε θεατής.

Δεν είναι βεβαίως τυχαίο όλο αυτό. Ετοιμαζόταν χρόνια τώρα. Από μια αριστερά που επί δεκαετίες του πιπίλαγε το κεφάλι ότι η εποχή του αγώνα, της οργάνωσής του, της ταξικής πάλης έχει τελειώσει ή έστω έχει πάρει άλλα χαρακτηριστικά. Από μια αριστερά που στο όνομα της υπευθυνότητας και των προτάσεων, υποτίθεται για το λαό αλλά στη πραγματικότητα για το σύστημα, φρόντισε να διαλύσει ότι είχε κατακτήσει αυτός ο λαός σε οργάνωση και αγωνιστικότητα. Φρόντισε με τις πραγματικές αλλαγές και τις ...δημοκρατίες του λαού, τις ΕΑΔΕ και ότι άλλο, να πείσει το λαό ότι δεν μπορεί να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, ότι πρέπει να έχει κάποιο σωτήρα πάνω από το κεφάλι του, που τότε λεγόταν ΠΑΣΟΚ, και στη καλύτερη περίπτωση να κέρδιζε κάτι παραπάνω αν έδινε δύναμη στους φορείς αυτών των μεγάλων προτάσεων υποταγής στο σύστημα και διάλυσης της συγκρότησής του.

Για να φτάσουμε μέσα από μια πορεία αντεπιθέσεων, ανασυγκροτήσεων και δήθεν μετωπικών συγκροτήσεων, δήθεν ενοτήτων και δημουργίας πόλων, ενώ το σύστημα προχωρούσε ακάθεκτο στην επίθεσή του και στην αφαίρεση κατακτήσεων, στα σημερινά μεταβατικά προγράμματα και τις λαϊκές εξουσίες που άνοιξαν το δρόμο στο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει το πάνω χέρι στην αριστερά και να γίνει κυβέρνηση. Στο αυθεντικότερο παιδί του ΚΚΕ (και όχι μόνο του Φλωράκη) της προ, κατά και μετά χουντικής περιόδου, και της παντρειάς του με το ΚΚΕ(εσωτερικού) με κουμπάρους κάποιους πρώην του μ-λ χώρου -απολογητές και βολεμένους του κάθε είδους κυβερνητισμού από τη δεκαετία του '80- και καμπόσους τροτσκιστές.

Και τι έχουμε σήμερα; Μετά το ξεβράκωμα του ΣΥΡΙΖΑ; Και πάλι μια αριστερά που επί μήνες, ιδιαίτερα τους δύο τελευταίους μετά το δημοψήφισμα, να μην ασχολείται με τίποτ' άλλο από το πως να πείσει ότι αυτό που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το κάνει αυτή. Ενώ πριν πάσχιζαν να τον πείσουν να κάνει αυτά που υποσχέθηκε! Άλλοι βέβαια πασχίζουν για νέες συγκολήσεις, άλλοι όμως μαζεύουν υπογραφές δικαίωσης. Πάνε και έρχονται οι 12 θέσεις, τα 35 ερωτήματα, τα 10+1 σημεία, ποιος ξέρει τι άλλο θα προκύψει, που συγκλίνουν στο ίδιο. Πως θα φτιαχτεί ένας καλύτερος ΣΥΡΙΖΑ! Και στο βάθος οι υπογραφές στήριξης αυτών που μας τα λέγανε αλλά δε μας λένε τι κάνανε, κυρίως όομς δεν μας λένε γιατί τώρα υιοθέτησαν τις πρακτικές και τις προτάσεις του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ!

Ξανά καλούν το λαό να τους ψηφίσει για να αποκτήσει δύναμη. Ξανά καλούν το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του σε αυτούς που με τον τρόπο τους βοήθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, είτε με τα ούλτρα επαναστατικά μεταβατικά προγράμματά τους είτε με τις λαϊκές εξουσίες του κοινοβουλευτισμού και του κυβερνητισμού. Δίνουν και παίρνουν τα κείμενα γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ που κάποιους τους πρόδωσε και κάποιους τους δικαίωσε. Που άφησε τη δουλειά στη μέση και πρέπει κάποιοι άλλοι, οι ίδιοι που τον στήριξαν με τις άλλου τύπου αυταπάτες δηλαδή, να τη συνεχίσουν. Δίνουν και παίρνουν τα κείμενα αναζήτησης νέων συγκολλήσεων, με παμπάλαιη κόλα όμως, αλλά και ...μεγαλόψυχης υποδοχής των παρασυρμένων. Συγκολλήσεις που όμως δεν περπατούν λόγω της αλαζονείας του νέου επίδοξου αυθεντικού εκφραστή του κυνερνητισμού. Αυτού που μέχρι πριν λίγο ετοιμαζόταν να "αξιοποιήσει" λιμάνια και αεροδρόμια, που ψήφιζε ότι του έλεγε η ηγετική ομάδα του και που έκανε τα στραβά μάτια ότι χτυπιόντουσαν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής από τα ΜΑΤ, αν δεν τα έστελνε ο ίδιος!

Κατά τα άλλα μισθοί μειώνονται, χιλιάδες απολύονται, μισθοί δεν πληρώνονται, χιλιάδες δουλεύουν εκ περιτροπής, συντάξεις και μειώνονται και καταργούνται, επιδόματα ανεργίας δεν υπάρχουν αλλά φορολογούνται, οι σπουδές της νεολαίας πάνε κατά διαόλου και τα νοσοκομεία γίνονται όλο και λιγότερα όλα και πιο άθλια. Η ζωή του λαού γίνεται ακόμη πιο άθλια και αυτοί ψάχνουν νέες συγκολλήσεις σε παλιά προγράμματα, ψάχνουν δικαιώσεις, νομίσματα και παραλλαγές "ρήξεων" με την Ε.Ε.! Ενώ παράλληλα ετοιμάζονται οι κατασταλτικές δυνάμεις να τον αντιμετωπίσουν με νέους πιο αποτελεσματικούς και σύγχρονους τρόπους. Ενώ το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι αλωνίζουν στο Αιγαίο, αιματοκυλούν λαούς και δημιουργούν εκατομμύρια πρόσφυγες.

Πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων που τους φέρνει, οικονομόντας αδρά οι εφοπλιστάδες, η κυβέρνηση στην ενδοχώρα αφήνοντάς τους στη τύχη τους και ότι κάτσει.

 Και η αριστερά μας; Μιλιά, άχνα δε βγάζει!

Και ο λαός; Το κίνημά του; Αφήνεται στη τύχη του ...θεού. Ο ρόλος του λαού γι' αυτούς είναι αυτός του θεατή, αυτός του ανθρώπου που για να δυναμώσει αντί να ενεργοποιηθεί, αντί να βγει στο δρόμο και να τρέξει, θα πρέπει να παίρνει τα διάφορα δυναμωτικά χάπια, τα υποκατάστατα και να κάθεται απαθής στο σπίτι του. Με τη διαφορά ότι εδώ τα δυναμωτικά χάπια λέγονται ψήφια. Στη καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να βγαίνει στου δρόμους για να στηρίξει τις διάφορες παραλλαγές τους, να γίνεται κομπάρσος των σχεδιασμών τους. Αν βέβαια αποφασίσει να το πάει παραπέρα τα ...δυναμωτικά του στρέφονται εναντίον του, γίνονται αδυναμίες του, όπως έγινε σε πολλούς αγώνες, στην εκπαίδευση, στα εργοστάσια, στα λιμάνια, στα χωράφια, στις σχολές, στις γειτονιές και τα σχολεία του. Του λένε ότι είναι αδύναμος και ανήμπορος, ότι είναι κουρασμένος πριν καν ακόμη κινηθεί καλά καλά, ότι δεν μπορεί να ρισκάρει ήττα και πως πρέπει να κάνει πίσω για να πάρει φόρα κάποια άλλη στιγμή που θα του την ορίσουν αυτοί που ξέρουν. Δηλαδή ποτέ! Δηλαδή άντε στη κάλπη! Οι ...πρωτοπορίες! 

Με όλα αυτά τα βαρίδια που τον κολακεύουν όταν τον χρειάζονται και τον βρίζουν όταν τους γυρνάει τη πλάτη, με όλους αυτούς που πασχίζουν να τον πείσουν ότι έχουν ένα πρόγραμμα που θα το εφαρμόσουν έτσι απλά αν πάρουν τα κατάλληλα ψήφια και χωρίς ιδαίτερες δυσκολίες, χωρίς μάχες, χωρίς κόπο, χωρίς να χυθεί αίμα, χωρίς αντιδράσεις από αμερικάνους, ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και ντόπιους καπιταλιστές, ο λαός μας θα πρέπει να ξεμπερδέψει. Πολιτικά και ιδεολογικά. Με τις αντιλήψεις τους, αν αντιλαμβάνονται κάτι! Να τους πάει κόντρα και να τους αναγκάσει είτε να πάνε στο σπίτι τους είτε να αλλάξουν ρότα και αυτοί και να αποκτήσουν πραγματικά το ρόλο για τον οποίο επικαλούνται ότι υπάρχουν. Αν και το τελευταίο μοιάζει μάλλον δύσκολο έως αδύνατο!

Ο λαός τα μηνύματά του τα έδωσε. Πρωτ' απ' όλα με τους αγώνες του τα χρόνια από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τον Φλεβάρη του 2012. Τα έδωσε και στη κάλπη. Τον Μάη και τον Ιούνη του 2012. Τον Γενάρη του 2015 αλλά και στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη με το ΌΧΙ και με τη μεγάλη αποχή. Το μήνυμα το έδωσαν οι από πολλούς ξεχασμένες καθαρίστριες, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι απολυμένοι εκπαιδευτικοί που παρά τις προσπάθειες να τους μαζέψουν νωρίς ή την εγκατάληψή τους από πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες μπόρεσαν και πέτυχαν τη δικαίωσή τους, όπως και όσο την πέτυχαν και όχι με δική τους ευθύνη για τα προβλήματα, και δεν τους το έδωσε κανένας ΣΥΡΙΖΑ που αν χρειαζόταν "για το καλό μας" θα τους ξανάδιωχνε!

Το ζητούμενο είναι ποιος τα λαμβάνει τα μηνύματα. Ποιος αναλαμβάνει να του δώσει την απαραίτητη στήριξη να τα μπολιάσει σε αγώνα ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο, σε αντίσταση σε όσα του ετοιμάζουν, σε διεκδίκηση όλων όσων δικαιούται, σε ανατροπή των πολιτικών που τον εξαθλιώνουν και σε ετοιμασία για την τελική αναμέτρηση! Μια αναμέτρηση που δεν θα είναι στρωμένη με ...ροδοπέταλα και πολύ περισσότερο δεν θα έρθει με διαπραγματεύσεις!

Έχει τη σημασία της λοιπόν η συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές. Γιατί δεν είναι εκλογές νομιμοποίησης ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού, δεν είναι εκλογές συνδιαχειριστικής συμμετοχής σε κρατικούς οργανισμούς. Προφανώς για εμάς δεν είναι καν εκλογές συμμετοχής σε φιλοκυβερνητικά παιχνίδια, ούτε σπέρνουμε αυταπάτες ότι αν μπούμε στη Βουλή θα αλλάξει κάτι συγκλονιστικά! Ότι δια μαγείας θα αλλάξουν χαρακτήρα οι ιμπεριαλιστές και οι αστοί ή ότι ξαφνικά από την επόμενη μέρα ο λαός θα βγει μαζικά στους δρόμους. Είναι όμως εκλογές που αφορούν την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας και ο λαός αυτής της χώρας πρέπει να στείλει ένα μήνυμα. Μήνυμα που δεν μπορεί να αφεθεί σε ψευδεπίγραφες λαϊκές ενότητες, ανταρσίες και λαϊκές εξουσίες των αυταπατών, της ανάθεσης, του κυβερνητισμού, του σκόντου σε πράξεις και θέσεις μπας και παρθούν, πάση θυσία, οι πολυπόθητες έδρες. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ενισχυθεί το ρεύμα αυτό που δεν είναι παραδομένο στην ανάγκη να πλασαριστεί στη κεντρική αστική πολιτική σκηνή, που θεωρεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα όχι κομπάρσο αλλά τη μοναδική δύναμη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα χωρίς αναθέσεις σε σωτήρες. 

Να δωθεί ένα μήνυμα ότι η κομμουνιστική αριστερά (ή όσοι θεωρούν εαυτούς ως τέτοια) θα ξαναγίνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε ή θα αφανιστεί. Εμείς παλεύουμε για το πρώτο και αφήνουμε άλλους να στεναχωριούνται και να μυξοκλαίνε γιατί δεν τους παίζει ο Λαφαζάνης, παραβλέποντας την 7μηνη αποφασιστική συμμετοχή του στη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να χάνουν τις πολυπόθητες έδρες στη Βουλή που κατά τα άλλα απαξιώνουν!

http://antigeitonies.blogspot.gr/2015/08/blog-post_12.html