Μετανάστες και πρόσφυγες

Μετανάστες και πρόσφυγες.

Το πρόβλημα των προσφύγων από τις ζώνες του πολέμου όσο περνάει ο καιρός εντείνεται. Χιλιάδες άνθρωποι με κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν να ξεφύγουν από τους πολέμους που προκαλούν οι ιμπεριαλιστές, από τη διάλυση των χωρών τους, από τη φτώχεια και τη πείνα, ξεκινώντας ένα δικαιολογημένο αλλά απατηλό ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή. 

Η Ε.Ε., με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, το μόνο που έχει να αντιτάξει είναι η σκλήρυνση των μέτρων αποκλεισμού των μεταναστών και οι βομβαρδισμοί των πλοίων των δουλέμπορων. Άντε και το διαμοιρασμό μερικών χιλιάδων προσφύγων σε στρατόπεδα ανά την Ευρώπη για να κάνουν το χατήρι στις χώρες που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση. Με έναν τρόπο άκρως ρατσιστικό και που τους μόνους που ευνοεί είναι τους ανά την Ευρώπη φασίστες που διαδηλώνουν ενάντια στους μετανάστες. Δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς από τους συνυπεύθυνους όλων όσων συμβαίνουν στις χώρες από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία και το Ιράκ.

Η δική μας κυβέρνηση, εκφράζοντας προφανώς της "αριστερές" ευαισθησίες του κορμού της και τον "πατριωτισμό" των κλαδιών της, ενώ αρχικά μιλούσε για μια άλλη πολιτική απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, για κλείσιμο των στρατοπέδων κράτησης και απέλασης, για δημιουργία κέντρων ανθρώπινης υποδοχής και πολλά άλλα ωραία στη πράξη κατέληξε στην αδιαφορία απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους πετώντας τους στο δρόμο και αφήνοντάς τους μόνους τους να βρουν χώρους "καταυλισμού". 

Αναγκάζοντας πολλούς από αυτούς που "απελευθερώνονταν" να γυρνούν "εθελοντικά" πια στα στρατόπεδα. Ενίοτε βέβαια θυμάται ο υπουργός Άμυνας να δικαιολογήσει τη σκλήρυνση της στάσης της, θέτοντας και την Ε.Ε. προ των κατασταλτικών ευθυνών της, λέγοντάς μας ότι ανάμεσά τους μπορεί και να κρύβονται και μαχητές του ISIS. Παραδόξως(;) δεν είδαμε καμιά αντίδραση του προσφάτως ανασχηματισμένου μέλους της "Αριστερής Πλατφόρμας" αναπληρωτή υπουργού σε αυτές τις δηλώσεις.

Και μόνο όταν γίνει εκρηκτική η κατάσταση τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί καμιά κυβερνητική σύσκεψη για να δει που μπορεί να στοιβαχτούν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, όπως αυτοί του Πεδίου του Άρεως. Μετά αφού κλείσουν τα φώτα της δημοσιότητας τότε θα παίρνουμε απαντήσεις του τύπου "οι άνθρωποι λιάζονται" στις πλατείες και τα πάρκα! Και οι πρόσφυγες στην Ειδομένη κάνουν βόλτες στο δάσος για να πάρουν καθαρό αέρα θα λέγαμε σα συνέχεια αυτής της συλλογιστικής! Ή του τύπου "τι θες να κάνω είμαι στις Βρυξέλλες" όπως λέγεται ότι απάντησε σε ερώτηση για τους πρόσφυγες του Πεδίου του Άρεως η κατά τα άλλα ευαίσθητη αρμόδια υπουργός θερμή υπέρμαχος του νέου μνημονίου.

Πρώτη προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης δεν είναι ούτε οι μετανάστες, ούτε οι πρόσφυγες, ούτε ο λαός και οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας. Πρώτη της προτεραιότητα είναι το πως θα εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου και κυρίως των ιμπεριαλιστών από τους οποίους είναι άρρηκτα δεμένο. 

Ακόμη και το "ανθρωπιστικό" πρόβλημα των μεταναστών και των προσφύγων μετατρέπεται σε χαρτί διαπραγματεύσεων όταν πρόκειται να διεκδικηθεί - εκλιπαρηθεί - κάτι καλύτερο για τα δικά τους συμφέροντα. Μετά δε πα να πνίγονται ή να πεθαίνουν κάτω από τον καυτό ήλιο. Αφήστε, που όπως ξεδιάντροπα γράψαν κάποιες ιστοσελίδες και εφημερίδες ή είπαν κάποια κανάλια, οι πρόσφυγες και η δυστυχία τους μετατρέπεται σε τουριστική ατραξιόν. Όπως και η εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού άλλωστε! Ακόμη και εκεί δεν μπορούν να κρύψουν την αθλιότητά τους. 

Κατά τα άλλα τα μνημόνια μεγαλύτερης πρόσδεσης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που προκαλούν αυτή τη δυστυχία, με τα ταξίδια του Κοτζιά στο Ισραήλ, με τη παραχώρηση περισσότερης γης για την διευκόλυνση των αμερικανονατοϊκών εφόδων ενάντια στους λαούς, καλά κραττούν και κανείς από την αριστερά δεν ασχολείται ιδιαίτερα. Προέχει βλέπεται η παρέμβαση στις εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ μπας και δημιουργηθεί επιτέλους το πολυπόθητο σχήμα που θα σώσει το λαό και θα τον αποδεσμεύσει από το ευρώ άντε και την ΕΕ! Για τα υπόλοιπα βλέπουμε. 

Από την άλλη υπάρχουν κάποιες κινήσεις αλληλεγγύης που εξακολουθούν να προσπαθούν να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους. Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Κινήσεις που μπορεί να μοιάζουν σαν όαση στη ερημιά της κινηματικής νηνεμίας και την ανυπαρξίας οποιουδήποτε εργατικού ταξικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αλληλεγγύης αλλά δυστυχώς μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν μπορούν να μετατραπούν σε χείμαρρο ανατροπής αυτής της κατάστασης. Τα όριά τους είναι δεδομένα πολιτικά και κινηματικά και οι όποιες κινήσεις τους είναι αποσπασματικές και αυτές όταν μια κατάσταση φτάσει στο αμήν. Όπως στη περίπτωση του Πεδίου του Άρεως και χωρίς απαραίτητα να φταίνε αυτές οι κινήσεις. Ως προς τις πρακτικές δυνατότητές τους τουλάχιστον. 

Δεν γίνεται αλλιώς! Αν η αριστερά δεν γίνει πραγματικά αυτό που λέει ότι είναι, αν αντί να ασχολείται με κινήσεις κορυφής και ..."βάσης" για να επηρεάσει τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ και αν δεν πάψει να ασχολείται με το πως θα πλασαριστεί στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό για να φέρει τις ..."πραγματικές ανατροπές" των μεταβάσεων και των λαϊκών εξουσιών αυτές οι καταστάσεις θα οξύνονται και θα αφήνουν έδαφος σε άλλους να παριστάνουν τους αντιστασιακούς και τους πατριώτες. Στους φασίστες.

Ο ρόλος της αριστεράς, του κομμουνιστικού κινήματος (θα έπρεπε να) είναι αυτός της ενίσχυσης της αντίθεσης και της οργής του εργαζόμενου λαού απέναντι στις πολιτικές του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, και όχι της υποταγής στο "κοινό αίσθημα" της απογοήτευσης και της αποδοχής του μοιραίου της εξάρτησης. Αντί να ψάχνει για σούπερ προγράμματα βγαλμένα από το χρονοντούλαπο της αποτυχημένης και ηττημένης πλευράς της ιστορίας της με ...κατεύθυνση το σοσιαλισμό θα έπρεπε να ψάχνει τρόπους οργάνωσης της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού με κατεύθυνση την αντίσταση σε όσα του εφαρμόζουν οι αντίπαλοί του, τη διεκδίκηση όσων δικαιούται και την αναμέτρηση με κατεύθυνση την ανατροπή αυτού του συστήματος.

 Αντί να επιφυλάσσει στο λαό το ρόλο του παρακολουθητή στις πολιτικές εξελίξεις (και τις ενδοαριστερές) θα έπρεπε να προσπαθεί να τον πείσει για τη δύναμη που έχει. Τέτοια που θα μπορούσε να τρομάξει πραγματικά τους πάντες αλλά και που θα μπορούσε να μετατραπεί σε ασπίδα προστασίας και των προσφύγων. Πολιτικών, πολεμικών και οικονομικών. Σε μια κατεύθυνση να ενταχθούν και αυτοί, εφόσον παραμένουν στην Ελλάδα, στο εργατικό λαϊκό κίνημα ως αναπόσπαστο κομμάτι του.

Αλλά που και από ποιον; Όταν και αυτό το ζήτημα αντιμετωπίζεται ως "ανθρωπιστική κρίση" ή όταν η όποια σχέση με μεταναστευτικές κοινότητες χρησιμοποιείται για στενά κομματικούς σκοπούς εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των μεταναστών να οργανωθούν δημιουργώντας παράλληλα υγειονομικές ζώνες σε όσους θέλουν να ανακατευτούν στα σοβαρά με το ζήτημα.

http://antigeitonies.blogspot.gr/2015/07/blog-post_623.html