Το μετέωρο βήμα του πελαργού...

Το μετέωρο βήμα του πελαργού... 

Ειδομένη, ένα «χωριό κράτησης» στα σύνορα της Ελλάδας

Εδώ και αρκετό καιρό, σε ένα χωριό του Κιλκίς που λέγεται Ειδομένη και απέχει μόλις 30 μ. από τα βόρεια σύνορα της χώρας με τα Σκόπια, έχει παρατηρηθεί ένα «στοίβαγμα» ανθρώπων, μεταναστών και προσφύγων, οι οποίοι ψάχνουν έξοδο από τη χώρα. 

Η Ειδομένη, αυτή τη στιγμή, αποτελεί τη μοναδική πύλη εξόδου από τη χώρα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια τεράστια ροή προς αυτό το σημείο. Όσοι καταφέρνουν και περνάνε τα σύνορα, με τα χίλια ζόρια και δίνοντας στους δουλέμπορους τις περιουσίες τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της σύλληψής τους στη γειτονική χώρα, όπου οι βιαιοπραγίες, το ξύλο και η ληστεία από την πλευρά των ιθυνόντων και της τοπικής αστυνομίας είναι καθημερινά φαινόμενα. 

Μόνο στο νοσοκομείο του Κιλκίς έχουν φτάσει πολλά τέτοια περιστατικά ξυλοδαρμών μεταναστών και προσφύγων. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Σύριοι και Αφγανοί, των οποίων ο τόπος προορισμού είναι άλλος και όχι η Ελλάδα. Έρχονται άλλοι από τη Σμύρνη, άλλοι από το Λίβανο και άλλοι μέσω του Έβρου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προσεγγίσουν την Ευρώπη. 

Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις της χώρας μας έχουν υπογράψει και συνεχίζουν να εφαρμόζουν τη συνθήκη του Δουβλίνου, η οaποία απαγορεύει την έξοδο των μεταναστών από τη χώρα, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να εγκλωβίζονται εδώ. Πολλές φορές, συλλαμβάνονται και περνάνε μήνες ολόκληρους σε κέντρα κράτησης, όπως αυτό του Α.Τ. Ειδομένης, στοιβαγμένοι μέχρι και 20 άνθρωποι και υπό άθλιες συνθήκες, περιμένοντας να επαναπατριστούν… Να επαναπατριστούν σε μια πατρίδα που συνήθως βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση ή που την έχουν καταστρέψει οι ιμπεριαλιστές και που για να φύγουν από εκεί πέρασαν του Χριστού τα πάθη.

Η κατάσταση που επικρατεί στους καταυλισμούς της Ειδομένης είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Παιδιά, βρέφη, έγκυες γυναίκες και άνθρωποι-ρημάδια της ζωής, κατατρεγμένοι από πολέμους και καταστροφές, ρημαγμένοι από το ίδιο το σάπιο σύστημα του ιμπεριαλισμού, προσπαθουν να επιβιώσουν σε συνθήκες ψύχους και υγρασίας, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και χτυπημένοι από αρρώστειες, όπως πνευμονία, γάγγραινα κάτω άκρων, εμπύρετα και άλλα. Χωρίς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε νοσοκομείο, υπό το φόβο της σύλληψης, παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, με τη βοήθεια μόνο κάποιων εθελοντών.

Το ζήτημα αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και ανοργάνωτα, κυρίως πρωτοβουλιακά από διάφορες ομάδες ανθρώπων και συλλογικοτήτων του Κιλκίς και του Πολύκαστρου. Οι ομάδες αυτές, χωρίς να έχουν μεγάλη σύνδεση με αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, με οργανωμένες δυνάμεις και φορείς, εθελοντικά προσφέρουν στους πρόσφυγες-μετανάστες ανθρωπιστική βοήθεια. Πράγμα το οποίο, όσο αξιοσημείωτο, γενναίο και απαραίτητο είναι, άλλο τόσο έχει όρια. Όρια που γίνονται αντιληπτά ακόμη και από τους ίδιους τους εθελοντές, όρια που θέτουν και άλλες διαστάσεις πέραν της ανθρωπιστικής, που θέτουν τα πολιτικά ζητήματα.

Το ζήτημα της Ειδομένης αναδεικνύει με έναν απόλυτο τρόπο την επιβολή της ΕΕ στη χώρα μας μέσω συνθηκών τύπου Δουβλίνο 2, την αναγκαιότητα της συγκρότησης ενός μετώπου από την πλευρά του λαού ενάντια στους πολέμους, την αναγκαιότητα οργάνωσης μετώπων αντίστασης στον ιμπεριαλισμο, την ανάδειξη του ζητήματος οργανωμένα και συλλογικά, μέσα από εκδηλώσεις και παρεμβάσεις. 

Επίσης, αναδεικνύει πως τέτοιου είδους ζητήματα δεν μπορούν να έχουν διαχειριστική λύση, είτε μέσα από τροπολογίες νόμων είτε μέσα από ανθρωπιστικές βοήθειες μόνο, αφού το ζήτημα παραμένει. Όσο παραμένει αυτό το σάπιο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που γεννά τη φτώχεια, τους πολέμους, το ξεζούμισμα των αδύναμων χωρών και τον εξανδραποδισμό ολόκληρων λαών, τόσο θα συνεχίσει να υπάρχει η προσφυγιά και η μετανάστευση. Αλλά από την άλλη, τόσο θα γίνεται απαραίτητη η συγκρότηση ενός μαζικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

http://antigeitonies.blogspot.gr/2015/06/blog-post_18.html