Η COCA COLA πάει με όλα…

Η COCA COLA πάει με όλα… ή πώς ο δολοφόνος γίνεται ήρωας !

Το φετινό καλοκαίρι η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει μετατραπεί σε μία ιδιότυπη ρωμαϊκή αρένα όπου γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί(!!!) είκοσι σχολικών μονάδων διαγκωνίζονται κυριολεκτικά και μεταφορικά σ’ έναν αγώνα συλλογής ψήφων για τη νίκη στο διαγωνισμό της Coca Cola-3Ε με τίτλο «το σχολείο που θέλεις» και έπαθλο την πλήρη ανακαίνιση του σχολείου τους.

Είναι η πέμπτη χρονιά που γίνεται ο διαγωνισμός, η συμμετοχή όμως φέτος έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, τόσο όσον αφορά τις υποψηφιότητες των 20 σχολείων όσο και τη συμμετοχή στην ψηφοφορία που ξεπερνάει ήδη τις 50.000, όταν συνολικά τα προηγούμενα χρόνια οι ψήφοι δεν ξεπέρασαν τις 110.000. Με ζωντάνια, οργάνωση, πρωτοτυπία, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα που σπάνια βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να χαρακτηρίζει τους αγώνες …που θέλουμε, οι σύλλογοι γονέων έχουν ξεχυθεί στην πόλη φτάνοντας πολλές φορές στο σημείο να βλέπουμε στη …ριάλιτι, όπως λέγεται στα ελληνικά, σκηνές από το πρόσφατο survivor. Για να μην επεκταθούμε όμως στο πόσο επιτυχημένα έχουνε κάνει τη δουλειά τους αυτά τα τηλεοπτικά σόου στην εκπαίδευση του κόσμου στη λογική της προαναφερθείσας αρένας ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η ιδέα της φιλανθρωπίας δεν είναι καινούργια και ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης και έντασης της επίθεσης στο λαό όπως η σημερινή ανθίζει για να προσφέρει ανθρώπινο προσωπείο στους ληστές του πλούτου που παράγει η κοινωνία, να πετάξει ένα ξεροκόμματο ανακούφισης σ’ αυτούς που γονατίζουν από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να μας απομακρύνει από την ιδέα της συλλογικότητας και του αγώνα και να μας εκπαιδεύσει στη ζητιανιά. ΜΚΟ, κανάλια, εταιρείες, εκκλησία, δήμοι, έχουν ριχτεί με τα μούτρα στη φιλανθρωπία (και πολύ συχνά στην κουτάλα) για να μας πείσουν ότι «όλοι μαζί μπορούμε», αυτοί να χοντραίνουν κι εμείς να σκοτωνόμαστε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στην απλήρωτη δουλειά, να ζούμε σε σπίτια με κομμένο το ρεύμα, να πληρώνουμε για ανύπαρκτη περίθαλψη και άθλιες συγκοινωνίες και να στέλνουμε τα παιδιά μας να στοιβαχτούν σε σχολεία που καταρρέουν.

Η Coca Cola πρωτοπόρος και στα προγράμματα «εταιρικής υπευθυνότητας» όπως με περισσό θράσος αποκαλούνται, την ίδια στιγμή που αφήνει στο δρόμο εκατοντάδες εργαζομένους μεταφέροντας τα εργοστάσιά της στη Βουλγαρία και όπου αλλού υπάρχουν μικρότερα μεροκάματα και καλύτερες συνθήκες εργασιακής γαλέρας, ξεκινάει αυτόν τον διαγωνισμό, ο οποίος διενεργείται, ω του θαύματος, βασικά στη Θεσσαλονίκη (κάποια στιγμή για ξεκάρφωμα ανακαινίζονται και δύο σχολεία στην Αθήνα) και αφορά πρωτίστως σχολεία των δυτικών φτωχότερων συνοικιών εκεί που ξεσπά και μαίνεται μέχρι και σήμερα ο ηρωικός αγώνας των απολυμένων εργατών της. Ένας αγώνας που με το σύνθημα «ούτε γουλιά κοκα κόλα» κατάφερε μέχρι τώρα ένα γερό πλήγμα στο προφίλ της πολυεθνικής, η οποία παρόλο που έχει επιστρατεύσει από τα κεντρικά της Ατλάντα μέχρι και την… ανεξάρτητη ελληνική δημοσιογραφία δεν μπόρεσε να ανακόψει την κάθετη πτώση των πωλήσεων της από το 90 στο 50 τοις εκατό!

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης και ο δήμαρχος της καρδιάς… της ιδιωτικής πρωτοβουλίας συνεργάζεται με ενθουσιασμό στο πρόγραμμα αφού έτσι απαλλάσσεται από το βάρος και την ευθύνη της συντήρησης των σχολικών κτηρίων που τώρα τελευταία έχουν αποκτήσει την κακή συνήθεια να πέφτουν στα κεφάλια των μαθητών.

Ταυτόχρονα με όλο αυτό το πραγματικό ριάλιτι σόου που εξωραΐζει το προφίλ της πολυεθνικής, της εξασφαλίζει τζάμπα πλατιά διαφήμιση και της δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσει νέο, φρέσκο αγοραστικό κοινό από τις … χαραμάδες μιας και η πώλησή της απαγορεύεται στα σχολεία, προλειαίνεται το έδαφος για την υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών σχεδίων που θέλουν το σχολείο να χρηματοδοτείται από την …κοινωνία, σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή να ζητιανεύουν γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί για να καλύψουν τα έξοδα λειτουργίας του σχολείου. Όπως… Αμερική δηλαδή, όπου η κρατική χρηματοδότηση δίνεται στα σχολεία μόνο υπό όρους και φυσικά ύστερα από σκληρές αξιολογητικές διαδικασίες.

Την ίδια στιγμή οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, όπως και οι περισσότερες παρατάξεις, ακόμα και αυτές της Αριστεράς «μας», είναι πολύ απασχολημένες με την αλλαγή του τρόπου εκλογής Διευθυντών και το «πλήγμα στις δημοκρατικές διαδικασίες και τον… εργατικό έλεγχο» που αυτή επέφερε για να ασχοληθούν με την οργάνωση και τη στήριξη ενός εκπαιδευτικού κινήματος που θα διεκδικήσει κοντά στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με μισθούς αξιοπρέπειας για όλους τους εκπαιδευτικούς και αξιοπρεπή σχολική στέγη.

Καθώς το κίνημα οπισθοχωρεί και το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς στρέφεται προς τον κυβερνητισμό αδυνατώντας να εμπιστευτεί τις δυνάμεις, τις δυνατότητες και τη διάθεση του κόσμου να αγωνιστεί, ανοίγει όλο και περισσότερο ο δρόμος στο σύστημα να εξαπολύσει όλο του το ιδεολογικό και όχι μόνο οπλοστάσιο με στόχο την υλική εξαθλίωση και την οργανωτική και ιδεολογική αποσάθρωση των εργαζομένων και του λαού.

Αυτό που κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να γίνει είναι να παρθούν αποφάσεις από σωματεία και συλλόγους γονέων καταγγελίας αυτού του ανθρωποφαγικού σόου και να αποσυρθούν οι υποψηφιότητες.

Εμείς θα συνεχίσουμε να επιμένουμε και να επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους την ανάγκη οργάνωσης αγώνων αντίστασης και διεκδίκησης. Την ανάγκη να ζωντανέψουν ξανά τα σωματεία, να ενισχυθεί η συλλογικότητα, την ανάγκη να αναγνωρίσουμε τη δύναμη μας.

Έτσι μόνον όλος αυτός ο κόσμος, οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί που απλώνουν, μη έχοντας άλλη διέξοδο, το χέρι τους στην υποκριτική φιλανθρωπία του συστήματος θα υψώσουν τη γροθιά τους διεκδικώντας αυτό που τους ανήκει.

 agkinekp.blogspot.gr Ιούλης '17