Οι καθαρίστριες της ΟΣΥ συνεχίζουν τον αγώνα τους !

Οι καθαρίστριες της ΟΣΥ συνεχίζουν τον αγώνα τους.

Οι καθαρίστριες της ΟΣΥ σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις τους τη Παρασκευή 20 Μάη μετά από τις διαβεβαιώσεις που πήραν ότι η εργολαβική εταιρεία παραχωρεί τα αντίτιμο που παίρνει για τις "υπηρεσίες" της στη διοίκηση της ΟΣΥ ώστε να πληρωθούν μέσω αυτής. Μια βδομάδα μετά δεν πήραν τίποτα. Αυτό τις οδήγησε στο να κηρύξουν τη συνέχιση του αγώνα τους, με επίσχεση εργασίας πλέον, από χθες Παρασκευή 27 Μάη. 

Σε χθεσινή συνάντηση των καθαριστριών από τα αμαξοστάσια του Ελληνικού, του Βοτανικού, της Ανθούσας και των Άνω Λιοσίων και αλληλέγγυων με τη διοίκηση της ΟΣΥ, συγκεκριμένα με τη κυρία Ζωή Γεωργίου προέδρου της ΟΣΥ, έγινε κατανοητό ότι η δήθεν παραχώρηση του εργολαβικού αντίτιμου προς την ΟΣΥ είναι νομικά ανίσχυρη με βάση το νομικό πλαίσιο που θωρακίζει τις εργολαβικές εταιρείες, οπότε θα χρειαζόταν νέα συμφωνία, και με βάση το ότι τα χρήματα που αντιστοιχούν σε αυτό το αντίτιμο είναι υποθηκευμένα στη τράπεζα Πειραιώς, απ' όπου η εταιρία πήρε δάνειο, οπότε θα χρειαζόταν και η σύμφωνη γνώμη της τράπεζας. 

Γεγονότα που προφανώς εργολάβος και διοίκηση της ΟΣΥ γνώριζαν αλλά απέκρυψαν στο όνομα του να πείσουν τις καθαρίστριες να σταματήσουν την απεργία τους.

Μετά από αυτό τον εμπαιγμό οι καθαρίστριες συνεχίζουν τον αγώνα τους μέχρι να πάρουν αυτά που τους χρωστάει η Λινκ Απ. 

Ακολουθεί άρθρο της Προλεταριακής Σημαίας που κυκλοφορεί από σήμερα και το οποίο γράφτηκε μια μέρα πριν από αυτές τις εξελίξεις.

Καθαρίστριες στα λεωφορεία της ΟΣΥ:

Ένας... «μικρός» αγώνας, με μεγάλη σημασία

Την αναστολή της πολυήμερης απεργίας τους αποφάσισαν οι καθαρίστριες των λεωφορείων της ΟΣΥ (Οδικές Συγκοινωνίες ΑΕ), την Παρασκευή 20/5, μετά από γραπτή δήλωση της εργολαβικής Λινκ Απ ότι εκχωρεί στην ΟΣΥ το «εργολαβικό αντάλλαγμα» των 280.000 ευρώ (πλην κρατήσεων για δημόσιο και ΙΚΑ) το οποίο θα πληρωνόταν από την ΟΣΥ για Μάρτη και Απρίλη, προκειμένου να εξοφληθούν τα χρωστούμενα προς τις εργαζόμενες. 

Βέβαια, το πόσα είναι τα χρωστούμενα παραμένει «θολό σημείο», αφού τα ποσά που έχει καταγράψει ο εργολάβος στην κατάσταση που κατέθεσε στην ΟΣΥ είναι πολύ λιγότερα από τα πραγματικά χρέη, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται ο έλεγχος από κλιμάκιο της κεντρικής υπηρεσίας της Επιθεώρησης Εργασίας.

 Για να γίνει καθαρό το πώς οδηγήθηκαν στην αναστολή οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες, έχει σημασία μια αναδρομή στις φάσεις αυτού του φαινομενικά «μικρού» -με βάση τον αριθμό των εργατριών που συμμετέχουν (λίγο περισσότερες από 50)- αγώνα, ο οποίος όμως αναμετρήθηκε με «θεούς και δαίμονες»: από το μεσαιωνικό καθεστώς αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας και την κάλυψη από τη διοίκηση της ΟΣΥ στον εργολάβο, μέχρι το γενικό αρνητικό συσχετισμό, την άρνηση στήριξης από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου και την αδιαφορία σχεδόν του συνόλου των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Η πρώτη φάση αυτού του αγώνα ξεκίνησε με την πολυήμερη κινητοποίηση των καθαριστριών στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού στα τέλη Γενάρη και έκλεισε με την καταβολή μέρους των τότε χρωστούμενων σε όλες τις εργαζόμενες, αν και με διαφορετικές «ταχύτητες» σε κάθε αμαξοστάσιο. Έφερε στην επιφάνεια τη μαύρη εργασιακή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν και συνοδεύτηκε από μια σειρά καταγγελίες στα κατά τόπους γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας, χωρίς όμως αποτέλεσμα, εξαιτίας της στάσης των επιθεωρητών και της αξιοποίησης της απεργίας των δικηγόρων ως άλλοθι για απανωτές αναβολές.

Παράλληλα, έγιναν προσπάθειες συνεννόησης και με τα υπόλοιπα αμαξοστάσια (7 στο σύνολο). Οι προσπάθειες αυτές οδήγησαν σε 48ωρη απεργία με την κάλυψη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας στις 25-26/4, με καθολική συμμετοχή των καθαριστριών της νυχτερινής βάρδιας, που αποτελούν το κύριο σώμα σε Ελληνικό, Άνω Λιόσια, Βοτανικό και Ανθούσα. Αυτή η δεύτερη διευρυμένη φάση ολοκληρώθηκε με πορεία στις 27/4, μαζί με αλληλέγγυους, στα γραφεία του εργολάβου στο κέντρο της Αθήνας.

Παρά τις κινητοποιήσεις, ο εργολάβος και η διοίκηση της ΟΣΥ δεν ικανοποίησαν κανένα από τα αιτήματα. Γι’ αυτό οι καθαρίστριες μπήκαν στην τρίτη φάση του αγώνα τους μετά το Πάσχα και τις τριήμερες κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, με νέα απεργία, πάλι με την κάλυψη του ΕΚΑ. Ξεκινώντας από τις 9/5 και συνεχίζοντας ως τις 18/5, η απεργία τους απέκτησε άλλη βαρύτητα. Με περιφρούρηση κάθε βράδυ και στα 4 αμαξοστάσια, οι καθαρίστριες έδειξαν ότι είναι αποφασισμένες να παλέψουν για να κερδίσουν το δικαίωμά τους στη δουλειά με αξιοπρεπείς όρους.

 Επιτυχία του αγώνα τους αποτέλεσε το ότι η αγωγή που κατέθεσε ο εργολάβος για να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία τους (με την άδεια του δικηγορικού συλλόγου παρά την απεργία των δικηγόρων!) έπεσε στο κενό. Κατά την εκδίκαση, την Παρασκευή 13/5, η αίθουσα του δικαστηρίου γέμισε ασφυκτικά από τις καθαρίστριες και τους αλληλέγγυους, οδηγώντας σε απόρριψη των αιτιάσεων του εργοδότη.

 Το θετικό κλίμα εξέφρασαν την επομένη και στην εκδήλωση αλληλεγγύης που διοργάνωσε η Ταξική Πορεία στο βιβλιοπωλείο-καφέ «Εκτός των Τειχών», σε συνέχεια της καθημερινής παρουσίας της στις περιφρουρήσεις. Η πλούσια συζήτηση που έγινε έδωσε κουράγιο στις καθαρίστριες αλλά και ανέδειξε τις δυσκολίες που χρειάστηκε να ξεπεράσουν οι εργάτριες για να μπορέσουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Οι εξελίξεις της επόμενης βδομάδας ήταν ακόμα πιο πυκνές. Από τη Δευτέρα εμφανίστηκαν «ρεπορτάζ» σε μεγάλα ΜΜΕ που, παρά την υποκριτική «κατακραυγή» προς τον εργολάβο, εστίαζαν στην έλλειψη καθαριότητας των λεωφορείων, πιέζοντας για λήξη της απεργίας. Η διοίκηση της ΟΣΥ αλλά και ο Σπίρτζης, ως αρμόδιος υπουργός, αναγκάστηκαν να αναφερθούν στο ζήτημα, κρατώντας όμως μια στάση «Πόντιου Πιλάτου» και τονίζοντας την ανάγκη να καθαριστούν τα λεωφορεία. Παράλληλα, έγιναν κάποιες νέες προσπάθειες απεργοσπασίας (πχ. Άνω Λιόσια) που όμως απαντήθηκαν. Τη «λύση» (για την εργοδοσία) προσπάθησε να δώσει η συνδικαλιστική ηγεσία του ΕΚΑ. 

Παρά την ως τότε κάλυψη της απεργίας, αρνήθηκε την ανανέωσή της, οδηγώντας τις αγωνιζόμενες σε συγκέντρωση στα γραφεία του ΕΚΑ το πρωί της Τετάρτης 18/5. Εκεί ανακάλυψαν ότι το νομικό τμήμα του εργολάβου είχε καταθέσει συμβιβαστική πρόταση στο ΕΚΑ (!) το προηγούμενο βράδυ, με προϋπόθεση την άμεση λήξη της απεργίας. Η διοίκηση του ΕΚΑ απέφευγε να συναντήσει τις συγκεντρωμένες ακόμα και κλειδώνοντας πόρτες, ενώ ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ τις εγκάλεσε ως «παρασυρόμενες» και έθεσε ως προϋπόθεση στήριξης του αιτήματός τους για συνέχιση της απεργίας την εγγραφή τους στο σχετικό κλαδικό σωματείο που ελέγχει το ΠΑΜΕ!

 Μόνο ύστερα από την έντονη πίεση καθαριστριών και αλληλέγγυων δέχτηκε ο πρόεδρος του ΕΚΑ να εμφανιστεί, οπότε και τοποθετήθηκε σχετικά με τους «κινδύνους από τη συνέχιση της απεργίας», ουσιαστικά υπερασπιζόμενος τη Λινκ Απ. Η αποφασιστική απάντηση των εργατριών και οι στοχευμένες παρεμβάσεις συναγωνιστών τελικά τον ανάγκασαν να δεχτεί τη συνέχιση της απεργίας με νέα 48ωρη. Κλήθηκε η κεντρική υπηρεσία της Επιθεώρησης Εργασίας για να μελετήσει τις καταστάσεις με τις οποίες συνόδευσε ο εργολάβος την πρότασή του προς το ΕΚΑ, στις οποίες έγινε καθαρό ότι οι αμοιβές των καθαριστριών (και οι καθυστερούμενες) ήταν κάτω ακόμα και από την κατώτατη αμοιβή! Η ειδική επιθεωρήτρια όρισε νέα συνάντηση στα γραφεία του εργολάβου, την Παρασκευή 20/5, για τον λεπτομερή υπολογισμό των χρωστούμενων.

Τελικά, την Παρασκευή 20/5 ο εργολάβος κατέθεσε παρόμοια πρόταση με αυτή που είχε κάνει και δυο μέρες νωρίτερα για εκχώρηση του «εργολαβικού ανταλλάγματος» στην ΟΣΥ, αναγνωρίζοντας όμως ότι η αμοιβή των καθαριστριών θα είναι σύμφωνη με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (δηλαδή της τάξης των 650 ευρώ και όχι 450 που τους έδινε). Αυτή τη φορά, η συνάντηση στα γραφεία του ΕΚΑ πραγματοποιήθηκε χωρίς κάποια συγκέντρωση συμπαράστασης, γεγονός που, όπως φαίνεται, έδωσε την ευκαιρία να ενταθούν οι πιέσεις και οι απειλές ότι ο εργολάβος θα κηρυχτεί έκπτωτος και ότι οι καθαρίστριες θα χάσουν και τα δεδουλευμένα και τη δουλειά τους. Με βάση και αυτήν την πίεση, δέχτηκαν να σταματήσουν προσωρινά την απεργία τους, ξεκαθαρίζοντας, όμως, ότι, αν δεν πληρωθούν, θα συνεχίσουν τον αγώνα τους. 

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (σχεδόν μια βδομάδα μετά τη συμφωνία), ούτε κάποια πληρωμή έχει γίνει ούτε ο έλεγχος της Επιθεώρησης Εργασίας έχει καταλήξει, ούτε ο εργολάβος έχει δεσμευτεί στην επαναπρόσληψη της καθαρίστριας από το αμαξοστάσιο του Πειραιά που απολύθηκε εκδικητικά. Αντίθετα, η διοίκηση της ΟΣΥ εμφανίζει διάφορα προσχήματα για να καθυστερήσει, ενώ διαρρέουν φήμες ότι ο εργολάβος θα κηρύξει πτώχευση. Αυτό οδήγησε τις καθαρίστριες στο να καλέσουν σε νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 27 Μάη το πρωί, έξω από τα γραφεία της ΟΣΥ στο Ρέντη.

Ο πολύμηνος αγώνας των καθαριστριών των αστικών λεωφορείων της Αθήνας, που είναι στη μεγάλη πλειοψηφία τους μετανάστριες, από διαφορετικές μάλιστα χώρες, έχει καταγράψει μια σειρά από επιτυχίες. Πρώτα απ’ όλα, απέδειξε στην πράξη ότι οι εργαζόμενοι, ακόμα και κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι και να παλέψουν για τα κοινά τους συμφέροντα. Μέσα στη διαδικασία του αγώνα μπορούν να σφυρηλατήσουν τη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη τους και να στηριχτούν ο ένας στον άλλο για να προχωρήσουν στον κοινό στόχο, διευρύνοντας το μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία.

 Ο αγώνας αυτός ανέδειξε και τη δυνατότητα και τη σημασία που έχει η στήριξη από άλλους εργαζόμενους, από συλλογικότητες και συνδικαλιστικές δυνάμεις, καθώς και την αξία που έχει αυτή η στήριξη να είναι όσο το δυνατό πιο πλατιά και μαζική, στη βάση του στόχου της δικαίωσης των αγωνιζόμενων. Ως πρώτη νίκη καταγράφηκε η αρχική υποχώρηση του εργολάβου και η πληρωμή έστω μέρους, απόλυτα όμως αναγκαίου, των δεδουλευμένων.

 Ως επιπλέον νίκη καταγράφεται η απόρριψη της αγωγής της εργοδοσίας, σε μια περίοδο που οι δικαστικές αποφάσεις ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία, τη διεκδίκηση και τη συνδικαλιστική δράση είναι ο συντριπτικός κανόνας. Σημαντική επιτυχία είναι η ανάδειξη του εργασιακού μεσαίωνα από εργάτριες που ως τώρα αντιμετωπίζονταν από όλες τις μεριές σχεδόν σαν να μην υπάρχουν, όπως και το στρίμωγμα όχι μόνο του εργολάβου αλλά και της διοίκησης της ΟΣΥ και της κυβέρνησης, που αναγκάστηκε να αποκαλύψει τα βαθιά αντιλαϊκά και αντεργατικά χαρακτηριστικά της.

Από την άλλη, ο αγώνας αυτός ανέδειξε και μια σειρά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι όταν αποφασίζουν να κινητοποιηθούν:

Πρώτον, η αρνητική στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας που καλλιεργεί την ηττοπάθεια για να καλύψει τη δική της υποταγή, ενώ «στηρίζει» μόνο στο βαθμό που αναγκάζεται από την πίεση των ίδιων των εργαζόμενων και πάντα ψάχνοντας τον τρόπο να απεμπλακεί, προς όφελος της εργοδοσίας.

Δεύτερον, η πρακτική της διάσπασης των εργαζόμενων ακόμα και μέσα στον ίδιο χώρο, με εργαλείο τις εργολαβίες και με την ανοχή εδώ και χρόνια των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ειδικά σε μαζικούς χώρους του Δημοσίου. Είναι χαρακτηριστική η απουσία έστω και μιας απόφασης ηθικής στήριξης των καθαριστριών από τα μαζικά σωματεία των οδηγών, των τεχνικών και των υπόλοιπων εργαζόμενων στα λεωφορεία, όπως και το γεγονός ότι η απεργία των καθαριστριών έκλεισε ακριβώς την προηγούμενη μέρα από τη 48ωρη απεργία των οδηγών ενάντια στο πολυνομοσχέδιο.

Σημαντικό εμπόδιο στη μαζικοποίηση της αλληλεγγύης, στο δυνάμωμα του αγώνα και στην όσμωση μεταξύ των εργαζόμενων είναι και η στάση δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα, όπως το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που παρά την καθόλου αμελητέα παρουσία τους στο χώρο, δεν στήριξαν καθόλου, βάζοντας διάφορους όρους και προϋποθέσεις και αδιαφορώντας τελικά για την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης.

Με ιδιαίτερο τρόπο αναδείχτηκε και σε αυτόν τον αγώνα η σημασία της αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και τα «κενά» που καλούνται να καλύψουν -και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο και κάτω από πολύ πιεστικές συνθήκες- οι εργαζόμενοι που αποφασίζουν να παλέψουν. Η έλλειψη σωματείου, που αρχικά «κόλλησε» στα διαδικαστικά λόγω της απεργίας των δικηγόρων, αλλά δεν έχει προχωρήσει όπως θα μπορούσε από την προηγούμενη βδομάδα, προσθέτει δυσκολίες στις καθαρίστριες, καθώς τις αναγκάζει να εξαρτώνται από τις διαθέσεις της ηγεσίας του ΕΚΑ.

 Επιπλέον, παρά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, δεν έχει γίνει κατορθωτή η ουσιαστική συνεύρεση μεταξύ των ίδιων των καθαριστριών ώστε να γνωριστούν, να συζητήσουν τα προβλήματα, να ανταλλάξουν ιδέες, να αντλήσουν δύναμη η μία από την άλλη και συνολικά να αποφασίζουν με ένα μόνιμο και τακτικό τρόπο για τη δράση και την κατεύθυνσή τους. Έλειψε, δηλαδή, η συλλογική συζήτηση και η συναπόφαση, αυτά που θα στεριώσουν ακόμη περισσότερο τη διάθεση των καθαριστριών να συνεχίσουν την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Η Ταξική Πορεία, με την καθημερινή παρέμβασή της, προσπάθησε, από τη μια, να αναδείξει και να στηρίξει τον αγώνα αυτό, εκτιμώντας ότι η έκβασή του έχει γενική σημασία, ειδικά σε μια παρατεταμένη περίοδο κινηματικής υποχώρησης. Από την άλλη, προσπάθησε -και συνεχίζει να προσπαθεί- να βοηθήσει στο ξεπέρασμα όλων αυτών των εμποδίων που έχουν εμφανιστεί, ακριβώς γιατί τα ίδια βασικά προβλήματα αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων στη χώρα, ακόμα και πριν ξεκινήσει μια κινητοποίηση. Είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση να μην κυριαρχήσει η αναμονή και η αίσθηση ότι «ως εδώ μπορούν», η ηττοπάθεια. Τέτοιες είναι οι ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις που θέλουν να υπηρετήσουν την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα.