Γιατί η Γαλλία είναι ένα καζάνι που βράζει;

Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στο Παρίσι, αλλά και σε άλλες γαλλικές πόλεις, κατά τη διάρκεια πανεθνικής κινητοποίησης ενάντια στη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Βαλς στα εργασιακά.

Στη δυτική πόλη Μπορντό, περίπου 100 άνθρωποι επιτέθηκαν σε αστυνομικό τμήμα, πετώντας αντικείμενα και προκαλώντας φθορές σε περιπολικό όχημα.

Στο Παρίσι χθες, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν και στο περιθώριο μιας μεγάλης διαδήλωσης που οργανώθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα διαδηλωτές έσπασαν βιτρίνες καταστημάτων και προκάλεσαν φθορές σε οχήματα.

Ο ηγέτης της γαλλικής συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας CGT έχει σκληρύνει τις τελευταίες ημέρες τη στάση του καλώντας σε «γενίκευση της απεργίας».

Γαλλία: Απεργίες και στους πυρηνικούς σταθμούς

Η τροφοδοσία σε πετρέλαιο αναμένεται να γίνει ακόμη πιο δύσκολη σήμερα, με την απεργία στο «περισσότερα λιμάνια», σύμφωνα με τη CGT. Απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται τις τελευταίες ημέρες στα λιμάνια του Σεντ Ναζέρ, του Λοριάν και της Μπρεστ, ενώ παράλληλα η CGT επιδιώκει να επεκτείνει την απεργία και σε έναν άλλο στρατηγικό πόλο: τους πυρηνικούς σταθμούς.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις προκαλούν προβλήματα και στις μεταφορές. Η δημόσια επιχείρηση σιδηροδρόμων SNCF περνά από χθες το πέμπτο απεργιακό επεισόδιο από τον Μάρτιο. Στις αεροπορικές μεταφορές, η Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας συνέστησε στις αεροπορικές εταιρείες να περιορίσουν κατά 15% τις πτήσεις τους από και προς το αεροδρόμιο του Ορλί.

Προκειμένου να αποφευχθεί μια γενική παράλυση στη χώρα δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη του Euro 2016, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς έκανε λόγο σήμερα για την πιθανότητα "τροποποιήσεων" ή "βελτιώσεων" στο κείμενο του νόμου. Ταυτόχρονα ωστόσο, επανέλαβε ότι αποκλείει το ενδεχόμενο να αποσύρει αυτή τη μεταρρύθμιση που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες της θητείας του προέδρου Φρανσουά Ολάντ.

Ο Βαλς απέκλεισε επίσης το ενδεχόμενο αναθεώρησης του άρθρου 2, του πιο αμφιλεγόμενου άρθρου του νόμου, όπως είχε προτείνει ο υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν μιλώντας νωρίτερα στον τηλεοπτικό σταθμό LCP. Το συγκεκριμένο άρθρο επιτρέπει στις εταιρείες να μην τηρούν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας εάν υιοθετούν επιχειρησιακές συμφωνίες για το ύψος του μισθού και τις συνθήκες απασχόλησης με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των εργαζομένων. "Δεν θα αγγίξουμε το άρθρο 2", τόνισε ο Βαλς, χωρίς όμως να διαλύσει την αίσθηση της σύγχυσης στους κόλπους της κυβέρνησης, αφού αρνήθηκε να εξειδικεύσει τις αλλαγές που αποδέχεται ο ίδιος.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Ολόκληρη η Γαλλία αυτήν τη στιγμή είναι ένα καζάνι που βράζει. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις συνεχίζονται μετά το διήμερο απεργιών και διαδηλώσεων έως τις 19 Μάη που κήρυξαν την περασμένη Τρίτη επτά συνδικάτα.

Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν στο Παρίσι και σε δεκάδες πόλεις της χώρας, με την κοινωνία να έχει εξεγερθεί κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση των Ολάντ-Βαλς, προκειμένου να στηρίξει την ντόπια ολιγαρχία και μέσω αυτής την καπιταλιστική οικονομία.

Στο Παρίσι πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, μεγάλες πορείες με δεκάδες χιλιάδες άτομα, καθιστικές διαμαρτυρίες, «ολονυκτίες» έξω από το Κοινοβούλιο, καταλήψεις, που δέχθηκαν την αιματηρή επέμβαση της αστυνομίας, με εκατοντάδες συλλήψεις, δεκάδες τραυματίες από τους οποίους έναν πολύ σοβαρά. Η πλατεία Ντανφέρ-Ροσρό μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, με τους διαδηλωτές να συμπλέκονται με τις πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις. 

Θυμίζουμε πως την Παρασκευή 13 Μάη, επίσης και το κέντρο της πόλης Ρεν βρέθηκε εκτός ελέγχου καθώς είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης, ενώ η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη σε έκταση και αγριότητα καταστολή των τελευταίων χρόνων, με χημικά, ξυλοδαρμούς και εκατοντάδες συλλήψεις, σε μία προσπάθεια να αναχαιτίσει τις μαζικές, όσο και δυναμικές διαδηλώσεις, εκατοντάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας που βρίσκονται στους δρόμους των γαλλικών πόλεων. Την ίδια μέρα, διαδηλώσεις και σφοδρές συγκρούσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις, όπως στη Ναντ, Μασσαλία, Τουλούζη και Χάβρη.

 Την τελευταία φορά που η Γαλλία αντιμετώπισε τόσο εκτεταμένες διαδηλώσεις ήταν το 2011, ενάντια στο νόμο Σαρκοζί για την επιμήκυνση της εργασιακής ζωής. Απέναντι στις λαϊκές αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει σε όλη τη Γαλλία, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί εκτός της καταστολής, την εξαγορά κάποιων συνδικάτων, την απαγόρευση και τη φίμωση, με τα επίσημα ΜΜΕ είτε να σιωπούν, είτε να περιγράφουν άλλα αντ’ άλλων. Παράλληλα, παραβιάζοντας κάθε συνταγματική ελευθερία, η γαλλική αστυνομία, στέλνοντας ατομικές κλήσεις, απαγορεύει την κυκλοφορία και τις συγκεντρώσεις σε τμήματα του Παρισιού, από τις 11:00 το πρωί έως τις 20:00 το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο έκτο, έβδομο, δέκατο τέταρτο και δέκατο πέμπτο διαμέρισμα του Παρισιού και από τις 18:00 το απόγευμα έως τις 7:00 το πρωί της περασμένης Τετάρτης, στην περιοχή της πλατείας Δημοκρατίας (όπου συγκεντρώνονται οι πολίτες για την Ολονυκτία) ενόψει της προγραμματισμένης διαδήλωσης που οργάνωσαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, CGT, FO, FSU, UNEF, UNL, FIDL, καθώς και πλήθος συλλογικοτήτων ενάντια στην εργασιακή λαιμητόμο που επιχειρεί να προωθήσει η κυβέρνηση.

 Κραυγαλέα περίπτωση της κυβερνητικής αυθαιρεσίας η αποστολή ατομικής ειδοποίησης-απαγόρευσης καθόδου στη διαδήλωση της περασμένης Τρίτης, επί ποινή 15.000 €, σε γνωστό δημοσιογράφο-ακτιβιστή! Γίνεται κατανοητή η παράταση που δόθηκε από τον Ολάντ στο καθεστώς της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» με το στρατό σε επιφυλακή, καθώς, όπως αποδεικνύεται, περίμενε μεγάλη κοινωνική ένταση απέναντι στα αντιλαϊκά σχέδια της πολιτικής την οποία έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει.

***

Κάτω από την ασίγαστη κοινωνική αναταραχή, την προπερασμένη βδομάδα η κυβέρνηση των Ολάντ-Βαλς, με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου, παρακάμπτοντας τη Βουλή, κατέφυγε στο άρθρο 49 του Γαλλικού Συντάγματος, παράγραφος 3, και τη μέθοδο των προεδρικών διαταγμάτων προκειμένου να βάλει σε εφαρμογή τις νέες αντεργατικές ανατροπές (Νόμος «Ελ Κομρί»).

 Η προσφυγή στο αντιδραστικό αυτό άρθρο, για να αποφευχθεί η ψήφιση του Ν/σχ μέσα από το γαλλικό Κοινοβούλιο, δείχνει αφ’ ενός την τεράστια φθορά που έχει υποστεί η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς και αφ’ ετέρου τις αναδιατάξεις που συντελούνται μέσα στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, αφού δέχθηκε τη σφοδρή επίθεση και την πρόταση μομφής των κομμάτων της αντιπολίτευσης (LR-Ρεπουμπλικάνοι, UDI-Ένωση Δημοκρατών και Ανεξαρτήτων, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν (FN) και το Μέτωπο της Αριστεράς υποστήριξαν την πρόταση μομφής, χωρίς όμως να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία και επομένως απορρίφθηκε από την Εθνοσυνέλευση), κατά της κυβέρνησης του Μ.Βαλς για την εργασιακή μεταρρύθμιση, που επιχειρήθηκε να περάσει ακόμη και χωρίς ψηφοφορία από τη Βουλή! 

Παράλληλα, ισχυροί τριγμοί έχουν παρουσιαστεί στο στρατόπεδο των Σοσιαλιστών, καθώς με το Ν/σχ διαφωνούν 28 βουλευτές του κόμματος, οι οποίοι έχουν υπογράψει κείμενο στο οποίο εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους στην εργασιακή μεταρρύθμιση.

Σε μία Γαλλία που σαρώνεται ήδη από την οικονομική κρίση, με το δημοσιονομικό έλλειμμα να έχει φθάσει κοντά στο 6% του ΑΕΠ, με τη συνεχή μείωση των ρυθμών ανάπτυξης και με το δημόσιο χρέος της να έχει εκτιναχθεί στα 2 τρις €, οι αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της αστικής τάξης παίρνουν πλέον το χαρακτήρα πολεμικής, προσπαθώντας να συμπαρασύρουν στις οξύτατες διενέξεις τους και μεγάλα τμήματα του γαλλικού λαού. 

Ενός λαού που εξακολουθεί να δίνει δείγματα μεγάλων κινητοποιήσεων, όπως οι πρόσφατες απεργίες των σιδηροδρομικών, των οδηγών φορτηγών και τελευταία ενάντια στον αντεργατικό Νόμο. Αυτήν τη στιγμή, η κυβέρνηση έχει απέναντί της την πλειοψηφία του λαού, τα περισσότερα εργατικά συνδικάτα και τα κινήματα νεολαίας.

Το τεράστιο δημόσιο χρέος σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη καπιταλιστική κρίση, έσπρωξε την κυβέρνηση Βαλς να προχωρήσει σε αντιλαϊκές περικοπές δαπανών προκειμένου να εξοικονομηθούν 50 δις €. Δηλαδή, δραστικό περιορισμό δημόσιων δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία, τις δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τώρα, στράφηκε και στις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ενισχύσει την αστική τάξη της Γαλλίας, για να βγει από το τέλμα της ύφεσης. 

Η πολυσυζητημένη «Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ» (ΤΤΙΡ), που αποτελεί σοβαρό δέλεαρ για τη γαλλική ολιγαρχία, δεν υπογράφηκε προς το παρόν από τον Ολάντ, λόγω των σοβαρών κοινωνικών αναταραχών. Όλ’ αυτά, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την πολιτική ρευστότητα και τις διεργασίες που συντελούνται στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας και κυρίως ανάμεσα στα διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα τμήματα της αστικής τάξης. Σημειώνουμε, πως ένα μεγάλο τμήμα της εκφράζεται μέσα από το «Εθνικό Μέτωπο» της Μ.Λεπέν, ένα άλλο κομμάτι της στηρίζει το Ν.Σαρκοζί και το UMP, προκειμένου να ανασυγκροτηθεί ο χώρος της Δεξιάς ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017 (οι προεδρικές εκλογές του 2017 θα γίνουν στις 23 Απρίλη και στις 7 Μάη ο β' γύρος. 

Στις 11 και 18 Ιούνη της ίδιας χρονιάς θα γίνουν και οι βουλευτικές εκλογές), άλλο τμήμα της εμπιστεύεται το κεντροδεξιό LR-Ρεπουμπλικανικό του πρώην πρωθυπουργού Α.Ζιπέ, ενώ και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα εμφανίζονται διάφορες αποσχιστικές κινήσεις (Μ.Ομπρί, Ε.Μακρόν, κλπ.). Τόσο οι μεταρρυθμίσεις του Βαλς, δηλαδή της κυβέρνησης Ολάντ, όσο οι υποσχέσεις της Λεπέν, του Ζιπέ και του Σαρκοζί για ανάπτυξη και ανάκτηση του εθνικού γοήτρου της Γαλλίας, έχουν στον πυρήνα της πολιτικής τους το ξεθεμελίωμα των εργατολαϊκών κατακτήσεων.

***

«Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας», βαφτίζει η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς το αντεργατικό έκτρωμα, αναφερόμενη τάχα στη στήριξη των νέων. Ωστόσο, το κόστος των μέτρων που πλησιάζουν τα 500 εκατ. € (επίδομα για εξεύρεση πρώτης εργασίας, υποτροφίες, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όσους δεν στηρίζονται από τις οικογένειές τους, εγγυητικός φορέας για ενοικίαση κατοικίας κ.ά.), έρχεται να εξυπηρετήσει ουσιαστικά τους επιχειρηματίες και το γαλλικό μονοπωλιακό κεφάλαιο αυξάνοντας μεν τις θέσεις εργασίας των μαθητευόμενων στις γαλλικές επιχειρήσεις, καλύπτοντας όμως το μεγαλύτερο μέρος του με κρατικές επιδοτήσεις προς τους εργοδότες! Επιπλέον, ο Ε.Βαλς ανακοίνωσε «αύξηση» από τα 300 € στα 400 € στο μισθό-κοροϊδία των νεοεισερχόμενων στην εργασία, γεγονός όμως που δεν εξασφαλίζει ούτε τη μονιμότητα, ούτε τα εργασιακά δικαιώματα, ούτε τη συνταξιοδότηση των νέων. 

Εξάλλου και το μέτρο της υποχρεωτικής φορολόγησης (με αυξημένο ποσοστό φορολογίας) των Συμβάσεων ορισμένου χρόνου (δηλ. του 85% των σημερινών προσλήψεων), ώστε να ενθαρρυνθούν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου, δεν πρόκειται να αποδώσει, δεδομένων των εκατοντάδων μορφών ελαστικοποίησης που κυκλοφορούν στην αγορά εργασίας.

 Η βασική “καινοτομία” που διέπει το νομοσχέδιο, είναι ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα θεωρούνται πλέον ανώτερες των κλαδικών.

 Έτσι, η εργοδοσία θα μπορεί ευκολότερα να εκβιάζει τους εργαζόμενους στο επίπεδο της επιχείρησης, ενώ παράλληλα εξασθενεί η διαπραγματευτική δύναμη της εργατικής τάξης, αφού χάνεται η συλλογική διαπραγμάτευση στον κλάδο και αποδυναμώνονται τα σωματεία τα οποία στη Γαλλία είναι κλαδικά.

 Ας δούμε όμως τους βασικούς άξονες του Ν/σχ:

1. Ο Εργάσιμος χρόνος: Το κατοχυρωμένο εβδομαδιαίο 35ωρο γίνεται λάστιχο με το νέο Ν/σχ, αφού μπορεί να γίνει και 48ωρο ή και 60ωρο όταν το επιβάλλουν οι ανάγκες της παραγωγής σε κάθε επιχείρηση, αν έχει συμφωνηθεί από την επιχειρησιακή σύμβαση. Το ίδιο ισχύει και για το ημερήσιο 8ωρο που μπορεί να γίνει 10ωρο ή και 12ωρο. Υπερωρίες δεν υπάρχουν.

 Ο υπολογισμός, σύμφωνα με το νέο νόμο, θα γίνεται σε ετήσια βάση, με τρόπο τέτοιο ώστε ο εβδομαδιαίος μέσος όρος να βγαίνει γύρω στις 35 ώρες. Έτσι στην περίοδο παραγωγής θα υπάρχει απλήρωτη υπεραξία, ενώ παράλληλα καταργείται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, για τη φθορά της υγείας του εργαζόμενου και την ασφάλεια στην εργασία, όπως και για την απορρύθμιση της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής των εργαζομένων.

2. Ο μισθός εργασίας: Η επιχειρησιακή σύμβαση φέρνει από θέση ισχύος τον εργοδότη που καθορίζει και το μισθό εργασίας του εργαζόμενου, έξω και πέρα από κάθε έννοια κλαδικής σύμβασης.

3. Αποζημιώσεις: Αυτές καθορίζονται στο νέο Ν/σχ πως δεν θα ξεπερνούν τους 15 μισθούς, όσα χρόνια κι αν έχει δουλέψει ο εργαζόμενος. Με αυτό τον τρόπο και με ελάχιστο κόστος οι εργοδότες θα ανανεώνουν το «παλιό», με υψηλούς μισθούς, προσωπικό, με νέους φτηνούς εργαζόμενους ή και ανήλικους μαθητευόμενους.

4. Ανήλικοι μαθητευόμενοι: Πρόκειται για το νέο «σενάριο» της πάμφθηνης εργασίας με ανήλικο προσωπικό, χωρίς πλέον προστασία για το ωράριο ή τη νυχτερινή εργασία. Τώρα, ο εβδομαδιαίος χρόνος μπορεί να φθάσει τις 40 ώρες!

5. Γενικεύονται οι «συμβάσεις έργου»: Πρόκειται για την απώτατη κτηνωδία της καταστρατήγησης κάθε ωραρίου, από απλούς ή και μαθητευόμενους εργαζόμενους, με δουλειά μέρα-νύχτα, προκειμένου να ολοκληρωθεί το «έργο», 

Επιστροφή στη Βικτωριανή Αγγλία και στις κοινωνικές περιγραφές του Κάρολου Ντίκενς!

***

Στο μεταξύ, μορφή χιονοστιβάδας έχουν αποκτήσει οι «Νουί Ντεμπού (=Ολονυκτίες) στη Γαλλία, στις οποίες προσχωρούν όλο και περισσότερα στρώματα της γαλλικής κοινωνίας που πλήττονται από την πολιτική της κυβέρνησης Ολάντ-Βαλς.

 Παρά το γεγονός ότι η όξυνση της ταξικής πάλης γίνεται πάνω στο έδαφος της παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών, τυχοδιωκτικών επεμβάσεων της κυβέρνησης Ολάντ-Βαλς και συνδέεται με το αντεργατικό Ν/σχ που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις («Ελ Κομρί»), πρόσφατα παίρνει και τα χαρακτηριστικά μίας γενικευμένης καταγγελίας στο «σύστημα». 

Στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί, οι «Νουί Ντεμπού», -που δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με κανενός είδους οργάνωση, ωστόσο όμως κάνουν λόγο για την «ανάκτηση της κυριαρχίας της Γαλλίας»-, καθορίζουν τους στόχους τους ως εξής: «Σαν πρώτο στόχο έχουμε τη δημιουργία ενός χώρου σύγκλισης των αγώνων (…) για την ενίσχυση των δεσμών των πολυάριθμων κινημάτων, που στις τέσσερις γωνιές του κόσμου αντιστέκονται και αντιμάχονται τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη χρηματοπιστωτική δικτατορία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τους πολέμους και το μιλιταρισμό, την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας».

 Για την επιτυχία των στόχων επιστρατεύεται η «αλληλεγγύη», «η σκέψη», η «ανάκτηση του δημόσιου λόγου», η «συλλογική δράση», η «παγκόσμια εξέγερση», κ.α. Όλ’ αυτά βεβαίως παραπέμπουν στις πολύχρωμες κινητοποιήσεις του Σιάτλ, του Κιότο και της Ρώμης στις δεκαετίες του ’90, που μπόρεσαν, με σχετική ευκολία, να απονευρώσουν και να ενσωματώσουν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις. 

Όταν ένα ποτάμι λαϊκής οργής και αγανάκτησης, μετατρέπεται σε δεκάδες μικρά ρυάκια, το ταξικό του φορτίο διασπάται, εκφυλίζεται, αποπροσανατολίζεται, χάνεται, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εκείνη ακριβώς την τάξη, στην οποία εναντιώθηκε.

https://www.alfavita.gr/arthron/gallia-nees-sfodres-sygkroyseis-stoys-dromoys-metaxy-apergon-diadiloton-kai-astynomias