Τι γίνεται όταν η τέχνη ξεπερνά τα όρια της «δημοκρατίας»;

Τι γίνεται όταν η τέχνη ξεπερνά τα όρια της «δημοκρατίας»;

Πήξαμε και φέτος στους υμνητές της δημοκρατίας. Με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση, όλοι οι παράγοντες του συστήματος -στη χώρα μας αλλά και διεθνώς- βάλθηκαν να μας υπενθυμίσουν και να μας πείσουν για την δημοκρατικότητα που διέπει το σύστημα σήμερα (σε αντιπαράθεση πάντα με τον κομμουνισμό). Μας μίλησαν για την ελευθερία έκφρασης, για την ελευθερία του ατόμου, για τον πολιτικό πλουραρισμό, που, σε αντίθεση με τον μονοκομματικό σοσιαλισμό, αφήνει όλες τις απόψεις και αντιλήψεις να «ανθίζουν». «Η ελευθερία τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου» και άλλες τέτοιες μπαρούφες.

Δεν τους έφτανε, όμως, μόνο η προπαγάνδα για την «εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων» της «σταλινικής ηγεσίας». Μας είπαν και για τη «φίμωση» που βίωσαν οι τέχνες την περίοδο του σοσιαλισμού. Και σε αυτό το σημείο πραγματικά «οργίστηκαν», ειδικά οι άνθρωποι της «διανόησης και των γραμμάτων». Για τις διώξεις των καλλιτεχνών που αντιπαρατίθενται με το καθεστώς. Και σε «αντιπαράθεση» με όλα αυτά, μας παρουσίαζαν την δική τους «δημοκρατία», ειδικά εκείνη που αναπτύχθηκε στον λεγόμενο δυτικό κόσμο. Γι' αυτό και εμείς θα μιλήσουμε για τη δημοκρατία που αντιμετωπίζει σήμερα ένας καλλιτέχνης στη δημοκρατική πολιτισμένη Ευρώπη.

Ο PabloHasel είναι ένας Καταλανός ράπερ, ο οποίος έγινε γνωστός, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια,γιατί μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του κριτικάρει και καταδικάζει το ισπανικό κράτος, τον βασιλιά αλλά και την αστυνομική τρομοκρατία. Είναι γνωστός γιατί σε όλες του τις καλλιτεχνικές δουλειές δεν διστάζει να σταθεί στο πλευρό των καταπιεσμένων. Είναι γνωστός γιατί, κόντρα στο γενικότερα κλίμα υποταγής της τέχνης στην κυρίαρχη αντίληψη, δεν διστάζει να υπερασπιστεί τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τα επιτεύγματά της, και να δηλώνει περήφανα κομμουνιστής. Είναι γνωστός γιατί μιλάει για τις συνθήκες κράτησης των πολιτικών κρατουμένων. Γιατί εναντιώνεται στις φασιστικές επιθέσεις. Ο Pablo Hasel είναι λοιπόν ένα χαρακτηριστικό δείγμα στρατευμένου καλλιτέχνη ενάντια στο καθεστώς του ισπανικού κράτους. Και για αυτό διώκεται!

Την 1η Φλεβάρη ο Pablo Hasel βρέθηκε αντιμέτωπος με τα ισπανικά δικαστήρια. Τον κατηγόρησαν για «διασπορά μίσους», «προσβολή του στέμματος» και «εξύμνηση της τρομοκρατίας». Όλα αυτά ορμώμενοι από το περιεχόμενο των στίχων των τραγουδιών του και των tweets του στον προσωπικό του λογαριασμό. Με αυτό το κατηγορητήριο καταδικάστηκε του σε 2 χρόνια φυλάκισης συν την καταβολή χρηματικού προστίμου της τάξης των 20.000 ευρώ, που αν δεν καταβληθεί θα αυξήσει την ποινή σε 5 χρόνια. Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν είναι διασπορά μίσους να καταγγέλλεις φασιστικές δηλώσεις, και ότι σίγουρα οι απόψεις του για το τι είναι τρομοκρατία δεν μπορούν να ταυτιστούν με αυτές του ισπανικού κράτους. Για τον Hasel, τρομοκρατία είναι η πολιτική της κυβέρνησης, που καταργεί το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, χτυπά το δικαίωμα του λαού στη δουλειά, συντηρεί και διαιωνίζει άθλιες συνθήκες κράτησης για τους πολιτικούς κρατούμενους. Γι' αυτό και άλλωστε ακόμα και κατά τη διάρκεια της δίκης δήλωσε (με πλήρη συναίσθηση των συνεπειών) ότι δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα. Ότι τις αλήθειες τις οποίες είπε, δεν θα σταματήσει να τις λέει.

Είναι γεγονός ότι δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Pablo Hasel αντιμετωπίζει τα ισπανικά δικαστήρια.Το 2011 ο Pablo Hasel συλλαμβάνεται, γιατί μέσα από τους στίχους του τραγουδιού του «Democraciasuputamadre» δηλώνει την αλληλεγγύη του σε πολιτικούς κρατούμενους. Η ισπανική αστυνομία εισβάλλει στο σπίτι του κατάσχοντας κείμενα, δίσκους και βιβλία. Η αντίδραση και η στήριξη κόσμου προς τον Καταλανό είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να αφεθεί ελεύθερος έστω και με περιοριστικούς όρους. Τρία χρόνια αργότερα, στη 1 Απριλίου 2014 το ανώτατο δικαστήριο τον καταδικάζει σε 2 χρόνια φυλάκισης. Αιτία για άλλη μια φορά είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών του. Τον κατηγορούν για βίαιη προπαγάνδα και ρητορική μίσους. Φέτος, την 1 Φλεβάρη ο Pablo Hasel βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με τα ισπανικά δικαστήρια, με ενδεχόμενο φυλάκισης ως και 12 χρόνια. Οι κατηγορίες είναι ότι κριτικάρει τη μοναρχία και την κρατική καταστολή. Ιδιαίτερα όμως για την αλληλεγγύη του στους πολιτικούς κρατούμενους, και ειδικά για την περίπτωση της κομμουνίστριας Isabel Aparicio, που το 2014 πέθανε μέσα στις φυλακές, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας και μηδενικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κατά τη διάρκεια της κράτησής της.

Οι διώξεις ενάντια στον Hasel έγιναν η αφορμή για να ανοίξει μια ολόκληρη επιχείρηση από το ισπανικό κράτος καταστολής και φίμωσης και άλλων καλλιτεχνών με ανάλογη στάση. Ο Hasel παράλληλα καταγγέλλει ότι δεν αντιμετωπίζει μόνο τον «σκόπελο» της «δικαιοσύνης». Καταγγέλλει ότι δυσκολεύεται να βρει δουλειά γιατί η αστυνομία τον κυνηγάει και του απαγορεύει να δώσει συναυλίες. Ότι απειλούν όποιο μαγαζί τον καλεί και θέλει να τον πληρώσει. Αυτή η στάση δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για το ισπανικό κράτος. Γιατί είναι ένα κράτος που έχει δείξει τον καταπιεστικό χαρακτήρα του πρώτα και κύρια σε όλες τις λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Είναι ένα κράτος ανοιχτά εχθρικό απέναντι στον λαό του και την εργατική τάξη. Γι' αυτό και επιδιώκει να καταπνίξει οποιαδήποτε φωνή που στρέφεται ενάντιά του.

Ξέρουμε ότι αυτόν το αέρα δεν τον «πήρε» η ισπανική αστική τάξη από μόνη της. Την ευνοεί το συνολικότερο κλίμα αντικομουνισμού και φαστικοποίησης που επικρατεί σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο. Την ευνοεί το αντικομουνιστικό μνημόνιο της ΕΕ, η δίκη των Τούρκων κομμουνιστών της ΑΤΙΚ στη Γερμανία. Αλλά πάνω από όλα, την ευνοούν η οπισθοχώρηση του επαναστατικού κινήματος και η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο. Γι' αυτό και το σύστημα δείχνει την πραγματική του δημοκρατία, την πραγματική του ελευθερία έκφρασης. Εκείνη δηλαδή που αποδέχεται μόνο την άποψη που διαιωνίζει την κυριαρχία της αστικής τάξης πάνω στις υπόλοιπες.

Η αλληλεγγύη μας στον Pablo Hasel είναι δεδομένη. Και σε άλλες χώρες της Ευρώπης γίνεται προσπάθεια κόσμου να εκφράσει την αλληλεγγύη του. Στην Ισπανία γίνονται προσπάθειες κινητοποιήσεων με αίτημα την απελευθέρωσή του. Ο ίδιος δηλώνει ότι το πιθανότερο είναι να καταδικαστεί. Εμείς πάλι, κόντρα στο σύστημα που οπλίζεται απέναντι στον «εχθρό-λαό», πρέπει να υπερασπιστούμε τις αριστερές και κομμουνιστικές ιδέες. Να μην τις αφήσουμε να ποινικοποιηθούν.

για περισσότερη ενημέρωση γύρω από τη δίκη του Hasel: https://stirixipablohasel.blogspot.gr/

Δ.Χ.