SURVIVOR: Η πείνα σου η χόρτασή μου

SURVIVOR: Η πείνα σου η χόρτασή μου

SURVIVOR ή αλλιώς, ελληνιστί, ο ΕΠΙΖΩΝ. Ποιος επιζεί; Αυτός που θα βγάλει όλους τους άλλους εκτός. Αυτός που αφού πρώτα το παίξει "ομαδικά", σχεδιάζοντας παράλληλα τον προσωπικό του σχεδιασμό, θα καταφέρει να μείνει μόνος και αφού εξολοθρεύσει τους "φίλους και συντρόφους" του στον "αγώνα" θα επιζήσει και θα πάρει το έπαθλο. Μπόλικο χρήμα και κάμποση δημοσιότητα.

Ποιοι παλεύουν; Μα φυσικά οι "διάσημοι", η αφρόκρεμα του αθλητισμού, της μουσικής, του θεάματος, η ...σύγχρονη και cool διανόηση -τρομάρα τους- που κάνει ....γιόγκα για να ξεχάσει τη "πείνα" της. Οι υπεράνω με τα καλογυμνασμένα κορμιά που μέχρι στιγμής καταφέρνουν να νικούν γιατί είναι οι καλύτεροι, οι πετυχημένοι, που και οι ...κάμερες ακόμη τους προτιμούν, που καταφέρνουν να επιβιώνουν σ' ένα νησί "μόνοι" τους σε βάρος των άλλων και να έχουν ένα πιάτο φαΐ τη μέρα. Κοροϊδεύοντας και απαξιώνοντας τους άλλους.

Ποιοι είναι οι άλλοι; Οι "μαχητές", η πλέμπα! Οι ...καθημερινοί και αγύμναστοι! Αυτοί που βλέπουν τους διάσημους και δεν μπορούν να τους φτάσουν. Που είναι μίζεροι, ζηλιάρηδες, διχασμένοι, εγωιστές, που τσακώνονται μεταξύ τους, που σκάβουν ο ένας το λάκκο του άλλου. "Μαχητές" όχι για να επιβιώσουν αλλά για να γίνουν σα τους άλλους. Να γίνουν και αυτοί "ομαδικοί" ώστε να στερήσουν το φαΐ από τους άλλους που το έχουν κάθε μέρα. Όχι πάντως για να έχουν φαΐ όλοι!

Και όλα αυτά μπροστά στις κάμερες. "Μόνοι" τους καμιά 25αριά άνθρωποι, με απολαβές απ' ότι λέγεται -και δε διαψεύδεται- καθόλου ευκαταφρόνητες (ιδιαίτερα για την ελίτ των διάσημων), στηριζόμενοι σ' ένα πλήθος από τεχνικούς, μάγειρες, υπηρέτες και γιατρούς, παριστάνουν ότι δυσκολεύονται, ότι πεινάνε, ότι αγωνίζονται για την επιβίωση, ότι μάχονται. Σ' ένα νησί της Καραϊβικής! (Άραγε θα πάνε παραδίπλα, εκεί στην Αϊτή για παράδειγμα για να δουν τι σημαίνει πραγματική μάχη για την επιβίωση;)

Προκλητικά απέναντι σε αυτούς που δίνουν την αληθινή μάχη επιβίωσης στην καθημερινότητά τους. Άραγε γιατί όχι Survivor στους δρόμους της Αθήνας; Γιατί όχι στη Συρία ή στα νησιά του Αιγαίου; Γιατί όχι σε μια βάρκα που τη κυνηγάνε μπάτσοι της FRONTEX; Εκεί που δίνονται οι πραγματικές μάχες για την επιβίωση; Τι λέμε τώρα, ε;

Πίσω από μερικά αθώα παιχνίδια στη πραγματικότητα αυτό που προβάλλεται είναι ο κανιβαλισμός. Ομαδικός και ατομικός. Πρώτα θα επιβιώσουν οι καλύτεροι, οι "ανώτεροι", οι "δυνατοί" κάθε ομάδας (μόνιμη φράση που ακούγεται: "ο καλύτερος θα κερδίσει"), και μετά αφού εξολοθρευθούν οι "κατώτεροι" και "αδύναμοι" θα ...ενωθούν οι ομάδες θα φαγωθούν και οι "ανώτεροι" μεταξύ τους ώστε να επιζήσει ο "ανώτατος" όλων. Με τη βοήθεια του Θεού πάντα και δε πα να 'χουν πεθάνει της πείνας όλοι οι άλλοι!

Η "ομάδα" είναι απλά το προκάλυμμα, είναι το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσει κάποιος για να αναρριχηθεί. Τα ιδανικά της κοινωνίας των αστών σε όλους τους το μεγαλείο. Το καπιταλιστικό όνειρο όπου "όλοι" έχουν την ευκαιρία να επιβιώσουν, να αναρριχηθούν, να ξεχωρίσουν και να πλουτίσουν, να πετύχουν με λίγα λόγια, αρκεί να μη διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Είτε "διάσημοι" είναι είτε "μαχητές". Αρκεί το συλλογικό να υποτάσσεται στο ατομικό και στη καλύτερη περίπτωση να χρησιμοποιείται μέχρι να επιτευχθεί ο ατομικός σκοπός που αγιάζει όλα τα μέσα.

Τα "συμβούλια" όπου συζητιούνται τα πάντα, όπου αποφασίζουν δήθεν ελεύθερα όλοι μαζί, χρησιμοποιούνται όχι για να λυθούν τα προβλήματα συλλογικά ώστε να επιβιώσουν όλοι αλλά για να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς, οι δυνατοί από τους αδύναμους, η ελίτ από τη μπλέμπα, για να πεταχτούν οι δεύτεροι έξω από τους πρώτους, για να είναι συνένοχοι όλοι μαζί, γιατί έχουν ευθύνη όλοι για το που βρίσκονται για το ποιοι θα επιζήσουν και ποιοι όχι. Μάλλον όχι για να αποφασίσουν αλλά για να προτείνουν ψηφίζοντας ποιους θα πετάξουν απ' έξω οι τηλεθεατές της σύγχρονης αρένας, ψηφίζοντας και αυτοί, έτσι για να είναι συνένοχοι -συγγνώμη συμμέτοχοι- στην εξαφάνιση των αδύναμων κι άλλοι. Για να λένε "μαζί τους φάγαμε"! Και πάντα με το χαμόγελο!

Πολλά τα μηνύματα του Survivor. Ένα όμως το βασικό. Η "πείνα σου η χόρτασή μου" ή αλλιώς "ο θάνατός σου η ζωή μου". Πάνω σε αυτό χτίζεται το "παιχνίδι". Πάνω στην αποδοχή αυτού του παιχνιδιού στηρίζεται ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός, η εκμετάλλευση. Η ζωή τους και ο θάνατός μας.

https://antigeitonies.blogspot.gr/