ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗ "ΓΕΦΥΡΑ"

 Καταγγελία* για εργασιακή εκμετάλλευση στο Πολιτιστικό κέντρο Ανατολίας-Γέφυρα 

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία- Πολιτιστικό κέντρο Ανατολίας-Γέφυρα, είναι ένας πολυχώρος που προσφέρει δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών και αφεψήματα με άρωμα Ανατολής. Ιδρύθηκε από Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα και πλέον απαρτίζεται από τακτικά μέλη που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά με μοναδικό σκοπό την συνύπαρξη και συμφιλίωση των δυο λαών. Το ζεστό και φιλικό κλίμα σε συνδυασμό πάντα με το αριστερό προφίλ και την πολυπολιτισμικότητα του, τον καθιστά έναν ιδιαίτερο και ξεχωριστό χώρο.

…ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Το Πολιτιστικό κέντρο Ανατολίας-Γέφυρα δεν είναι τίποτα άλλο από μια κανονική επιχείρηση που απασχολεί εργαζομένους και επιβιώνει από το “φροντιστήριο ” ξένων γλωσσών και το bar που διατηρεί στον διπλανό χώρο.

Εμείς, οι πρώην εργαζόμενες στο cafe-Γέφυρα έχοντας βιώσει εκ των έσω την κατάσταση ερχόμαστε να ξεσκεπάσουμε τον αριστερό και πολυπολιτισμικό μανδύα που πλασάρει η επιχείρηση περιγράφοντας τις πραγματικές εργασιακές συνθήκες.

Βασικός όρος για την έναρξη της συνεργασίας μας ήταν να καλύπτουμε η καθεμία όλα τα πόστα του μαγαζιού ταυτόχρονα, δηλαδή την καθαριότητα όλου του μαγαζιού, το σέρβις, την παραγωγή καφέ (μπαρ), τις παραγγελίες καθώς και την γραμματειακή υποστήριξη που ήταν απαραίτητη για την ενημέρωση και εγγραφή των μαθητών στις ξένες γλώσσες.

 Όλα αυτά βέβαια χωρίς ίχνος καταβολής επιδομάτων αδειών, δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και την προσαύξηση νυχτερινής και κυριακάτικης εργασίας. Όλα τα παραπάνω, εννοείται, υπό το καθεστώς πλήρως ανασφάλιστης εργασίας, αφού όπως προαναφέραμε ήμασταν δηλωμένες ως μέλη που δουλεύαμε εθελοντικά. Αποκορύφωμα αυτής της εκμετάλλευσης ήταν η υποχρεωτική παύση εργασίας το καλοκαίρι. 

Μία προσπάθεια της εργοδοσίας να γλιτώσει μεροκάματα και έτσι να αυξήσει το κέρδος του αφήνοντας εμάς ακάλυπτες, χωρίς εργασία για 2 μήνες περιμένοντας τον Σεπτέμβριο μέχρι να ξαναπιάσουμε δουλειά.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας δεν έλειψαν σεξιστικά σχόλια και συμπεριφορές, απαγόρευση επικοινωνίας μεταξύ εργαζομένων με την απειλή ότι άμα ειπωθεί κάτι κακό για το μαγαζί τόσο μεταξύ μας όσο και παραέξω θα απολυθούμε και τέλος δεν έλειψαν κάποια εργατικά ατυχήματα τα οποία καλύφθηκαν από την τσέπη μας.

Μια πραγματικότητα που είναι αναντίστοιχη με την εικόνα μιας παρέας που εργάζονται σε φιλικό πλαίσιο χωρίς την διάκριση αφεντικού και εργαζομένων η οποία σκοπίμως προβαλλόταν από την μεριά του εργοδότη.

Φτάνοντας στα όρια των αντοχών μας, μετά απο 3 και κοντά 2 χρόνια εργασίας αντίστοιχα η καθεμία μας και έχοντας προβάλλει πολλές προσωπικές αντιστάσεις σε όλα αυτά, αποφασίσαμε να τις συλλογικοποιήσουμε. Κρίνοντας ότι η επιχείρηση είναι “τουλάχιστον” βιώσιμη και έχοντας συνείδηση των δικαιωμάτων μας, που όλον αυτό τον καιρό καταπατούνται, ξεκινήσαμε να διεκδικούμε αύξηση, ένσημα καθώς και τα δώρα, τα επιδόματα, τα κυριακάτικα, τις αργίες και τα νυχτερινά. 

Αιτήματα που για καιρό αντιμετωπίστηκαν από το αφεντικό με απαξίωση, ειρωνείες, και εκδικητική στάση μειώνοντας τα μεροκάματα μας έως και δυο μισά την εβδομάδα!!! Σε ένδειξη της διάθεσης μας για διαπραγμάτευση κάναμε επαναλαμβανόμενες συναντήσεις με το αφεντικό και εκπτώσεις στα αιτήματα μας καταλήγοντας στην ελάχιστη αύξηση της τάξης των 5 ευρώ και την πλήρη ασφάλιση μας, στάση στην οποία μείναμε σταθερές μέχρι το τέλος. 

Αντίστοιχα η στάση της εργοδοσίας έως το τέλος ήταν προκλητικές προσφορές, οι οποίες δεν άγγιζαν ούτε στο ελάχιστο τα τελικά αιτήματα μας, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι μας κάνει χάρη και φιλανθρωπία που μας έχει στην εργασία του και ότι μας την προσφέρει μόνο και μόνο “γιατί αγοράζει τον ελεύθερο του χρόνο από μας”.

Σε μια περίοδο όπου λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών η μια επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, η συγκεκριμένη όχι απλώς είναι βιώσιμη αλλά αποδεικνύεται πλήρως επικερδής καθώς επεκτείνεται ανοίγοντας και δεύτερο μαγαζί, την Βαβυλωνία, όπου και εκεί οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζοντας παρόμοιες συνθήκες εργασίας, βρίσκονται ήδη σε διαδικασία διεκδικίσεων. Σε μία περίοδο όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων ολοένα και καταπατούνται, γεμίζοντας τις τσέπες των αφεντικών, πρέπει να αντιστεκόμαστε στον εκφοβισμό και τις πιέσεις και να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε.

Εμείς κρίνουμε ότι όλα αυτά συνιστούν εξαναγκασμό σε παραίτηση, γεγονός που σε πραγματικές συνθήκες συνθέτει την απόλυση μας. Διεκδικούμε αναδρομικά όλα αυτά που ποτέ δεν έφτασαν στα χέρια μας, ένσημα, δώρα, επιδόματα αδειών, προσαυξήσεις νυχτερινής και κυριακάτικης εργασίας.

Οι 3 πρώην εργαζόμενες του cafe-Γέφυρα

* Το κείμενο αναδημοσιεύεται απο το ιστολόγιο του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης