ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ, ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ, ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ" ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ...

Η «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ». 

Μύθοι, προσμονές και αναγκαιότητες.

 Όλη η προεκλογική διαδικασία στήνεται πάνω στις εικασίες, εκβιασμούς και εκτιμήσεις για το τι θα γίνει την επαύριον των εκλογών. Είναι κατά κυριολεξία ένας προεκλογικός αγώνας της «επόμενης μέρας».

 Οι καθαρές δυνάμεις του συστήματος: Εκεί δεν υπάρχει έλεος. Είναι τόση η μανία τους να διατηρηθούν στην κυβέρνηση που το σημερινό Υπουργείο Οικονομικών με τις ανακοινώσεις του θέτει σε αμφισβήτηση την ικανότητα της χώρας και του κράτους να μπορεί να δανειστεί μετά τις εκλογές! Και όταν το κάνουν αυτό με το ίδιο τους το κράτος μπορεί να φανταστεί κανείς τι σκέφτονται για τον… λαό «τους» την… «επόμενη μέρα».

 Οι δυνάμεις στις… παρυφές του συστήματος. Εννοείται ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει αφήσει τις ευκολίες άλλων εποχών (την τάδε ημερομηνία ψηφίζουμε, φεύγουν!) και ενδιαφέρονται να δημιουργηθεί ένα μεγάλο μέτωπο κυβερνητικής συμπαράταξης της αριστεράς για… τι άλλο; 

Για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της… «επόμενης μέρας». Τώρα που γίνονται πιο.. «αποδεκτοί» από τους βασικούς παράγοντες της μέσα και έξω εξουσίας θα πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα. Και τα τρία μεγάλα… πρότζεκτ της επόμενης μέρας για το λαό είναι η αντιασφαλιστική ανατροπή, η εξίσωση-προσαρμογή των μισθών του δημοσίου σε αυτές του ιδιωτικού τομέα και η απελευθέρωση των απολύσεων.

 Όσο για τα περιθώρια στήριξης άλλων πολιτικών που δεν θα στηρίζονται στη λιτότητα αυτά είναι μηδενικά. Γιατί οι αντιγερμανοί ευρωπαίοι και οι αμερικάνοι όταν λένε τέλος της λιτότητας εννοούν την αύξηση της χρηματοπιστωτικής ρευστότητας για το κεφάλαιο και όχι τα μέτρα λιτότητας ενάντια στους λαούς. 

Δείτε τι έγινε πριν ένα μήνα στο Βέλγιο, τι μέτρα παίρνονται στην Ιταλία και τι ετοιμάζουν στη Γαλλία. Δείτε και τις δηλώσεις Γάλλων τραπεζιτών και υπουργών της σοσιαλδημοκρατικής Γαλλικής κυβέρνησης για την ανάγκη η νέα ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Αλλέως ρευστότητα γιοκ. (ή καλύτερα no στα γαλλικά).

 Μεγάλο καϊλέ έχει και η υπόλοιπη αριστερά για την… «επόμενη μέρα», πράγμα τελείως φυσικό αν θα έπρεπε να προετοιμάσει το λαό για την…. «επόμενη μέρα» της αντίστασης. Όμως αυτό δεν την ενδιαφέρει. Την ενδιαφέρουν βέβαια άλλα. Το ΚΚΕ είναι αυτό που έχει και λεκτικά κάνει την «επόμενη μέρα» κεντρικό στοιχείο της εκλογικής του απεύθυνσης καθώς καλεί να ενισχυθεί εκλογικά ώστε την «επόμενη μέρα να υπάρχει ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση». Δηλαδή και εδώ η ψήφος του λαού θα κρίνει αν ένα δυνατό ΚΚΕ στη βουλή θα ορθώσει φραγμό στο νέο κουστούμι που προβάρουν ήδη για τον ελληνικό λαό. Όχι βέβαια η πάλη του λαού, οι αντιστάσεις του, ο εξωκοινοβουλευτικός του αγώνας.

 Στην γοητεία βέβαια της «επόμενης μέρας» υποκύπτει και το μεγαλύτερο μέρος της (φύσει ή θέσει;) εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. 

Τόσο αυτοί που βλέπουν την εκλογή μιας «αριστερής κυβέρνησης» ως την ιδανική ευκαιρία να… χωθεί ο λαός και να προεκτείνει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα των τάδε ή δείνα σημείων (κάποιοι μάλιστα επιθυμούν να χωθούν και να ενταχθούν κανονικά στο ρεύμα) όσο και οι άλλοι.

 Εκείνοι που μιλάνε για ψήφο ανατροπής. Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Μα η ανατροπή, η κοινωνική ανατροπή έχει μόνο ένα τρόπο και πεδίο να πραγματοποιηθεί: μέσω της ανατροπής των αγώνων.

 Έπειτα ο «εργατικός-λαϊκός έλεγχος» δεν είναι εκλογικό αίτημα.

 Επιβάλλεται με τους γνωστούς τρόπους που ανέδειξε η ιστορία αλλιώς είναι λόγια του αέρα για να γεμίζει προεκλογικές αφίσες και να παρακάμπτει τα πραγματικά καθήκοντα της… «επόμενης μέρας» και των ημερών που θα ακολουθήσουν.

 Βέβαια θέμα επόμενης μέρας υπάρχει. Σε ποια θέση θα βρεθεί ο λαός και η νεολαία μετά τις εκλογές; Σε ποιο βαθμό θα ανασυγκροτηθούν οι λαϊκές δυνάμεις ώστε να αντιπαλέψουν τις νέες αλυσίδες που πάνε να τους φορέσουν; 

Ποιο είναι το επίπεδο αγωνιστικής εγρήγορσης, πολιτικής διαύγειας και οργανωτικής ετοιμότητας που θα επιτρέψει στις δυνάμεις αυτές να αντιμετωπίσουν τις πιο αντιδραστικές επιλογές που εξυφαίνονται; 

Αυτές οι απορίες δεν κρίνονται και δεν απαντιούνται στις εκλογές. 

Η ψήφος δεν ανατρέπει αντιδραστικές πολιτικές. Δεν υπάρχει ψήφος ανατροπής. 

Το πολύ-πολύ η ψήφος να διευκολύνει τις δυνάμεις της αντίστασης και της ανατροπής να το φωνάξουν, να το τονίσουν να το προβάλλουν αυτό πιο καθαρά. 

Ποιο δηλαδή; Ότι όλα θα κριθούν στους αγώνες της «επόμενης μέρας». Τελικά.

 ΔΜ