ΚΚΕ(μ-λ): 8 Μάρτη| Τιμούμε τους αγώνες των εργατριών

ΚΚΕ(μ-λ): 8 Μάρτη| Τιμούμε τους αγώνες των εργατριών

8 Μάρτη

Τιμούμε τους αγώνες των εργατριών

Οργανώνουμε τους αγώνες για τα δικαιώματα της γυναίκας σήμερα

Παλεύουμε για ένα σοσιαλιστικό μέλλον

164 χρόνια από την αιματοβαμμένη απεργιακή διαδήλωση των εργατριών στη Νέα Υόρκη στις 8 Μάρτη του 1857, θυμόμαστε και τιμούμε τους αγώνες και τις θυσίες των εργατριών όλου του κόσμου.

111 χρόνια από τότε που με πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, η Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη καθιέρωνε την 8η Μάρτη ως ημέρα μνήμης και τιμής των εργατικών αγώνων των γυναικών, αναδεικνύουμε τον ταξικό χαρακτήρα του γυναικείου ζητήματος.

Φέτος, η 8η Μάρτη σημαδεύεται από την πανδημία που απειλεί τη ζωή μας, από την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, από την καπιταλιστική κρίση και την υποχώρηση του λαϊκού κινήματος. Η γυναίκα είναι όπως πάντα, το πρώτο θύμα του πολέμου που έχει εξαπολύσει το σύστημα εναντίον του λαού.

Η ανεργία, η τηλεργασία, η μερική απασχόληση τσακίζουν τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Τις κλείνουν στο σπίτι, στην αθλιότητα του νοικοκυριού, περιορίζουν την οικονομική τους ανεξαρτησία, τις κρατούν μακριά από την ταξική πάλη. Έτσι, γίνονται πιο εύκολα θύματα κάθε είδους βίας που πηγάζει απ’ το σύστημα και μολύνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας. Η φασιστικοποίηση πολλαπλασίασε τις φωνές που δικαιολογούν την καταπίεση και την ανισοτιμία των γυναικών.

Ο εργασιακός μεσαίωνας που φέρνει η επίθεση, συνοδεύεται με ιδεολογικό αναχρονισμό. Σκοταδιστικές αντιλήψεις αναβιώνουν. Στοιχειώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις εξανεμίζονται. Από τη μια αμφισβητείται το δικαίωμα στην άμβλωση και από την άλλη οι έγκυοι γυναίκες απολύονται.

Δεν έχουν όλες οι γυναίκες την αγωνία του μεροκάματου. Δεν είναι ενιαίος ο γυναικείος πληθυσμός. Οι γυναίκες του λαού δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τις γυναίκες της αστικής τάξης. Οι ταξικές διαφορές τους αντικατοπτρίζονται στις διαφορές μεταξύ του γυναικείου εργατικού κινήματος και του αστικού φεμινισμού.

H ανισοτιμία της γυναίκας γεννήθηκε με την ταξική κοινωνία, συντηρείται και οξύνεται μέσα σε αυτή και θα ανατραπεί όταν πάψουν να υπάρχουν τάξεις. Το γυναικείο κίνημα πρέπει να έχει σταθερά το βλέμμα στραμμένο στην επαναστατική προοπτική, να παλεύει για τον σοσιαλισμό.

Η ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος και η συμπόρευσή του με το εργατικό-λαϊκό κίνημα είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα:

· για να διεκδικήσει το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία. Χωρίς τη συμμετοχή στην παραγωγή και την οικονομική ανεξαρτησία της, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για γυναικεία χειραφέτηση

· για να σταματήσει την επίθεση και να διεκδικήσει δικαιώματα και όχι μετάλλαξη των αστικών θεσμών

· για να αναμετρηθεί με τον πραγματικό εχθρό που είναι η αστική τάξη και το ταξικό καπιταλιστικό σύστημα και όχι το άλλο φύλο

· για να αποκαλύψει τον αστικό αντιδραστικό αντικομμουνιστικό χαρακτήρα των «νέων» θεωριών(πατριαρχία, κοινωνικό φύλο) και το αδιέξοδο διαδικτυακών «κινημάτων» τύπου #MeToo.

· για να δείξει πως ο δρόμος της γυναικείας χειραφέτησης βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή του συστήματος.

Η γυναίκα που διεκδικεί τη χειραφέτησή της εντάσσεται στο κίνημα, συμμετέχει ενεργά στην ταξική πάλη.