Οι παραβάτες της Σκηνής και το θεατράκι τους
Στο μυαλό του μη εξοικειωμένου με το θέατρο ή ακόμα
γενικότερα με την ερασιτεχνική δημιουργία, το ερασιτεχνικό θέατρο ταυτίζεται
πολλές φορές με το πρόχειρο και άτεχνο, σε σύγκριση πάντα με το επαγγελματικό.
Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις η εντύπωση αυτή να δικαιώνεται, εντούτοις είναι
πολλά τα ερασιτεχνικά σχήματα που τη διαψεύδουν. Παρότι έχουν να αντιμετωπίσουν
προβλήματα που σχετίζονται με την έλλειψη χρόνου για πρόβες, έλλειψη θεάτρου, ειδικών
συνεργατών (ενδυματολόγοι – φωτιστές – μουσικοί κλπ.), χρημάτων, πετυχαίνουν
ένα άρτιο αποτέλεσμα. Το μεράκι, το κίνητρό τους (η διάθεση προσφοράς και
προσωπικής έκφρασης), η ευρηματικότητά τους στην αντιμετώπιση πρακτικών
ζητημάτων και οι ειδικές γνώσεις κάποιου ή κάποιων μελών της ομάδας τους κάνουν
ικανούς να παρουσιάζουν μια άρτια παράσταση.
Ευτυχώς, τέτοιες ομάδες υπάρχουν πολλές ανά την Ελλάδα. Λέμε
ευτυχώς γιατί ούτως ή άλλως οι δυνατότητες επαφής με το θέατρο των εκτός των
Αθηνών (άντε και της Θεσσαλονίκης) διαμενόντων είναι περιορισμένες, αλλά πλέον
το θέατρο είναι και μια ακριβή μορφή ψυχαγωγίας, απρόσιτη για τα λαϊκά
στρώματα. Μορφή ψυχαγωγίας που ιεραρχείται πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες. Δεν
γίνεται πάντα κατανοητή η κοινωνική και μορφωτική διάσταση του θεάτρου. Μια
μορφή τέχνης που συμβάλλει στην επικοινωνία, αλλά και θέαση του κόσμου, άρα και
στη δράση. Τούτο το κενό έρχονται να καλύψουν τα ερασιτεχνικά σχήματα, με τις
δωρεάν -συνήθως παραστάσεις του- βοηθούν τους κατοίκους του χωριού, της
συνοικίας ή της πόλης να προσεγγίσουν το θέατρο.
Σε μια άλλη εποχή πρωτολούστηκα με τα νερά της ερασιτεχνικής
δημιουργίας. Ο Μορφωτικός Σύλλογος του χωριού με τη θεατρική του ομάδα μας
σύστησε τον Δημήτρη Ψαθά, μας εξοικείωσε και με το θέατρο και με τη λογοτεχνία.
Μπορεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 να έχουν αλλάξει πολλά, η ανάγκη όμως
ψυχαγωγίας μέσω του θεάτρου παραμένει το ίδιο έντονη. Ίσως και εντονότερη σε
μια εποχή που το θέατρο (τα πολιτιστικά δρώμενα γενικότερα) αντιμετωπίζονται ως
εμπορικά προϊόντα και δεδομένης της χαμηλής στάθμης, αρκετές φορές, των
παρεχόμενων «προϊόντων».
Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετές αξιόλογες θεατρικές ομάδες
δυστυχώς η δράση τους σπανίως προβάλλεται στον Τύπο ή και στα διαδικτυακά μέσα.
Τα θεατρικά αυτά σχήματα δεν είναι ανταγωνιστικά στους επαγγελματικούς θιάσους
– θέατρα. Αντιθέτως, εμπλουτίζουν τη θεατρική παιδεία των κατοίκων και τους
δίνουν ώθηση να διευρύνουν τι επιλογές τους αναζητώντας καλές εμπορικές
παραστάσεις.
Με αυτές τις σκέψεις πήραμε την πρωτοβουλία να παρουσιάσουμε
μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα με έδρα την Πυλαία Θεσσαλονίκης (Αισχύλου 6,
Πυλαία). Λέμε «έδρα» γιατί αυτή η ομάδα με πολύ προσωπική δουλειά έφτιαξε ένα
καλαίσθητο και λειτουργικό θεατράκι 70 θέσεων όπου υποδέχεται το κοινό της σε
παραστάσεις που δίνει δωρεάν. Το νοίκι του χώρου το πληρώνει ο Εμπορικός
Σύλλογος Πυλαίας, τη φροντίδα και όλα τα υπόλοιπα τα καλύπτει η ομάδα.
Πρόκειται για τους «Παραβάτες της Σκηνής» που όπως
διαβάζουμε στη σελίδα τους στο facebook: «Η ομάδα ασχολείται με αυτοσχεδιασμούς
και δραστηριότητες που αφορούν το θέατρο γενικότερα. Στόχος της είναι πάντα η
βαθύτερη γνώση του ανθρώπου και τελικά του εαυτού μας μέσα από την τέχνη της
υποκριτικής. Όπως επίσης η ικανοποίηση της ανάγκης έκφρασης συναισθημάτων και
επικοινωνίας μέσα από τη λειτουργία του θεάτρου. Η αίσθηση της ευθύνης απέναντι
στους στόχους της ομάδας, από τα μέλη της, έχει σαν αποτέλεσμα η θεατρική τροφή
να γίνεται πολύτιμη εμπειρία για αυτούς».
Ηρακλής Κακαβάνης
(Από παλιότερο κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2014 στο
fractalart)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.