Εκδήλωση-Συζήτηση, με θέμα η "Απεργία Πείνας των Εκπαιδευτικών Nuriye-Semih

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ NURIYE KAI SEMIH

ΔΙΚΗ 20/10, ΦΥΛΑΚΕΣ SINCAN

Εκδήλωση-Συζήτηση,

 με θέμα η "Απεργία Πείνας 

των Εκπαιδευτικών 

Nuriye-Semih 

 στην Τουρκία

Τετάρτη 11 του Οκτώβρη, στις 19.00, ΦΜΣ

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

"Στις 19 Δεκέμβρη του 2000

Στις 19 φυλακές της χώρας

Στις φυλακές της Ούσακ ακόμη

Βάφτηκε με αίμα η αυγή

Πέρασαν αιματοβαμμένες μέρες,

Εποχές  και χρονιές

Γεμάτες με θυσίες.

Κάποιοι έπεσαν από την πείνα. Άλλοι μετατράπηκαν σε δάδες.

Αυτοί είναι

Που φωτίζουν το ζοφερό σκοτάδι

Έτσι ηττήθηκαν οι τύραννοι που δεν μπόρεσαν να πνίξουν την ελπίδα". 

αφιέρωση του βιβλίου "Οι γυναίκες που δεν έσκυψαν το κεφάλι", εκδ. στα ελλ., Ο Αγώνας,  Ιανουάριος 2008

Από τη δημιουργία του τουρκικού κράτους ως τις μέρες μας η αλλαγή βάφεται με αίμα. Το μετερίζι των καταπιεσμένων αναμετράται με λαϊκές συγκρούσεις, ανταρτοπόλεμο,  πολυετείς και πολύνεκρες καθημερινές αντιστάσεις και η πλευρά των εξουσιαστών επιτίθεται με μακελειά και πραξικοπήματα. Οι κυβερνήσεις μέσα από το δόγμα της "εθνικής ανάπτυξης" απολύουν, εξαφανίζουν, βασανίζουν, δολοφονούν, γκρεμίζουν ολόκληρες πόλεις και χωριά. Τα αφεντικά δολοφονούν με τις παρακρατικές συμμορίες, τις μαφίες, την αστυνομία και το στρατό στις απεργίες, στα εργοστάσια, στα χωριά και τους δρόμους της πόλης, κάνοντας την Πρωτομαγιά στην Κων/λη διεθνές σύμβολο αντίστασης. Πλέον, όμως, και ένα μέρος του τουρκικού λαού φασίζει, δολοφονεί και εξοπλίζεται για να προφυλάξει το Ερντογανικό κόμμα ΑΚP. 

Με την έναρξη του καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης που ακολούθησε την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 του Ιούλη το 2016, οι λαοί της Τουρκίας έρχονται αντιμέτωποι με τον εκτεταμένο ολομέτωπο πόλεμο. Πόλεμο εθνικής, ιδεολογικής και θρησκευτικής καθαρότητας στο εσωτερικό της χώρας, πόλεμο επέκτασης και ισχύος στο εξωτερικό.  Κινήσεις που  μπορούν να ειδωθούν μόνο ως τα απελπισμένα σκιρτήματα μίας φοβισμένης φασιστικής κυριαρχίας, αυτής του Ερντογάν και του ΑΚP. Η απόλυση, η φυλάκιση, η εξαφάνιση και ο θάνατος αποτελούν καθημερινή απειλή για κάθε οικογένεια.

Το ιστορικό μιας μεγάλης και πολυσήμαντης Απεργίας Πείνας.

Η ακαδημαϊκός Nuriye Gülmen είναι και εκείνη μία από τους πολλούς απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους. Στις 9 του Νοέμβρη, το 2016, αποφασίζει να ξεκινήσει καθημερινή, καθιστική διαμαρτυρία σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Άγκυρας, στη λεωφόρο  Yüksel, απαιτώντας την επαναπρόσληψή της. Ο συγκεκριμένος αγώνας αποτελούσε, τους πρώτους μήνες, το μοναδικό σταθερό σημείο αντίστασης ενάντια στις μαζικές απολύσεις,  την ίδια στιγμή που το εργατικό κίνημα στην τουρκία είχε αποδεχθεί τη συνθήκη αυτή. Καθημερινή διαμαρτυρία μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην λεωφόρο Yüksel της Άγκυρας, καθημερινή προσαγωγή και βασανιστήρια… Μετά από λίγο καιρό, στις 23 Νοέμβρη του 2016,  μπαίνουν στον αγώνα και οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί, ο Semih Özakça, ο Acun Karadağ, ο Veli Saçılık.

Στις 9 Μάρτη 2017, η Nuriye και ο Semih ξεκινούν απεργία πείνας. Η αντίσταση μεγαλώνει. Όλο και περισσότερος κόσμος στηρίζει τους απεργούς μπροστά στο μνημείο. Η φωνή της άρχισε σταδιακά να εκπροσωπεί τους χιλιάδες απολυμένους εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς και δικηγόρους. Οι απεργοί συνεχίζουν αποφασισμένοι να μην κάνουν βήμα πίσω και ο φασισμός αρχίζει να φοβάται την αλληλεγγύη που γεννά η μικρή αυτή αντίσταση. Έτσι, μετά από αλλεπάλληλες επιθέσεις στο  σημείο της διαμαρτυρίας, την 76η μέρα της απεργίας πείνας οι αγωνιστές αρπάζονται και φυλακίζονται. Με την προφυλάκιση τους ακολουθεί η δήλωση τους, πως δεν θα σταματήσουν την απεργία πείνας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.

Από τη μέρα της φυλάκισής τους ως και σήμερα, ο αγώνας συνεχίζεται στη λεωφόρο Yüksel, κάθε μέρα από τις 13:30 ως τις 18:00, με τη συμμετοχή απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων και άλλων αγωνιστών. Καθημερινά ακολουθούν προσαγωγές και ξύλο στους διαδηλωτές και καθημερινά οι διαδηλωτές επιστρέφουν. Έτσι, όλους αυτούς τους μήνες ο αγώνας ενάντια στον φασισμό και το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης απλώθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Τουρκίας και όχι μόνο. Η αλληλεγγύη μεγαλώνει και φαίνεται μέσα από τις συναυλίες και τις υπογραφές εργατικών σωματείων, τις  πορείες και τις δράσεις, μέσα από τους εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που μπαίνουν καθημερινά στην απεργία πείνας.

Οι απεργοί πείνας ξεπερνούν πλέον τις 200 μέρες  και είναι έγκλειστοι σε καθεστώς απομόνωσης, γεγονός που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάστασή τους. Όσο βρίσκονται αιχμάλωτοι στα χέρια του κράτους, κινδυνεύουν με υποχρεωτική σίτιση. Η υγεία των απεργών βρίσκεται καθημερινά σε οριακό σημείο. Και οι δύο υποφέρουν μυϊκά προβλήματα και  χρησιμοποιούν αναπηρικό καρότσι.

Στις 14 του Σεπτέμβρη θα περνούσαν από δίκη σχετικά με τη φυλάκισή τους. Δύο μέρες πριν τη δίκη συλλαμβάνονται όλοι οι δικηγόροι των απεργών-μέλη των "δικηγόρων του λαού", ενώ μετά από λίγες μέρες φυλακίζονται σε διάφορα κέντρα κράτησης σε όλη την Τουρκία. Κάποιοι μπαίνουν στα λευκά κελιά και οι περισσότεροι-ες σε απομόνωση. Λίγες ώρες μετά τη μαζική σύλληψη δηλώνουν 2000 δικηγόροι, πως θα παραστούν στη δίκη εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τις τελευταίες εξελίξεις. Πραγματοποιείται, λοιπόν, μεγαλειώδης συγκέντρωση στα δικαστήρια της Άγκυρας, η οποία δέχεται σκληρή καταστολή και η δίκη αναβάλλεται,  καθώς οι αρμόδιες αρχές αρνούνται να μεταφέρουν τους απεργούς στα δικαστήρια, υποστηρίζοντας, πως δεν έχουν τη δυνατότητα για τόσες δυνάμεις ασφαλείας, όσες χρειάζονται για να "προσέχουν τους απεργούς"!

Στις 24 του Σεπτέμβρη, παράλληλα με τις εξελίξεις του δικαστηρίου, οι εισαγγελείς της Κων/λης εκδίδουν ανακοίνωση με λίστα 110 μελών του Λαϊκού Μετώπου Τουρκίας και πραγματοποιούν απαγωγές στους δρόμους της Κων/λης, επίθεση στο πολιτιστικό κέντρο Ιντίλ του μουσικού συγκροτήματος Γκρουπ Γιορούμ και στο κτήριο της Επαναστατικής Νεολαίας του Λαϊκού Μετώπου, στην περιοχή Οκμεϊντανι, ώστε να καταστείλουν κι άλλο όσους υποστηρίζουν τους απεργούς πείνας.

Στις 26 Σεπτέμβρη, δύο μέρες πριν την εξ αναβολής συνεδρίαση του συμβουλίου για την αποφυλάκιση των απεργών, η Νουριέ μεταφέρεται βίαια, ενώ έχει τις αισθήσεις της, στο νοσοκομείο με σκοπό την αναγκαστική σίτισή της. Η αναγκαστική σίτιση μπορεί να αφήσει την απεργό με ολική αναπηρία ή και να την σκοτώσει! Η επιτροπή των ιατρών που την "εξετάζει" είναι εγκάθετη από την κυβέρνηση του ΑΚP! Οι συγγενείς και οι φίλοι της δεν έχουν δικαίωμα επισκεπτηρίου!

Μετά από τις απελπισμένες προσπάθειες του τουρκικού κράτους να αποτρέψει την οποιαδήποτε στήριξη προς τους φυλακισμένους απεργούς πείνας, το δικαστήριο αποφασίζει με την παρουσία μόνο του Σεμίχ, οι δύο απεργοί πείνας να μην αποφυλακιστούν.

Το επόμενο συμβούλιο για την αποφυλάκιση των δύο απεργών θα λάβει χώρα στις 20 του Οκτώβρη στις φυλακές Σιντζάν, στην Άγκυρα.

Η Απεργία Πείνας των Εκπαιδευτικών αποτελεί πλέον, ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης για τον εργατικό-αντιφασιστικό αγώνα. Ενάντια στην απομόνωση και τη στρατηγική αφανισμού των απεργών προβάλλουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη μας!

Οι αγωνιζόμενοι λαοί που βρίσκονται στην Ελλάδα και την Τουρκία δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, έχουν μόνο να μοιραστούν την νίκη ενάντια στον φασισμό!

-ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ Η NURIYE KAI O SEMIH.

-ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ - ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ