Ελληνική «Σοβιετία», «αριστερή τρομοκρατία» και άλλα αντικομμουνιστικά διηγήματα

Είναι βέβαια γνωστό σε «όλους» (δηλαδή, σε όλους τους δεξιούς της αγοράς και της… σιδερογροθιάς) ότι η Ελλάδα αποτελεί ακόμη την «τελευταία Σοβιετία» της Ευρώπης!
Αυτό φαίνεται, λένε, από τη γραφειοκρατία που συναντάει κάθε νέος επιχειρηματίας με «όρεξη»… για τη δουλειά των άλλων, από τη δυσκολία κάθε επένδυσης που «εκσυγχρονίζει» τη χώρα… επαναφέροντας μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, από κάθε εταιρία που δυσκολεύεται να «αναπτυχθεί» αφού προσκρούει σε άκαμπτες νομοθεσίες (αλήθεια; ποιες;), σε αναχρονιστικά δικαιώματα (των εργαζομένων, προφανώς), σε περιβαλλοντολογικές εμμονές «ρομαντικών» και, φυσικά, στις απεργίες που κατεβάζουν τα «ρολά» της χώρας, στις διαδηλώσεις που κλείνουν «όποτε θέλουν» την Αθήνα, στις καταλήψεις που «καταλύουν το κράτος», στα «διάφορα άβατα» και στη μη εφαρμογή των όποιων «σωστών» νόμων υπάρχουν και καταστέλλουν τον… κόκκινο Αρμαγεδδώνα.

Κοντολογίς, δεν υπάρχει αρκετή «οικονομική ελευθερία» στην Ελλάδα και «υγιές επιχειρηματικό πνεύμα». Και πάνω από όλα, εμποδίζει η ύπαρξη και λειτουργία «ξεπερασμένων» κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων και ενός «ανεύθυνου» συνδικαλισμού, αντί να απαγορευτούν τα πρώτα και να «εκσυγχρονιστούν» τα δεύτερα, όπως συμβαίνει σε μια σειρά χώρες της «παλιάς και νέας Ευρώπης» (και όπως ζητάει γνωστός φωνακλάς του «κοινοβουλευτισμού»). Δεν είναι αυτά ένας σύντομος ορισμός της «Σοβιετίας»; 

Φυσικά, αυτή η αρλούμπα περί «Σοβιετίας», που εμποδίζει τάχα την «ιδιωτική πρωτοβουλία», την «επιχειρηματικότητα», τις «επενδύσεις» κ.λπ., είναι ένα καθαρό και σκόπιμο ψέμα. Ένα ψέμα που επιδιώκεται να εμπεδωθεί μέσω της εξαντλητικής επανάληψης μιας ολοφάνερης ανοησίας. Όσο για το «λιγότερο κράτος» που μηρυκάζουν διαρκώς οι νεοφιλελεύθεροι του…δημοσίου, είναι η «προβιά» του αρπακτικού που θέλει να βάλει στα νύχια του τις όποιες δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες έχουν παραμείνει, κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα αιώνων. 

Όμως, όσο αστείο κι αν ακούγεται, η… «αποσταλινοποίηση» της χώρας κρίνεται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία. Δεν είναι η -ανύπαρκτη άλλωστε- διαφορά με πριν, όταν στα πράγματα ήταν οι ίδιοι που τώρα διαμαρτύρονται για την… «μπολσεβικοποίηση» της χώρας. Δεν είναι ότι στην εποχή τους, όπως λένε, έγιναν σοβαρές προσπάθειες -προφανώς ανεπιτυχείς- να αλλάξει η κατάσταση και να γίνουμε «κανονικό» κράτος και χώρα σε μια «κανονική» Ευρώπη. Ούτε ότι η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει μνημόνια… σοβιετικού τύπου, κάτω μάλιστα από τη μύτη του Σόιμπλε και των επιτηρητών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Προφανώς και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα «σοβιετικά» μνημόνια, αρκεί να εφαρμοστούν. Η λεγόμενη «αποσταλινοποίηση» της χώρας αφορά στη συνείδηση του λαού, να γίνει δεύτερη φύση της εργατικής τάξης η ολοκληρωτική υποταγή της στο κεφάλαιο, στον εργοδότη, στα μεγάλα αφεντικά και τον ιμπεριαλισμό. Δύσκολο έργο που δεν υλοποιείται χωρίς κυνήγι «φαντασμάτων». Συγκεκριμένα, του «φαντάσματος» του κομμουνισμού, που κι ως φάντασμα ακόμη δε σταματά να βάζει εμπόδια στον κερδοφόρο «χορό των τεράτων». 

Για τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη και την αντισοβιετική παρέα της ευρωακροδεξιάς, αυτή η προσπάθεια ταυτίζεται με το να φαντασιώνονται «Σοβιετίες» και ότι «είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει εσωτερική τρομοκρατία, προερχόμενη αποκλειστικά από την άκρα Αριστερά», όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε «Σοβιετία» που σέβεται τον εαυτό της. Η Χρυσή Αυγή προφανώς δεν είναι δεξιά τρομοκρατία, ούτε οι δολοφονίες αυτής της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης δεν έχουν σχέση με την «ευρωπαϊκή δεξιά» (αν έχουν κάποια σχέση με τη δεξιά γενικώς), αλλά με το «άλλο άκρο» της Αριστεράς! Πρόκειται δηλαδή, στο πλαίσιο της εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό, και πάλι για… αριστερή τρομοκρατία από την ανάποδη! Αντί για «κοστούμια και τήβεννο», τους χρειάζεται ζουρλομανδύας. 

Να όμως που όλοι αυτοί οι «γνωστικοί» καταφεύγουν για την αντιμετώπιση αυτής της «αριστερής τρομοκρατίας» στο… μισητό ελληνικό «κράτος των Σοβιέτ». Προτείνοντας σωρεία μέτρων και θεσμών καταστολής, διώξεων και φυλακίσεων που ήδη πραγματοποιούνται από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη (…που δεν είναι κράτος), επαναλαμβάνοντας τη γνωστή ρήση του «πατερούλη» Μητσοτάκη προς τους αστυνομικούς: «το κράτος είστε εσείς». «Σταλινικά» πράγματα δηλαδή, για να αντιμετωπιστεί η… Σοβιετία και ο «σταλινισμός» του Τσίπρα. Γιατί είναι βέβαιο ότι αν δεν τα βάλεις με τον «σταλινισμό», δεν έχεις μέλλον στην Ελλάδα και στον κόσμο. 

Κι αφού ο αντικομμουνισμός της «παλιάς Ευρώπης» και της ψυχροπολεμικής Αμερικής εξάντλησε την ορμή του στις δικτατορίες της Δύσης και της Λατινικής Αμερικής, στα αποικιακά καθεστώτα της Αφρικής και της Ασίας, με βασανιστήρια, διώξεις και εξόντωση εκατομμυρίων προοδευτικών ανθρώπων, αναβιώνει ξανά με τον μανδύα της προσήλωσης στις «δημοκρατικές διαδικασίες» και στο «κοινοβουλευτισμό», που απαγορεύει και συκοφαντεί τον κομμουνισμό ως ολοκληρωτισμό. Γι’ αυτό και πρέπει να καταδικαστεί από κάθε δημοκρατικό πολίτη που σέβεται τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, ο ευρωπαϊκός αντικομμουνισμός στηρίζει την καθαρά φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου που έκαψε ανθρώπους στην Οδησσό, ενισχύει αντιδραστικά καθεστώτα που μαστιγώνουν, βασανίζουν και φυλακίζουν ανθρώπους για τις ιδέες τους. Ενώ ένας κουτοπόνηρος και συγκαλυμμένος αντικομμουνισμός δικαιολογεί τον εαυτό του ως μια θεμιτή πολιτική στάση. Όπως είναι και… ο αντικαπιταλισμός, ο αντιιμπεριαλισμός, ο αντιφασισμός κ.λπ. (και οι… αντικαπνιστικές εκστρατείες, θα προσθέταμε εμείς). Ο κυνισμός και η υποκρισία δεν είναι οι κατάλληλες λέξεις, αν υπάρχουν τέτοιες. 

Αλλά είπαμε: ό,τι κακό συμβαίνει στον καπιταλισμό οφείλεται σε «ατύχημα» ή σε κάποιους «κακούς ανθρώπους», ενώ όλα τα «κακά του κόσμου» έχουν πηγή τον κομμουνισμό και φυσικά τον Στάλιν.

Προλεταριακή Σημαία