Μια πρωτοφανής και παράλογη καταδίκη
Συντάκτης: Δημήτρης Παυλίδης*
«Ο Μπενερτζή, ένας άνθρωπος στην Καλκούτα...
Κι εγώ σας πληροφορώ εσάς πως/ στην Καλκούτα των Ινδιών
σταθήκανε μπροστά στον δρόμο/ κάποιου ανθρώπου.
Εναν άνθρωπο που περπατούσε/ τον βάλανε στα σίδερα».
Ο Γκοκαρακόντα Νάγκα Σαϊμπάμπα είναι επίκουρος καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού στο Δελχί. Σε αντίθεση με τον φτωχό Μπενερτζή του Ναζίμ Χικμέτ, τον καθηγητή Σαϊμπάμπα δεν θα μπορούσε κανείς να τον εμποδίσει να περπατήσει.
Γιατί απλά δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα. Φρόντισε γι’ αυτό η πολιομυελίτιδα που τον χτύπησε στην παιδική του ηλικία, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά φτωχών οικογενειών.
Ο μικρός Σαϊμπάμπα γλίτωσε τον θάνατο αλλά καθηλώθηκε από τότε σε αναπηρική καρέκλα, έχοντας μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω σε ποσοστό 90%. Παρ’ όλα αυτά είχε ισχυρή θέληση να ζήσει και να αντιμετωπίσει την αναπηρία του.
Κατάφερε να σπουδάσει, να πάει στο Πανεπιστήμιο και να τελειώσει το διδακτορικό με στερήσεις. Παράλληλα, ο καθηγητής Σαϊμπάμπα από τα φοιτητικά του χρόνια μετατράπηκε σε έναν δραστήριο κοινωνικό αγωνιστή.
Προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια, γνώρισε καλά την κοινωνική ανισότητα. Εναντιώθηκε σ’ αυτήν και στις πολιτικές που αναπαράγουν την ένδεια και τον αποκλεισμό για τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ινδών στην ύπαιθρο και στις πόλεις.
Συμμετείχε ενεργά σε κινήματα αντίστασης, έγραφε και έδινε διαλέξεις για τα κοινωνικά ζητήματα, συμμετείχε σε διεθνείς πρωτοβουλίες και η φωνή του άρχισε να ακούγεται σε όλη την Ινδία και πέρα από αυτήν.
Τα τελευταία χρόνια ο καθηγητής Σαϊμπάμπα, εξαιτίας της πλούσιας δημόσιας δράσης του και κυρίως της κριτικής που ασκούσε στις πολιτικές καταστολής του ινδικού κράτους, μπήκε στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών.
Ιδιαίτερα ενόχλησαν οι καταγγελίες του για τις μαζικές δολοφονίες φτωχών αγροτών και αυτόχθονων πληθυσμών στα δάση της κεντρικής Ινδίας στο πλαίσιο της επιχείρησης «Πράσινο Κυνήγι» με πρόσχημα την αντιμετώπιση των ανταρτών του ναξαλίτικου κινήματος.
Ενόχλησε η κριτική που ασκούσε στη γενοκτόνο δράση των εξορυκτικών και βιομηχανικών πολυεθνικών σε περιοχές που είναι ζωτικές για την επιβίωση των φυλών. Κατηγορήθηκε με βάση ορισμένα άρθρα του Αντιτρομοκρατικού Νόμου πως συνδέεται ενεργά με το παράνομο Κ.Κ. Ινδίας (μαοϊκό).
Προφυλακίστηκε για πολύ καιρό σε σκληρές συνθήκες και στις 7 Μαρτίου καταδικάστηκε, μαζί με άλλους τέσσερις, σε ισόβια φυλάκιση.
Η απόφαση είναι πρωτοφανής για τα δικαστικά δεδομένα της Ινδίας από τα χρόνια της ανεξαρτησίας. Οι αποδείξεις ήταν κυρίως οι ομιλίες και η αρθρογραφία του καθώς και ορισμένα αμφισβητούμενα ηλεκτρονικά μηνύματα.
Τώρα βρίσκεται στις φυλακές της Ναγκπούρ, δίχως την αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κι ενώ έχει επιδεινωθεί σοβαρά η υγεία του. Στην πραγματικότητα, έχει καταδικαστεί σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών αλλά και του ινδικού Συντάγματος.
Η φυλακή για έναν σχεδόν καθολικά ανάπηρο άνθρωπο σημαίνει καθημερινό βασανιστήριο. Αυτό ακριβώς κατήγγειλαν με ανακοινώσεις τους και δημόσιες επιστολές το ινδικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, διεθνείς οργανισμοί δημοκρατικών δικαιωμάτων και πλήθος προσωπικοτήτων από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών.
Για την υποστήριξή της στον καθηγητή Σαϊμπάμπα αντιμετωπίζει δικαστική περιπέτεια και η βραβευμένη Ινδή συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι.
Στην Ινδία, εκκλήσεις για τη ζωή και την ελευθερία του γίνονται από πανεπιστημιακούς συναδέλφους του, ενώσεις φοιτητών και την οικογένειά του. Σε πολλές χώρες του κόσμου οργανώνονται πολύμορφες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης με σκοπό να σωθεί η ζωή του.
Στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες κάτω από ένα κείμενο διαμαρτυρίας που θα αποσταλεί στις δικαστικές και κυβερνητικές αρχές της Ινδίας συλλέγονται υπογραφές.
Ο καθηγητής Σαϊμπάμπα είναι ένας σύγχρονος Μπενερτζή του Ναζίμ Χικμέτ. Καθηλωμένος στην αναπηρική καρέκλα και αλυσοδεμένος μέσα στο κελί του, αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να εγκαταλείψει τις ιδέες του. Αποτελεί ένα από τα πιο εκπληκτικά και πιο επιβλητικά, ένα από τα πιο μυστηριακά και πιο μεγάλα γεγονότα των ημερών μας.
Ο ανάπηρος καθηγητής που πάλευε για τους φτωχούς Ινδούς και γι’ αυτό θεωρήθηκε μεγάλος εθνικός κίνδυνος. Μια πρόκληση σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο να υψώσει τη φωνή του και να εκδηλώσει την αλληλεγγύη του.
*Μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης
ΕΦΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.