Πρόσφυγες και σχολεία, με αφορμή την περίπτωση του Ωραιόκαστρου - βίντεο με παρέμβαση κατοίκου
Σε πολλές περιοχές της χώρας έχει ανοίξει μια σοβαρή αντιπαράθεση μεταξύ δημάρχων και κυβέρνησης αλλά και τοπικών κομματικών παραγόντων για το ζήτημα των προσφύγων και της φιλοξενείας τους. Αντιδράσεις με πρόσχημα είτε τον τουρισμό είτε την ...υποβάθμιση ήδη υποβαθμισμένων περιοχών γίνεται στη πλάτη της δυστυχίας των προσφύγων με σκοπό τον εκβιασμό για περισσότερα κονδύλια είτε για το βόλεμα επιχειρηματιών. Οι αντιδράσεις αυτές όμως αποκτούν, και δεν είναι καθόλου δύσκολο, κι άλλου είδους χαρακτηριστικά. Δημιουργούν εσκεμμένα το αίσθημα ανασφάλειας και πανικού στον κόσμο και ρίχνουν ταυτόχρονα λάδι στον μύλο της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, των αντιδραστικών - φασιστικών απόψεων που βρίσκουν έδαφος και αναπτύσσονται στη χώρα μας. Ένα τέτοιο χρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που γίνεται στο Ωραιόκαστρο, μια πόλη που στήθηκε από πρόσφυγες κάποτε!
Εκεί 3 σύλλογοι γονέων αποφάσισαν να μην επιτρέψουν την συμμετοχή των παιδιών των προσφύγων στο σχολείο απειλώντας μάλιστα με καταλήψεις σε αντίθετη περίπτωση. Πρόσχημά τους ήταν ζητήματα υγείας που μπορεί να προκύψουν, στη άκρως ρατσιστική λογική της υγειονομικής βόμβας που πρώτος έθεσε ο Λοβέρδος κάποτε, αλλά και άλλα υπαρκτά ή μη ζητήματα. (Δείτε εδώ).
Για εμάς αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι γονείς, όπως και όλος ο ελληνικός λαός, είναι αντί για τα υπαρκτά τους προβλήματα να στρέφονται κατά των προσφύγων να στραφούν ενάντια σε αυτούς που τους τα δημιουργούν, κράτος και κυβερνήσεις, και στη προκειμένη περίπτωση μαζί με τους πρόσφυγες να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται τα παιδιά τα δικά τους, τα παιδιά των προσφύγων αλλά και οι ίδιοι. Ακόμη και στα ζητήματα υγείας! Να στραφούν ενάντια σε αυτούς που με τους πολέμους τους και τις επεμβάσεις τους διαλύουν χώρες και μετατρέπουν τους λαούς σε πρόσφυγες. Ο λαός μας όλο τον προηγούμενο χρόνο, ιδιαίτερα από πέρυσι το καλοκαίρι, έδειξε μια αξιοπρόσεκτη διάθεση αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες. Μια αλληλεγγύη όμως που όταν δεν μετατρέπεται και δεν στηρίζεται σε κίνημα αντίστασης στις πολιτικές που εξαθλιώνουν και ξεριζώνουν λαούς, που δεν διεκδικεί δικαιώματα για ντόπιους και μετανάστες, μπορεί εύκολα να μετατραπεί, από τις δυνάμεις του συστήματος και τους κάθε είδους φασίστες και ρατσιστές, με πρόσχημα μάλιστα τη ...δημοκρατία και τον ...αντιρατσιμό, στο αντίθετό της.
Σε σχετική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Ωραιόκαστρου παρέμβηκε η Χρυσή Περπερίδου συνταξιούχος μαία, κάτοικος της περιοχής και με χρόνια συμμετοχή στο τοπικό κίνημα όπως και στους συλλόγους γονέων.
Για την παρέμβασή της αντιγράφουμε από το Ποντίκι:
Σε 4 λεπτά αποδόμησε το ρατσιστικό παραλήρημα των κατοίκων του Ωραιοκάστρου!
Μίλησε στο Δημοτικό Συμβούλιο για την απόφαση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων σχετικά με τα προσφυγόπουλα. Στην αρχή κάποιοι ούρλιαζαν αλλά τα επιχειρήματα της ήταν τόσο συντριπτικά που στο τέλος όλοι την άκουγαν αμίλητοι.
Αφορμή για αυτό λένε είναι πως υπάρχουν ζητήματα «υπάρχουν θέματα υγειονομικής κάλυψης και προστασίας». Και αυτό επειδή όπως υποστηρίζουν τα παιδιά στο Ωραιόκαστρο (όχι τα προσφυγόπουλα) σε ποσοστό 50% δεν έχουν κάνει τους απαραίτητους εμβολιασμούς και άρα κινδυνεύουν από όποιες ασθένειες μπορεί να έχει κάποιο παιδί προσφύγων, όπως φυματίωση ή ελονοσία.
Στο Δημοτικό συμβούλιο του Ωραιόκαστρου όμως, το λόγο πήρε με αξιοπρέπεια μια συνταξιούχος μαία. Ξεκίνησε να μιλάει για το γεγονός. Κάποιοι γονείς από το ακροατήριο άρχισαν να ουρλιάζουν και να τη διακόπτουν (εκείνοι οι γονείς που δεν έχουν εμβολιάσει τα παιδιά τους).
Η μαία συνέχισε απτόητη να παραθέτει τα επιχειρήματα της και τις εμπειρίες της με αρρώστους που είχαν μολυσματικές ασθένειες. Στο ακροατήριο έπεσε σιωπή και όλοι την άκουγαν. Η λογική έδινε τη θέση της στον παραλογισμό το φόβο και τη μισαλλοδοξία.
Για την ιστορία να αναφέρουμε το εξής σχετικά με το Ωραιόκαστρο και τους πρόσφυγες: Η περιοχή του Ωραιοκάστρου επιλέχθηκε από την επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων, το 1922, για να εγκατασταθούν πρόσφυγες από τον Πόντο και τον Καύκασο. Οι πρώτες προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν ήταν λιγότερες από 200. Συνολικά παραχωρήθηκαν 22.000 στρέμματα που εκτεινόταν, ξεκινώντας από νότια, από τα όρια του σημερινού Παλαιόκαστρου (τουρκικό τοπωνύμιο: Νταούλ-Μπαλή), έως βόρεια σε έναν οικισμό με την ονομασία Ασπρόβρυση (τουρκικό τοπωνύμιο: Ακ Μπουνάρ).
Το 2016 τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν αλλάξει…
πηγή βίντεο: oraiokastro24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.