ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΝΙΚΗ, ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ !

Σημαντική επιτυχία του αγώνα των καθαριστριών της ΟΣΥ

Με μια σημαντική επιτυχία στον αγώνα τους και με την καταβολή ενός σημαντικού ποσού από τα χρωστούμενα δεδουλευμένα τους, οι καθαρίστριες των λεωφορείων της ΟΣΥ σταμάτησαν την επίσχεση εργασίας που ξεκίνησαν στις 27 Μάη. 

Υπενθυμίζουμε ότι οι καθαρίστριες αποφάσισαν να κάνουν επίσχεση εργασίας όταν, μετά από τη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή 27 Μάη με την πρόεδρο του ΔΣ της ΟΣΥ, Ζωή Γεωργίου, κατάλαβαν ότι η κοροϊδία σε βάρος τους συνεχίζεται.

Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι η δήλωση της εργολαβικής Λινκ Απ, με την οποία παραχωρούσε στην ΟΣΥ το «εργολαβικό αντάλλαγμα» Μαρτίου και Απριλίου 2016 προκειμένου να πληρωθούν απευθείας από την ΟΣΥ τα χρωστούμενα στις καθαρίστριες (και στη βάση της οποίας έκλεισαν την απεργία τους), ήταν ουσιαστικά ένα... κουρελόχαρτο, αφού αυτά τα χρήματα ήταν ήδη υποθηκευμένα στην Τράπεζα Πειραιώς έναντι ποσού 2,3 εκατομμυρίων ευρώ! Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι η εργολαβική Λινκ Απ δεν είχε ούτε ασφαλιστική ούτε φορολογική ενημερότητα!

Στην ίδια συνάντηση διαπίστωσαν όμως και την κοροϊδία της ΟΣΥ σε βάρος τους. Έτσι, τόσο η πρόεδρος της ΟΣΥ όσο και ο δικηγόρος της εταιρείας, προσπάθησαν να ρίξουν τις ευθύνες στις ίδιες τις καθαρίστριες ότι δήθεν δεν έδειξαν πνεύμα συνεννόησης (ενώ εξαπατούνταν συστηματικά για μήνες!) και παρασύρονταν από τους αλληλέγγυους ή ότι δεν είχαν φροντίσει να βάλουν δικό τους δικηγόρο. Παράλληλα, οχυρωμένοι πίσω από το αντεργατικό νομικό πλέγμα που προστατεύει τις εργολαβίες (και το οποίο δήθεν είναι ανυπέρβλητο), πρόεδρος και δικηγόρος, προσπάθησαν να πείσουν τις καθαρίστριες ότι ο μόνος δρόμος είναι η δικαστική διεκδίκηση στην οποία (φυσικά!) θα συνέδραμε και η ΟΣΥ.

Ωστόσο, παράλληλα, αυτό που επίσης αποκαλύφθηκε (μετά και από την παρέμβαση αντιπροσωπείας της Ταξικής Πορείας που παρευρέθηκε συμπαραστεκόμενη στον αγώνα των καθαριστριών) ήταν ότι η πραγματική πρόταση της ΟΣΥ ήταν να κηρυχθεί έκπτωτος ο εργολάβος και να αναλάβει την εργολαβία ο επόμενος επιλαχών εργολάβος. 

Δηλαδή και οι καθαρίστριες να μείνουν απλήρωτες και πιθανόν χωρίς δουλειά (αφού ο επόμενος δεν δεσμεύεται να προσλάβει τις ίδιες) αλλά και η ΟΣΥ να κάνει τη δουλειά της, δηλαδή να κλείσει την απεργία (με τα εύσημα, μάλιστα, της καταγγελίας του... απατεώνα) και να συνεχίσει να λειτουργεί με το αντεργατικό καθεστώς των εργολαβιών. Ότι αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος της ΟΣΥ φάνηκε από την οργίλη αντίδραση της προέδρου της ΟΣΥ στο τέλος της συνάντησης (και αφού διαπίστωσε ότι δεν έχει πέραση η πρότασή της στις καθαρίστριες), όπου απειλούσε ότι από Δευτέρα θα κήρυττε έκπτωτο τον εργολάβο. 

Είχε φανεί, ωστόσο, και όλες τις προηγούμενες μέρες από τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ, όπου -κάτω από τους προβοκατόρικους για την απεργία τίτλους περί «βρώμικων λεωφορείων»- η ΟΣΥ παρουσιαζόταν ως η «καλή» (που τηρεί τις υποχρεώσεις της) και ο εργολάβος ως ο «κακός» (που δεν τηρεί τις δικές του). Και όπου, φυσικά, έμενε στο απυρόβλητο η αντεργατική πολιτική των εργολαβιών.

Ωστόσο, η αποφασιστικότητα των καθαριστριών και η διεύρυνση της κινητοποίησης, με τη συμμετοχή στην επίσχεση και των 7 πλέον αμαξοστασίων, ανάγκασε εργολάβο και ΟΣΥ να προσπεράσουν τα νομικά εμπόδια (που μέχρι τότε ήταν ανυπέρβλητα!) και να πληρώσουν τις καθαρίστριες. Πρόκειται για μια ακόμη ξεκάθαρη απόδειξη ότι το δίκιο του ο εργάτης το βρίσκει μόνο με το μαζικό και αποφασιστικό αγώνα.

Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό αυτή η πρώτη επιτυχία να μη σημάνει το σταμάτημα του αγώνα, αλλά να βοηθήσει στο στέριωμα της κοινής προσπάθειας των καθαριστριών να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς όρους δουλειάς.

• Πριν απ’ όλα, να ξεκαθαριστεί το ζήτημα με αυτά καθαυτά τα δεδουλευμένα. Να εξοφληθούν δηλαδή όλα τα χρωστούμενα και βέβαια όχι με το ευτελές μηνιάτικο των 450 ευρώ το μήνα, αλλά με την αμοιβή που προβλέπεται από τη συλλογική σύμβαση και που θα περιλαμβάνει νυχτερινά, υπερωρίες, Κυριακές κ.λπ.

Και φυσικά, να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση για την έγκαιρη και κανονική εξόφληση των μισθών που ακολουθούν.

• Από κει και πέρα, ένα κρίσιμο στοιχείο που αναδείχτηκε μέσα από τον αγώνα αυτό είναι η ανάγκη να διεκδικηθούν αξιοπρεπείς όροι δουλειάς: 

- Να παρέχονται όλα τα απαραίτητα υλικά για τον καθαρισμό.

- Να παρέχεται ο απαραίτητος εξοπλισμός.

- Να σταματήσει το καθεστώς εντατικοποίησης που επικρατεί επιβάλλοντας σε κάθε καθαρίστρια να καθαρίζει πολύ περισσότερα λεωφορεία απ’ όσα πρέπει.

- Και, πάνω απ’ όλα κατά την άποψή μας, η διεκδίκηση της πρόσληψής τους από την ΟΣΥ ως μόνιμου προσωπικού.Κόντρα στην απάτη των κάθε λογής ελαστικών σχέσεων, όπως είναι οι συμβάσεις έργου που πρόθυμα διάφοροι -για λογαριασμό της κυβέρνησης- εξακολουθούν να παρουσιάζουν ως διέξοδο.

• Αυτές οι διεκδικήσεις δεν είναι μια απλή υπόθεση. Και δεν λύνονται μια κι έξω. Απαιτούν συνεχή αγώνα, απέναντι σε αντιπάλους που έχουν αποδείξει ότι θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να τις κάμψουν: από την κοροϊδία μέχρι την ανοιχτή τρομοκρατία και την απεργοσπασία. 

Απαιτούν τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των καθαριστριών. Γι’ αυτό και χρειάζεται να εξασφαλιστεί η τακτική και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους, προκειμένου και τα προβλήματα να διαπιστώνονται έγκαιρα αλλά και να μπορούν όλες οι καθαρίστριες να συμβάλλουν στην καλύτερη απάντηση των προβλημάτων αυτών. Αυτή η διαδικασία θα βοηθήσει και τις ίδιες να αποκτήσουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους.

Πρόκειται για μια διαδικασία η οποία έλειψε σε κρίσιμες καμπές του αγώνα τους, με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετή αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Εκτιμούμε ότι εάν αυτό το ζήτημα είχε απαντηθεί (με την τακτικότερη και καλύτερη μεταξύ τους συνεννόηση), θα ήταν πολύ πιο δύσκολο και για τον εργολάβο αλλά και για την ΟΣΥ να παίζουν για τόσο καιρό παιχνίδια στις πλάτες τους.

• Στην μέχρι τώρα, λοιπόν, αποτίμηση αυτού του αγώνα αλλά και για να ενισχυθεί αυτή η σημαντική προσπάθεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, θεωρούμε πολύ σημαντικό να επισημάνουμε κάποια σημαντικά -κατά τη γνώμη μας- σημεία.

- Θεωρούμε ότι σε κάθε φάση και σε κάθε αγώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος (και ιδιαίτερα στη σημερινή, δύσκολη φάση του) το στοιχείο της αλληλεγγύης αποτελεί σοβαρό πολιτικό εργαλείο, αλλά και στοιχείο ιδεολογικής συγκρότησης της εργατικής τάξης απέναντι στην αστική ιδεολογία και την αναπαραγωγή της από τη συνδικαλιστική αριστοκρατία. Κάθε αγώνας λοιπόν που δίνεται πρέπει να επιδιώκει αλλά και να δέχεται τη μέγιστη δυνατή αλληλεγγύη.

Με αυτήν την έννοια, θεωρούμε έλλειμμα του αγώνα αυτού το ότι δεν ξανοίχτηκε στο λαό και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ενώ περίσσεψαν οι παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα διάφορα γραφεία (Λινκ Απ, ΟΣΥ, υπουργείο),έλειψε η πλατιά απεύθυνση στο λαό, σε αυτούς που θίγονται εξίσου από αυτήν τη βάρβαρη πολιτική και οι οποίοι έχουν πραγματικό, ταξικό συμφέρον να τον στηρίξουν. Και αυτήν την απεύθυνση δεν μπορεί να την υποκαταστήσει κανένα από τα ΜΜΕ, για τα οποία -εξάλλου- αναφέραμε ήδη τι ρόλο έπαιξαν.

Αυτή η απεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλει και στην επίλυση του οικονομικού προβλήματος που αντιμετώπισαν οι καθαρίστριες στη διάρκεια του αγώνα τους. Πρόβλημα σοβαρό που δεν τους επέτρεψε να έχουν καν δικό τους δικηγόρο σε όλη αυτή δύσκολη αντιπαράθεση όπου προέκυπταν και νομικά επιχειρήματα από την πλευρά του αντιπάλου.

- Στα πλαίσια της αλληλεγγύης, η πλατιά διάθεση στήριξης αυτού του αγώνα, όπως εκφράστηκε και στο Ελληνικό και στα Λιόσια αλλά και ευρύτερα μέσα από πρωτοβουλίες σχημάτων και συλλογικοτήτων για τη στήριξη του αγώνα των καθαριστριών, φάνηκε από την αρχή του αγώνα. 

Ωστόσο, δεν δόθηκε η δυνατότητα στον κόσμο αυτό να εκφράσει την αλληλεγγύη του συντονισμένα και πιο αποτελεσματικά. Έλειψε η συγκρότηση μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας στήριξης του αγώνα αυτού με κάλεσμα των ίδιων των καθαριστριών, όπως έλειψαν και οι κεντρικού χαρακτήρα κινητοποιήσεις με αντίστοιχο κάλεσμα. Και αυτό έλειψε και από τις ίδιες τις καθαρίστριες, διότι δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να αντιληφθούν την έκταση της απήχησης που είχε ο αγώνας τους. Αυτό, για παράδειγμα, φάνηκε πολύ ξεκάθαρα από τον ενθουσιασμό που ένιωσαν βλέποντας τη μαζικότητα της εκδήλωσης στο «Εκτός των τειχών», αλλά και το κουράγιο που διαπιστώσαμε ότι άντλησαν από αυτό.

Ακόμα και οι κινητοποιήσεις-συγκεντρώσεις που έγιναν έξω από την ΟΣΥ, το υπουργείο, τη Λινκ Απ ή το ΕΚΑ, δεν είχαν καμία προπαγάνδιση, έμειναν μεταξύ ενός στενού κύκλου συμπαραστατών του αγώνα αυτού οι οποίοι, μάλιστα, το μάθαιναν μόλις την τελευταία στιγμή.

- Ίσως πει κάποιος ότι όλα αυτά είναι λεπτομέρειες από τη στιγμή που αυτός ο αγώνας είχε μια σημαντική επιτυχία. Δεν θα συμφωνήσουμε. Πρώτον, γιατί εκτιμάμε ότι ο αγώνας αυτός έχει και συνέχεια και, δεύτερον, γιατί η προσπάθεια των καθαριστριών να σταθούν πιο σταθερά στα πόδια τους -με δικό τους, μάλιστα, σωματείο- είναι μια διαδικασία η οποία χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, γιατί ήδη οι καθαρίστριες βρέθηκαν αντιμέτωπες και με μια σειρά άλλου είδους προβλήματα, μέσα στο χώρο των εργαζομένων.

Βρέθηκαν αντιμέτωπες με την απαξιωτική έως και εχθρική στάση του συνδικάτου και μάλιστα σε μια περίοδο που το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της επέκτασης των εργολαβιών στις αστικές συγκοινωνίες μπαίνει ως προτεραιότητα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τον πολυνόμο που ψήφισε πρόσφατα.

Βρέθηκαν αντιμέτωπες με μια αντίστοιχη στάση από τη μεριά του ΠΑΜΕ, το οποίο κρύφτηκε πίσω από το ότι οι καθαρίστριες δεν γράφτηκαν στο σωματείο που το ίδιο ελέγχει. Αλλά και οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κράτησαν αποστάσεις από τον αγώνα αυτό, παρά τη δυνατότητα που έχουν στο χώρο της ΟΣΥ (και με μέλος στη διοίκηση του σωματείου οδηγών).

Αλλά βρέθηκαν αντιμέτωπες και με μια σειρά αυταπάτες γύρω από τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβερνητικής του διαχείρισης και του ευνοϊκού εδάφους που δήθεν βρίσκει ένας εργατικός ή λαϊκός αγώνας για να αναπτυχθεί και να νικήσει. Κάτι το οποίο διαψεύδεται καθημερινά και σε όλα τα επίπεδα, με την ταχεία επαναφορά του κλίματος καταστολής και διώξεων που έζησαν λαός και εργαζόμενοι με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Εξάλλου, τόσο η παρέμβαση της Κωνσταντίνας Κούνεβα όσο και η ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που ουσιαστικά προώθησαν ήταν το εξίσου αντεργατικό καθεστώς των συμβάσεων έργου, αυτό που έχει υιοθετήσει το Υπουργείο Υγείας και άφησε απλήρωτες για μήνες τις καθαρίστριες και τους καθαριστές του Δρομοκαϊτείου.

• Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας των καθαριστριών της ΟΣΥ είναι ένας σημαντικός αγώνας. Και η επιτυχία του είναι μια ουσιαστική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα, ειδικά σήμερα που οι εργαζόμενοι βιώνουν τα αποτελέσματα του εκφυλισμού, της διάλυσης και της απαξίωσης του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Η στήριξη της Ταξικής Πορείας στήριξε και θα συνεχίσει να στηρίζει τον αγώνα αυτό. Και για έναν ακόμη λόγο: γιατί ήταν ένας αγώνας στον οποίο εργάτριες από διαφορετικές χώρες, ξεπερνώντας αντικειμενικά προβλήματα όπως η γλώσσα, ενώθηκαν στη βάση του κοινού ταξικού τους συμφέροντος, ενάντια στον κοινό ταξικό τους εχθρό.

Προλεταριακή Σημαία