Απέλαση Ρώσων διπλωματών - απάντηση της Ρωσίας - η επιστροφή του κινδύνου από το Βορρά

Απέλαση Ρώσων διπλωματών - απάντηση της Ρωσίας - η επιστροφή του κινδύνου από το Βορρά

Η ΠΛΗΡΗΣ ΠΡΟΣΔΕΣΗ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΡΜΑ 

ΦΕΡΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ 

“Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε”. Με αυτή τη δήλωση ο ΥΠΕΞ Κοτζιάς επιχείρησε να δικαιολογήσει την πριν από ένα μήνα κίνηση της κυβέρνησης να απελάσει δυο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα άλλων δύο “για παράνομες ενέργειες κατά της εθνικής ασφάλειας”. Συνεχίζοντας, κορδώθηκε σα παγόνι αλλά τα κακαρίσματα για “εθνική ανεξαρτησία”, “πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική” και “πατριωτισμό” σε αντίθεση με τους “προσκυνημένους”(!), έδωσαν και πήραν. Έχει γίνει δεύτερη φύση των Συριζέων το ψέμα, η υποκρισία, το να κάνουν το μαύρο άσπρο, αλλά όσο και να προσπαθούν να κρύψουν την ολοκληρωτική ευθυγράμμιση και υπηρέτηση των αμερικανονατοϊκών επιλογών, η πραγματικότητα δεν τους αφήνει.

Η δημοσιοποίηση της απέλασης ανήμερα της πρώτης ημέρας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η “διαρροή” της μέσω της Καθημερινής του Παπαχελά και η στήριξή της από τις ΗΠΑ -πριν καν την αναγγείλει το ελληνικό ΥΠΕΞ επισήμως- ήταν μια κίνηση που στόχευε να επισημοποιήσει διεθνώς την ανάληψη από την κυβέρνηση του ρόλου του “γεωπολιτικού μεντεσέ”των Βαλκανίων, που της ανέθεσαν τα αφεντικά της Ουάσιγκτον. Μια κίνηση χωρίς προηγούμενο, καθώς ακόμη και στην μετεμφυλιακή-ψυχροπολεμική περίοδο δεν υπήρξε ανάλογο περιστατικό για διπλωμάτες χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αλλά και πρόσφατα, με την υπόθεση Σκριπάλ, την ώρα που άλλοι δυτικοί σύμμαχοι απέλασαν Ρώσους διπλωμάτες, η κυβέρνηση δεν έπραξε το ίδιο. Η σημερινή της στάση αποτελεί μια ιδιαίτερη τομή στην πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας, με ενεργή συμμετοχή στο κλείσιμο των δρόμων της Ρώσικης επιρροής στα Βαλκάνια, με αντίστοιχο κλείσιμο των οικονομικών - εμπορικών σχέσεων με τη Μόσχα.

Οι σχέσεις αυτές πάντα ορίζονταν από το “ανήκομεν στη Δύση” και καθορίζονταν από τις “χαραμάδες”, τα κενά, δηλαδή, που άφηναν ή δημιουργούνταν από τις αντιθέσεις των ΗΠΑ-ΕΕ. Τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη είναι ενδεικτικά παραδείγματα την προηγούμενη δεκαετία των σχέσεων που επιχειρήθηκε να αναπτυχθούν με τη Ρωσία του Πούτιν, αλλά συνάντησαν την αντίδραση των ΗΠΑ και δεν προχώρησαν. Αντιδράσεις που συνδέθηκαν με την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, το σενάριο από τους Ρώσους για σχέδιο δολοφονίας του, τις υποκλοπές κοκ.

Η “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνηση ξεκίνησε διαπραγματευόμενη “πολυδιάστατα” με την επίσκεψη του Τσίπρα στη Μόσχα, του Πούτιν στην Αθήνα και με τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ του 2016 τη Ρωσία. Και μετά από όλα αυτά, κατέληξε υποτασσόμενη μονοδιάστατα στα αμερικανονατοϊκά συμφέροντα, στο ταξίδι του Τσίπρα στην Ουκρανία, τη διατήρηση της διακοπής σχέσεων με τη Συρία καθώς και στη φετινή ΔΕΘ, με τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ και την απώθηση των Ρώσων από την περιοχή με τη δική της συμβολή στην ένταξη των γειτονικών χωρών στο ΝΑΤΟ. “Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα συμφωνούμε απόλυτα ότι αυτές οι χώρες πρέπει να προχωρήσουν πιο κοντά στην ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, εάν το επιλέξουν. Είναι ένα όραμα που μοιραζόμαστε η Ουάσιγκτον και η Αθήνα, όχι όμως απαραίτητα και όλοι οι άλλοι”, είχε πει ο αμερικάνος πρέσβης Πάιατ στην Καθημερινή (Σεπτέμβρης 2017). Είναι ό ίδιος που δήλωνε ότι “υπάρχουν πολλές ρωσικές επενδύσεις, έντονη ρωσική δραστηριότητα. Έτσι, εμείς εργαζόμαστε ώστε να υπάρχουν εναλλακτικές σε αυτό”, για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τη συμμετοχή του Σαββίδη στο σχήμα αγοράς του ΟΛΘ. Σχεδόν όλες οι προτάσεις εξαγοράς επιχειρήσεων του δημοσίου από ρώσικα κεφάλαια αντιμετώπισαν αρνήσεις ή κωλύματα από την ελληνική πλευρά (ΤΡΕΝΟΣΕ, ΔΕΠΑ, Ναυπηγεία Σύρου, αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream κ.ά).

Αντίθετα, έγιναν πράξη επιλογές στήριξης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη χώρα, προσθέτοντας στη βάση της Σούδας την Αλεξανδρούπολη, ως βάση αμερικανικών ελικοπτέρων και την χρησιμοποίηση του λιμανιού της ως θαλάσσιου σταθμού μεταφόρτωσης αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου μέσω του IGB και του TAP στην Ευρώπη (ανταγωνιστικού στο ρωσικό φυσικό αέριο) καθώς και τη Λάρισα ως νέα βάση κατασκοπευτικών και βομβαρδιστικών drones. Σε όλα αυτά προστίθεται και η διατεταγμένη συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μαζί με τις συνεχείς ασκήσεις ετοιμασίας πόλεμου, ασκήσεις που κάνουν από κοινού η χώρας μας και το Ισραήλ, την ώρα μάλιστα που οι σιωνιστές δολοφονούν τους Παλαιστινίους, εφαρμόζουν νέο απαρτχάιντ και οι ΗΠΑ ανακηρύσσουν την Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσά του.

Το μήνυμα το πήραν οι Ρώσοι, που αφού αναφέρθηκαν απαξιωτικά για τον Κοτζιά (κάνει τουρισμό με τα λεφτά των Ελλήνων!!) έδειξαν τις ΗΠΑ πίσω από τις απελάσεις, τονίζοντας ότι θα απαντήσουν ανάλογα. Μόνο που ως απάντηση δεν θα είναι μόνο η αντίστοιχη κίνηση απελάσεων των δύο ελλήνων διπλωματών ή οι ματαιώσεις των επισκέψεων του Λαβρόφ στην Αθήνα ή του Τσίπρα στη Μόσχα. Η κατανόηση ότι στη χώρα μας η κυβέρνηση κινείται εχθρικά προς τη Ρωσία θα έχει και συνολικότερες και επικίνδυνες για το λαό μας απαντήσεις από τη μεριά της.

Η κίνηση της απέλασης έχει και δευτερεύουσες πλευρές. Ανοίγει το δρόμο για αντίστοιχες κινήσεις στη FYROM, με τον Ζάεφ μάλιστα να παίρνει την ευκαιρία και να καταγγέλλει ρώσικο δάκτυλο -φωτογραφίζοντας τον Σαββίδη- για εξαγορά των πολιτών που αντιτίθενται στη συμφωνία των Πρεσπών. Επίσης, έχει και εσωτερική χρήση, με κυβερνητικά στελέχη να αφήνουν υπονοούμενα για ρώσικη συμμετοχή (αναφορές στη δραστηριότητα της Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ένωσης) και υποκίνηση στα συλλαλητήρια για το “Μακεδονικό”.

Τέλος να σημειώσουμε δυο στοιχεία. Πρώτο είναι η σιωπή της ΝΔ. Κουβέντα δεν έβγαλε για την απέλαση, κρατώντας στάση πλήρους συμμόρφωσης και απλά κάτι ψέλλισε ο Κουμουτσάκος για ρώσους τουρίστες(;). Δεύτερο, η συμμετοχή της εκκλησίας στην απώθηση της Ρωσίας από τα Βαλκάνια (αναγνώριση από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ως αυτοκέφαλη της εκκλησίας του Κιέβου και της εκκλησίας της Αχρίδας ενάντια στα Πατριαρχεία Ρωσίας και Σερβίας αντίστοιχα).

Αμερικανονατοϊκοί, ιδού η χώρα σας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραδίδει τον τόπο μας στους εμπρηστές του πολέμου, συνδέοντας και το δικό της μέλλον με την ολοκληρωτική συμμόρφωση και δουλικότητα στις επιλογές των υπερατλαντικών αφεντικών και ειδικότερα στην απώθηση-περικύκλωση της Ρωσίας, εμπλέκοντας τη χώρα άμεσα και ενεργά στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Και επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για τα ζώα, είναι γνωστό τι παθαίνουν τα βατράχια όταν μαλώνουν τα βουβάλια...

Προλεταριακή Σημαία