Pουμανία, Αυστρία, Πρώην Γιουγκοσλαβία | Κοινό αντιιμπεριαλιστικό κάλεσμα για μποϊκοτάζ στις Ευρωεκλογές του 2019

Pουμανία, Αυστρία, Πρώην Γιουγκοσλαβία | Κοινό αντιιμπεριαλιστικό κάλεσμα για μποϊκοτάζ στις Ευρωεκλογές του 2019

Κάτω η ΕΕ! Κάτω ο ιμπεριαλισμός!

Ζήτω ο διεθνισμός!

«Κάθε τι αντιδραστικό είναι το ίδιο· αν δεν το χτυπήσεις, δεν θα πέσει.» (Μάο Τσετουνγκ)

Οι εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που διεξάγονται από τις 23 έως τις 26 Μαΐου, αποτελούν εξαιρετική ευκαιρία για να εκφραστεί η βαθιά απόρριψη, το μίσος και η εναντίωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταβάλλουν με αυτές τις εκλογές μία τεράστια προσπάθεια για να κατοχυρώσουν μια φαινομενικά «δημοκρατική» νομιμοποίηση, μια προσπάθεια που είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, καθώς όλο και περισσότερο εκδηλώνουν τον αντιδραστικό τους χαρακτήρα μέρα με τη μέρα. Το γεγονός ότι η ΕΕ δεν έχει τίποτα κοινό με τη «δημοκρατία» έχει φανερωθεί όχι μόνο με την υποστήριξη του φασιστικού πραξικοπηματία Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα, τη συμμετοχή στον πόλεμο στη Συρία και τη Λιβύη, ή την ανοιχτή εγκατάσταση φασιστικών ανδρεικέλων στην Ουκρανία, αλλά είναι θεμέλιο της ίδιας της φυσιογνωμίας και της πολιτικής της ΕΕ.

 Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, το εξέφρασε με σαφήνεια λέγοντας: «Δεν υπάρχουν δημοκρατικές εκλογές κατά των Συνθηκών της ΕΕ». Είναι απλώς μια ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η ΕΕ μπορεί να «καταργηθεί» ή να «μεταρρυθμιστεί», ψευδαίσθηση η οποία στις μέρες μας διατηρείται ζωντανή μόνο από οπορτουνιστές και μεταρρυθμιστές. Ως αντιιμπεριαλιστές και επαναστάτες, λοιπόν, θέλουμε να παραμείνουμε σταθερά στο πλευρό των καταπιεσμένων εθνών, των εκμεταλλευόμενων εργαζομένων και των μαζών και να απευθύνουμε κάλεσμα για δυναμικές ενέργειες ενάντια στη φάρσα των εκλογών της ΕΕ στη βάση της διεθνούς αλληλεγγύης: Κάτω η ΕΕ! Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Ζήτω ο διεθνισμός!

Το ότι «Ο ιμπεριαλισμός δεν θέλει ελευθερία, αλλά κυριαρχία!» είναι ένα σημαντικό μάθημα από την ιστορία της πάλης των τάξεων, και η ΕΕ αποτελεί ένα προεξέχον παράδειγμα αυτού. Η διάδοση της αποκαλούμενης «ευρωπαϊκής ενότητας» υπήρξε πάντα εργαλείο αυξημένης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ως αποτέλεσμα της κρίσης του ιμπεριαλισμού. Στις αρχές του 20ού αιώνα αναδύθηκε το αποκαλούμενο «Πανευρωπαϊκό Κίνημα», με στόχο την υποδούλωση των λαών της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης υπό ιμπεριαλιστική ηγεσία με το πρόσχημα της «ευρωπαϊκής ενότητας». Μια δεκαετία αργότερα, η «ευρωπαϊκή ενότητα» έγινε η ιαχή πολέμου των Γερμανών φασιστών, οι οποίοι, οραματιζόμενοι μια Ευρώπη υπό γερμανική ηγεσία, διεξήγαγαν μια σκληρή στρατιωτική εκστρατεία εξόντωσης. Μετά τη νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ΕΕ δημιουργήθηκε ως μοχλός ευρωπαϊκών μονοπωλιακών κεφαλαίων, για να διαφυλάξει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές από το χαμό τους. Για άλλη μια φορά, ακούγεται σήμερα η έκκληση για «ευρωπαϊκή ενότητα» των ιμπεριαλιστών ώστε να εξασφαλίσουν μια θέση στην κούρσα της παγκόσμιας κυριαρχίας, στην πλάτη των καταπιεσμένων εθνών, των εργαζομένων και των μαζών. Αυτό που βαφτίστηκε ως «ευρωπαϊκή ενότητα» είναι στην πραγματικότητα η έκφραση του διευρυνόμενου χάσματος μεταξύ των καταπιεσμένων και των καταπιεστών, των εκμεταλλευομένων και των εκμεταλλευτών. Πάνω απ' όλα, η «ευρωπαϊκή ενότητα» είναι σήμερα ο στόχος των φιλελεύθερων δυνάμεων του κεφαλαίου, καθώς μεταφράζεται σε μια Ευρώπη υπό γερμανο-γαλλική ηγεσία. Ωστόσο, και οι πιο επιθετικοί, οι ανοιχτοί φασίστες, εκπρόσωποι του κεφαλαίου, θέλουν επίσης να διατηρήσουν την ΕΕ, απλά με λιγότερους συμβιβασμούς και με ακόμη μεγαλύτερη επιθετικότητα. Η «επιλογή» είναι μεταξύ δύο αντιδραστικών τμημάτων των κεφαλαιοκρατών, που βρίσκονται τόσο στην υπηρεσία του κεφαλαίου, όσο και στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού.

Η ΕΕ είναι μια προσωρινή συμμαχία των ιμπεριαλιστών, που ζει σαν παράσιτο εις βάρος των καταπιεσμένων λαών και εθνών και πατάει στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Στην Ευρώπη είναι κυρίως τα Βαλκάνια και η Ανατολική Ευρώπη που καταπιέζονται περισσότερο. Ως αντιιμπεριαλιστές πρέπει ιδιαίτερα να στεκόμαστε ενάντια στα αντιδραστικά σχέδια της λεγόμενης «ανατολικής διεύρυνσης της ΕΕ», η οποία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο πολλών χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και οδηγεί σε περαιτέρω ένταση της καταπίεσης στις χώρες αυτές. Το γεγονός ότι το σχέδιο αυτό δεν μπόρεσε ακόμη να επιτευχθεί και πρέπει να καθυστερήσει, δείχνει αφενός ότι η ΕΕ δεν είναι «παντοδύναμη», αλλά βρίσκει σε βαθιά κρίση. Αφετέρου, δείχνει ότι οι μάζες όλο και λιγότερο πιστεύουν το ψέμα της «θετικής ανάπτυξης μέσω της ΕΕ». Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ΕΕ, αντίθετα με την προπαγάνδα της για τα «άγια εξωτερικά σύνορα», δεν τα έθεσε ποτέ ως περιορισμό στον ίδιο τον εαυτό της. Στην Αφρική, η ληστρική εκστρατεία των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών άφησε ένα βαθύ αυλάκι αίματος και πρέπει να είναι σαφές σε όλους τους αντιιμπεριαλιστές στην Ευρώπη ότι ο αγώνας ενάντια στην ΕΕ απαιτεί μια στενή σύνδεση με τις αγωνιζόμενες μάζες της αφρικανικής ηπείρου.

Ένδειξη παρασιτισμού δεν αποτελεί μόνον η ληστεία των πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως η αποψίλωση των τελευταίων παρθένων δασών της Ευρώπης στη Ρουμανία, ή η καταστροφή ποταμών στη Βοσνία ή τη Βόρεια Μακεδονία από ιμπεριαλιστικά ελεγχόμενα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, αλλά και η μετανάστευση εκατομμυρίων εργατικών χεριών στις ιμπεριαλιστικές χώρες, την ίδια ώρα που εκατομμύρια εργατικά χέρια μαστίζονται από μόνιμη ανεργία στις χώρες τους. Η μετανάστευση που υπερβαίνει το 45% του πληθυσμού της Βοσνίας είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα του γεγονότος ότι η αναγκαστική μετανάστευση εντός της ΕΕ δεν αποτελεί ένδειξη «ελευθερίας μετακίνησης», αλλά σημάδι καταπίεσης, ρατσισμού και καταστροφής. Το να παρουσιάζεις την πολιτική της λιτότητας και την αιμορραγία μέχρι θανάτου ολόκληρων χωρών ως «επίτευγμα» της «ελευθερίας μετακίνησης των ανθρώπων», ή ακόμα και του «τουρισμού», δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά αηδιαστικό κυνισμό. Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η απόρριψη της ΕΕ στις καταπιεσμένες χώρες αυξάνεται, και είναι ήδη στις μέρες μας ιδιαίτερα ισχυρή, όπως αποδεικνύουν οι πρόσφατες Ευρωεκλογές που είχαν συμμετοχή μόνο 13% στη Σλοβακία.

Ταυτόχρονα, η μαζική μετανάστευση χρησιμοποιείται από τους ιμπεριαλιστές ως μέσο μισθολογικής πίεσης προς τα κάτω στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, αλλά και ως πρόσχημα για τη συντριβή των σκληρά κατεκτημένων συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων, πολιτική που συμβαδίζει με τον πιο αντιδραστικό ρατσισμό και σοβινισμό. Ήδη, εδώ και πολύ καιρό, το ψευδεπίγραφο όραμα μιας «λευκής Ευρώπης» δεν αποτελεί μόνο σημείο αναφοράς των ανοιχτά φασιστικών δυνάμεων, αλλά και κοινή βάση των περισσότερων αστικών κομμάτων. Το να τοποθετείται κανείς υπέρ της ΕΕ, ανεξάρτητα αν είναι φιλελεύθερος ή όχι, σημαίνει να αντιτάσσεται στη διεθνιστική άποψη του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και των εθνών, καθώς και της χειραφέτησης της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων. Η παρουσίαση μιας «δεξιάς» και «αριστερής» εναλλακτικής στην ΕΕ εκπληρώνει το μοναδικό σκοπό της τεχνητής αύξησης της συμμετοχής στις εκλογές και της παράλυσης του αγώνα κατά της ΕΕ. Ας αντιταχθούμε, λοιπόν, σε όλους εκείνους που, με το πρόσχημα του «σοσιαλισμού» και του «διεθνισμού», εκστρατεύουν για τις εκλογές της ΕΕ και επομένως εξυπηρετούν μόνο τους ιμπεριαλιστές, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση ότι η ΕΕ θα μπορούσε να τσακιστεί χωρίς αγώνα. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα, όπως και το λεγόμενο «Brexit», θα πρέπει να μας χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για το ότι η δικαιολογημένη απόρριψη των μαζών της ΕΕ δεν μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη στην ταξική πάλη μέσω μιας νέας «εναλλακτικής εκλογής», αλλά μόνο με τη σταθερή εμπιστοσύνη στην ίδια τη δύναμη των μαζών με τη σαφή προοπτική ότι η ΕΕ πρέπει να τσακιστεί. Δεν είδαμε άραγε ότι ήταν ο φερόμενος ως «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ξεπούλησε ακόμα περισσότερο την Ελλάδα στους ιμπεριαλιστές, καμουφλάροντας την πολιτική του ως «κριτική της ΕΕ»; Γι' αυτό και καλούμε, να χρησιμοποιήσουμε το ενεργό μποϊκοτάζ των εκλογών ως μοχλό για να εδραιώσουμε έναν ισχυρό δεσμό με τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους και να διεξάγουμε ενωμένοι τον αγώνα ενάντια στην ΕΕ.

Η τρέχουσα πολιτική κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αναδύεται στη βάση της γενικής κρίσης του ιμπεριαλισμού, ωθεί τους ιμπεριαλιστές να επιταχύνουν την καταπίεση, τον επανεξοπλισμό και τη στρατιωτικοποίησή τους. Αυτό περιλαμβάνει την εγκατάσταση και την υποστήριξη φασιστικών κυβερνήσεων, όπως στην Ουκρανία ή την Τουρκία, καθώς και τη δημιουργία ενός «κοινού» στρατού της ΕΕ ή της ΕΕ-PΕSCΟ (Permanent Structured Cooperation), η οποία προβλέπει δαπάνη επιπλέον 88 δισ. για εξοπλισμούς μόνο ως το 2027. Ως εκ τούτου, ο στρατός της ΕΕ πρέπει να συσταθεί ως συνεργαζόμενος εταίρος του ΝΑΤΟ, να αναλάβει στρατιωτικά τη σημερινή προσδοκώμενη θέση του μαζί με τον παγκόσμιο χωροφύλακα, τις ΗΠΑ. Προφανώς, οι ιμπεριαλιστές που ηγούνται της ΕΕ προετοιμάζονται για νέες στρατιωτικές επεμβάσεις, αντεπιχειρήσεις στο «εσωτερικό» και λαχταρούν έναν νέο ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο! Αυτή η υστερία αποδεικνύει σαφώς τη βαθιά κρίση της ΕΕ, αποδεικνύει το φόβο της απέναντι στις σημερινές και τις επερχόμενες εξεγέρσεις και τους αγώνες των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων. Ως εκ τούτου, ας φωνάξουμε τα συνθήματα: «Μακριά ο στρατός της ΕΕ! Αγώνας ενάντια στον επανεξοπλισμό της ΕΕ!» και «Για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών και των εθνών!» ακόμα πιο δυνατά!

Η καταστροφικότητα και η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών έχουν ενισχύσει την απόρριψη των μαζών απέναντι στην ΕΕ. Μεγάλα μαζικά κινήματα και πιο συχνοί μαχητικοί αγώνες μπορούν να τεθούν όλο και λιγότερο υπό έλεγχο και συχνά να κρατήσουν για μήνες. Την ίδια στιγμή, γίνεται επίσης προφανές ότι τα αυθόρμητα μαζικά κινήματα δεν φθάνουν «αυτόματα» σε ένα υψηλότερο επίπεδο, δεν αναπτύσσονται «αυτόματα», αλλά απαιτούν συνείδηση και προσανατολισμό. Ο Λένιν, ο οποίος ήδη πριν από πάνω από 100 χρόνια είχε διευκρινίσει τον αντιδραστικό χαρακτήρα μιας «Ενωμένης Ευρώπης» κάτω από ιμπεριαλιστική ηγεσία, συνέλαβε το σημαντικό δίδαγμα, ότι μόνο με μια «οργάνωση επαναστατών» οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν! Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι η ΕΕ δεν μπορεί να τσακιστεί από τη μία μόνο χώρα, ούτε ότι θα «πέσει» μονομιάς, θέλουμε να προσφύγουμε, στο πνεύμα της διεθνούς αλληλεγγύης, σε όλους τους αντιιμπεριαλιστές, σε όλους τους επαναστάτες που αντιτίθενται στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Συμμαχία: Ας αγωνιστούμε ενάντια στην ΕΕ! Ας ενωθούμε στον αντι-ιμπεριαλισμό!

Κάτω η ΕΕ!

Για ένα μαχητικό μποϋκοτάζ των ευρωεκλογών!

Κάτω ο ιμπεριαλισμός!

Ζήτω ο διεθνισμός!

Partija Rada (Ex-Yugoslavia)

Communist Party of Romania

Red Front Collective (Austria)

Κοινή ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στις 22 Μαΐου 2019 και υπογράφεται από το Partija Rada ( Κόμμα Εργασίας - Πρώην Γιουγκοσλαβία ), Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας και Red Front Collective από την Αυστρία, στο πλαίσιο της διάδοσης ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων και οργανώσεων που καλούν σε αποχή από της Ευρωεκλογές του 2019. Η αναδημοσίευση δεν σημαίνει απαραίτητα και πλήρη συμφωνία με το περιεχόμενο.